Είναι διάχυτη από την αρχή της γνωστής μας ιστορικής περιόδου, δηλαδή από το 3000 περίπου πκε, η αντίληψη πως ο άνθρωπος είναι έτσι όπως τον ξέρουμε όλη αυτή την περίοδο, με τους περιορισμούς, τις αδυναμίες και τα ελαττώματά του, έτσι όπως τα γνωρίζουμε – την αστάθεια στην αισθηματική του διάθεση, την εγωπάθεια, την περιορισμένη νοημοσύνη του, την έλλειψη ελέγχου στις σκέψεις του, την αδυναμία του να κρατά την προσοχή του συγκεντρωμένη και παρόμοια.
Υπάρχουν πολλές αφηγήσεις για έναν πολύ διαφορετικό άνθρωπο δίχως αυτά τα ελαττώματα και τους περιορισμούς στην νόησή του και δίχως την εγωιστική μανία που τον χαρακτηρίζει σήμερα. Επίσης προφορικές παραδόσεις για έναν τρόπο ζωής ειρηνικό και δίκαιο με πλήρη συνεργασία και αλληλεγγύη όπου όλοι ζούσαν αρμονικά και ευτυχισμένα. Σχεδόν όλοι οι λαοί αναφέρονται σε μια πρότερη ξεχασμένη Χρυσή Εποχή.
Μα τέτοια αφηγήματα θεωρούνται μυθολογικές επινοήσεις μεταγενέστερων εποχών. Κάθε εποχή πιστεύει πως μια παλαιότερη ήταν πολύ καλύτερη από την παρούσα. Έτσι έχει εδραιωθεί η πεποίθηση πως η δική μας μοντέρνα εποχή, η επιστημονική κουλτούρα μας με την αξιοθαύμαστη τεχνολογία είναι η ανώτατη πρόοδος. Έστω και αν οι άνθρωποι φαίνονται να ξεπέφτουν συνεχώς εσωτερικά, με λιγότερη αυτογνωσία, μνημοσύνη και κατανόηση. Έστω και αν δεν γνωρίζουμε πώς επινοήθηκε ο τροχός, πώς εξημερώθηκαν τα άγρια ζώα, πώς άρχισε η γεωργία…
Τα δισεκατομμύρια των μαζών (και συμπεριλαμβάνω και λόγιους κι επιστήμονες και ακαδημαϊκούς και ιεράρχες) μένουν στη σύγχρονη αντίληψη του ανθρώπου έτσι όπως τον ξέρουμε.
Συγκριτικά λίγοι ξεφεύγουν και βρίσκουν με μια πρακτική διαλογισμού ή ασκήσεις γιόγκα και παρόμοια να χάνουν κάποιες από τις αδυναμίες και τα ελαττώματά τους που τους κατακλύζουν και να αποκτούν μεγαλύτερο έλεγχο στην προσοχή, στην κατανόηση, στην ησυχία του νου, στις (συν)αισθηματικές διαθέσεις και παρόμοια.
Ακόμα κι εδώ, στον συγκεκριμένο μικρόκοσμο των ολίγων, πολλοί διδάσκουν πως επειδή οι άνθρωποι ήταν δυστυχισμένοι, κάθισαν κάτω κι ερεύνησαν την ψυχοσύνθεσή τους και τις νοητικές λειτουργίες τους, κι έτσι ανακάλυψαν πως μπορούσαν με τις εσωτερικές πρακτικές τους να μειώσουν τους περιορισμούς και να αυξήσουν τις θετικές δυνάμεις τους, εισδύοντας συγχρόνως σε βαθύτερο νόημα της ζωής.
Η Βεδική Παράδοση και η γνήσια Εσωτερική Παράδοση λέει πως η γνώση αυτή υπάρχει από την αρχή της δημιουργίας, από την αρχή της εμφάνισης του ανθρώπου στον πλανήτη. Δεν χρειάστηκε δηλαδή να ξεπέσει και να δυστυχήσει και μετά να την ανακαλύψει.
Εκείνη ήταν η Χρυσή Εποχή της μυθολογίας κάθε λαού, το sat ή kṛta yuga της Βεδικής Παράδοσης, οπότε οι άνθρωποι ήταν ενωμένοι με την αληθινή φύση τους.
Μα εκείνη η περίοδος πολιτισμού πέρασε και ακολούθησαν δύο άλλες όπου οι δυνάμεις δεν εκδηλώνονταν φυσιολογικά μα έμοιαζαν να μειώνονται. Και τελικά φθάσαμε στην τωρινή εποχή, τη Σιδερένια Εποχή όπως την ονόμασε ο Ησίοδος ή το Kali yuga της Βεδικής παράδοσης, όπου επικρατεί πολλή δυστυχία.
Η παράδοση όμως λέει πως πριν γλιστρήσουμε στην Σιδερένια Εποχή, εκεί γύρω στο 3100 πκε, οι σοφοί μάζεψαν τις γνώσεις που ήξεραν πως θα χρειαστούν και τις φύλαξαν για να βοηθιούνται οι άνθρωποι. Νωρίτερα είχαν εξημερώσει ορισμένα άγρια ζώα, δίδαξαν τη γεωργία και εφηύραν ορισμένα εργαλεία όπως ο τροχός.
Αυτός ήταν (και είναι) ο Εσώτερος Κύκλος της Ανθρωπότητας που από την αρχή της δημιουργίας διαφυλάσσει την αληθινή γνώση που είναι εγγενής στον άνθρωπο, μα λόγω της άγνοιας και της εγωπάθειάς του μένει λησμονημένη βαθιά στη φύση του.
Η πλειονότητα μοιάζει ικανοποιημένη να ζει τον Εξώτερο Κύκλο της ακατανοησίας και σύγχυσης που θεωρείται φυσική κατάσταση καθώς κυβερνάται από την μολυσματική αυτή λησμονιά. Οι περισσότεροι δεν πιστεύουν καν πως υπάρχει ένας Εσώτερος Κύκλος. Πολύ λίγοι νιώθουν έναν εσωτερικό παλμό και προσεγγίζουν την αληθινή γνώση κι έτσι εισέρχονται στον Μεσαίο Κύκλο όπου παρασκευάζονται για τον Εσώτερο Κύκλο.
