Μια κυρία Αμερικανίδα, που έχει μια σχετικά δημοφιλή ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο, έγραψε πως η φώτιση και είσοδος στην ενότητα της θύμιζε τη δική της εμπειρία του χιούμορ.
Είχε, γράφει, μια αίσθηση χιούμορ στυγνή, σαρκαστική και δηκτική. Λίγοι ένιωθαν άνετα και λιγότεροι ευχαριστιούνταν. Μα εκείνη δεν ήξερε άλλο τρόπο να κάνει αστεία. Κατάλαβε πως είχε δυο επιλογές. Ή να συνεχίσει με τον δικό της άγαρμπο τρόπο ή να πάψει να είναι αστεία, όπως είχε συνηθίσει.
Συνειδητοποίησε πως συνομιλίες με άλλους δεν έπρεπε να έχουν το στοιχείο του χιούμορ κατ’ ανάγκη. Έτσι έπαψε να καταφεύγει σε αστεϊσμούς όπως παλιά. (Είναι γεγονός πως πάρα πολλοί δυστυχώς επιδίδονται σε εξυπνακισμούς και υποβιβάζουν μια συνομιλία.)
Είδε τώρα πως ενώ δεν ήταν τόσο αστεία, οι άνθρωποι γύρω της ένιωθαν πιο άνετα και γελούσαν περισσότερο.
Παρομοίως, υποδείχνει, η «φώτιση» έρχεται με την απώλεια των αρνητικών συναισθημάτων. Είναι, συνεχίζει, τόσο απλό!
Πως νιώθει να είναι ένας άνθρωπος δίχως τις εγωιστικές του τάσεις, δίχως διεκδικήσεις και προσκολλήσεις, δίχως αγανάκτηση, θλίψη, θυμό, μνησικακία, φθόνο και παρόμοια συναισθήματα; Το μόνο που χάνεις πραγματικά, συμπεραίνει, είναι πόνος και δυστυχία.
Ναι, σε πρώτη φάση αυτό είναι αλήθεια. Ο αναζητητής πρέπει σαν πρώτο βήμα να περιορίσει και να εξαλείψει αρνητικά αισθήματα τα οποία καίνε πολλή καλή ενέργεια και προκαλούν πόνο. Μα αυτή η πρακτική δεν φτάνει για να φέρει τη φώτιση, δηλαδή την απουσία του συνηθισμένου «εγώ» και την παρουσία μιας πολύ μεγαλύτερης, απλής και αγνής ύπαρξης δίχως δυισμό. Χρειάζονται και άλλες αναδιατάξεις στον ανθρώπινο ψυχισμό. Κυρίως πρέπει να μειωθεί ο εγωισμός ο οποίος συμπεριλαμβάνει και θετικές καταστάσεις. Όλες οι γνήσιες διδασκαλίες συμφωνούν πως υπάρχουν εννιά βαθμίδες στην ανάπτυξη προς την Αυτοσυνειδησία.
Αυτή είναι μια σοβαρή αβλεψία στην περιγραφή της κυρίας. Δεν μπορεί να υπάρχει «ενότητα» για όσο υπάρχει «εγώ» και ας είναι αυτό όλο θετικές ιδιότητες και αρετές – πράγμα απίθανο.
