Ψ294: Σκοπός της ζωής

πολλοί λένε πως η γέννηση και ζωή μας δεν είναι παρά ένα τυχαίο γεγονός

Ο σκοπός της ζωής, όπως λένε πολλοί, είναι να τη ζήσεις. Και μάλιστα, προσθέτουν μερικοί, να τη ζήσεις πληρέστατα.

Μα τι σημαίνει; Ούτως ή άλλως κάθε πλάσμα ενσωματωμένο ζει τη ζωή του ώσπου να πεθάνει. Τι σημαίνει, όμως, να ζήσει και μάλιστα, σε δεύτερη φάση, πλήρως ή πληρέστατα;

Στην εποχή μας είναι χτυπητή η επιδίωξη των περισσότερων ανθρώπων να πλουτίσουν ή να έχουν μια θέση εξουσίας ή ν’ αποκατασταθούν κοινωνικά και παρόμοια. Γιατί; Για να μπορούν να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους. Διότι, όπως όλοι ξέρουμε, οι επιθυμίες βουΐζουν στον ψυχισμό μας και σαν σφήκες μας κεντρίζουν, ωσότου ικανοποιηθούν η μία, μετά η άλλη και άλλη και άλλη….

Έτσι αποκτούμε την/τον σύζυγο και παιδιά, την καριέρα, την υψηλή θέση, το μεγάλο απόθεμα στην τράπεζα, το σπίτι, το αμάξι….

Μα δεν νιώθουμε πληρότητα. Αυτά όλα δεν εξασφαλίζουν καλό ύπνο, εσωτερική γαλήνη, ευτυχία, υγεία. Ακόμα κι αν ζήσεις 100 έτη κι έχεις δισεκατομμύρια και το ιδιωτικό σου γιώτ και το ιδιωτικό σου τζετ κι έναν στρατό υπηρετών. Η/ο σύζυγος μπορεί να σε απατά, τα παιδιά σου δεν σε καταλαβαίνουν όπως κι εσύ δεν τα καταλαβαίνεις. Υπάρχουν καυγάδες, χωρισμοί, αρρώστιες, θάνατοι…

Το παρελθόν είναι ένα σκοτάδι από το οποίο, άγνωστο πως, ξεπήδησες στο ξέφωτο αυτής της ζωής. Μπροστά σου, κάπου στο μέλλον άλλο σκοτάδι σε περιμένει, αναπόφευκτο, η άγνωστη χώρα από όπου κανένας ταξιδιώτης δεν έχει επιστρέψει, εκτός από μύθους ή παραμύθια. Και δεν θα πάρεις μαζί σου τίποτα από όλα όσα απόκτησες με ή δίχως κόπο.

Τι γλώσσα μιλούν σε κείνη την άγνωστη Χώρα; Τι νόμισμα χρησιμοποιούν; Τι εκτιμούν και τι όχι; Δεν ξέρουμε….

Δεν ξέρουμε ούτε από πού, ούτε πώς και γιατί ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο. Και γιατί είμαστε έτσι όπως είμαστε, το κάθε άτομο με τον δικό του χαρακτήρα. Ούτε γιατί πρέπει να φύγουμε και πού θα πάμε, αν πάμε κάπου.

Διότι πολλοί λένε πως η γέννηση και ζωή μας δεν είναι παρά ένα τυχαίο γεγονός και δεν υπάρχει τίποτα μετά. Θα διαλυθούμε στα συστατικά μας στοιχεία.

Αντίο! Γεια σας!

Και η μετεμψύχωση; Το υπερπέραν; Παράδεισος και Κόλαση; (Ρωτάς και σου απαντούν:)

Αυτά όλα είναι παραμύθια παρηγοριάς, φαντασιώσεις για αφελείς.

Πολλοί πείθονται κι επιδίδονται στη ρουτίνα της ικανοποίησης των επιθυμιών. Carpe diem, όπως έλεγαν οι Λατίνοι… άρπαξε κι απόλαυσε όσα φέρνει η μέρα.

Άλλοι όμως δεν πείθονται. Όχι μόνο επειδή έπεσαν στα δίχτυα θρησκείας και ηθικής φιλοσοφίας ευρωπαϊκού ή ασιατικού τύπου.

Η ζήση σ’ αυτόν τον κόσμο είναι 60 ή 80 ή 100 έτη. Γεμάτα με σκέψεις, επιθυμίες, εμπνεύσεις, εκλάμψεις παράξενων εμπειριών. Ένας πλούσιος ψυχισμός με συχνά ακατανόητους ψιθύρους και ψυχανεμίσματα από ένα ψυχολογικό υπερπέραν, όχι μεταθανάτιο. Ένας άγνωστος, αχαρτογράφητος κόσμος με αίσθηση μεγαλείου και αιωνιότητας, με άλλες κοινές ή παράξενες αισθήσεις, με παρορμήσεις αυταπάρνησης, αυτοθυσίας, αλληλεγγύης, αγνής αγάπης.

Αυτά δεν τα πετάς πολύ εύκολα.

Έτσι ο πρώτος, άμεσος σκοπός είναι να βρεις μια λογική σε όλα αυτά και να βάλεις τον ψυχισμό σου υπό εξέταση για να τον τακτοποιήσεις έτσι που να πάψει να μοιάζει μια μάζα συγκεχυμένων ψηφίδων.

Μετά θα ακολουθήσουν άλλα βήματα…. Πώς ξεκινάς, όμως;….