Πολλοί βουλευτές της Ν.Δ. έχουν «αναθαρρήσει» και δηλώνουν πως είναι πλέον πιο απελευθερωμένοι και νομιμοποιημένοι ώστε να παίρνουν θέσεις αντίστοιχες με αυτές του Τραμπ.
Στην πραγματικότητα οι τάσεις στη Νέα Δημοκρατία είναι πολλές και δεν ντρέπονται να αλλάξουν στις εντελώς αντίθετες. Δημοκρατία έχουμε, ελευθερία έχουμε….
Στην Καθημερινή, 15/10/24 ο Πάσχος Μανδραβέλης εξετάζει τις δύο τάσεις όπως εκδηλώνονται στην ελληνική πολιτική που όλο και περισσότερο θυμίζει καραγκιοζιλίκι.
Στην Ελλάδα, αυτή τη στιγμή συνυπάρχουν οι δύο τάσεις. Η μία είναι η επιστροφή στην προ κρίσης κανονικότητα, με δύο πόλους να εναλλάσσονται στην εξουσία. Η άλλη είναι η σταδιακή διάβρωση του πολιτικού συστήματος, από λογής λογής αουτσάιντερ· ψεκασμένους και μη. Συνεπώς, το ερώτημα δεν είναι μόνο αν το ΠΑΣΟΚ μπορεί, αλλά και αν θα προλάβει να κάνει άλμα μεγαλύτερο από τη φθορά του πολιτικού συστήματος όπως το ξέρουμε.
Αυτό είναι το γενικό πλαίσιο όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για τα πολιτικά κόμματα έχουμε πιο συγκεκριμένα πράγματα:
Από τη μία, διαφαίνεται η ολοκλήρωση της προ κρίσης κανονικότητας, με το ΠΑΣΟΚ να επαναδιεκδικεί τον ρόλο του δεύτερου πόλου. Από την άλλη, υπάρχουν τα διαλυτικά στοιχεία του πολιτικού συστήματος, που εκφράζονται με τη δημοσκοπική άνοδο ψεκασμένων ακροδεξιών κομμάτων και την προ έτους εκλογή του κ. Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Από τότε (15/10) ο Σύριζα έχει γίνει κουρέλια και ο Κασσελάκης έχει αποχωρήσει για να φτιάξει δικό του κόμμα. Ας το αφήσουμε, όμως, αυτό.
Η νίκη του Τραμπ ενεργοποιεί το εσωτερικό ρήγμα στη Ν.Δ., μεταξύ της δεξιάς πτέρυγας που ζητάει «επιστροφή στις ρίζες» και όσων επιμένουν στον προσανατολισμό του κόμματος προς το Κέντρο. (Γράφει ο Σταύρος Παπαντωνίου, Καθημερινή, 11/1124, και συνεχίζει:)
Ηδη βουλευτές της Ν.Δ. που ανήκουν είτε στην «εσωκομματική αντιπολίτευση» είτε στη «λαϊκή Δεξιά» δήλωναν «δικαιωμένοι», καθώς θεωρούν ότι «όσα επισημαίναμε τόσο καιρό» ήταν αυτά που «έκριναν τις εκλογές στις ΗΠΑ». Οι βουλευτές εστίαζαν κυρίως στη σκληρή αντιμεταναστευτική ρητορική που ακολούθησε ο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και στην εναντίωση στη woke ατζέντα, κάτι που, όπως έλεγαν, έχει αποδειχθεί εκλογικός καταλύτης σε πολλές χώρες και στην Ευρώπη. Υπό αυτήν την ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος, πολλοί βουλευτές της Ν.Δ. έχουν «αναθαρρήσει» και δηλώνουν πως είναι πλέον πιο απελευθερωμένοι και νομιμοποιημένοι ώστε να παίρνουν θέσεις αντίστοιχες με αυτές του Τραμπ. Οι απόψεις αυτές προφανώς προϋπήρχαν, αλλά δεν εκδηλώνονταν ανοιχτά. Υπήρχε μια μερίδα βουλευτών που στήριζαν ανοιχτά την υποψηφιότητα Τραμπ, όπως ο Θάνος Πλεύρης, ο οποίος έσπευσε μετά το αποτέλεσμα να συγχαρεί τον νέο «πλανητάρχη»….
Ο Θανάσης Δαβάκης δηλώνει «Ρεπουμπλικανός», ενώ ο Δημήτρης Μαρκόπουλος, που ήταν και παρατηρητής των εκλογών στις ΗΠΑ, έλεγε πως «η woke ατζέντα ενοχλεί πλέον πολύ κόσμο» (= «Δημοκρατικός»;).…
Ενας εκ των υπουργών Επικρατείας, ο Μάκης Βορίδης, θεωρεί ότι η ατζέντα που έχει υποστηρίξει διαχρονικά «τώρα δικαιώνεται» και συνεπώς «πρέπει πλέον να δοθεί σε αυτήν περισσότερο βάρος». Ο υπουργός όλο το προηγούμενο διάστημα έχει υποστηρίξει στον πρωινό καφέ απόψεις που ήταν σχεδόν πάντα μειοψηφικές. «Είναι όμως μειοψηφικές και στην κοινωνία;», αναρωτιέται άλλος υπουργός. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Αδωνις Γεωργιάδης που, ενώ είχε ψηφίσει τον νόμο για την ισότητα στον γάμο, με μία μακροσκελή ανάρτηση την Πέμπτη στα social media έδειξε να επιστρέφει σε πιο alt right ρητορική, μην κρύβοντας τον θαυμασμό του για το «απίστευτο ταλέντο» του επανεκλεγέντος προέδρου. Με λίγα λόγια, τόσο στο Μέγαρο Μαξίμου όσο και στο υπουργικό συμβούλιο συνυπάρχουν «Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί».
Τι σημαίνουν αυτά; Είναι το αλαλούμ στους πολιτικάντηδές μας. Όσοι μας παρακολουθείτε, ξέρετε πως έχουμε δηλώσει επανειλημμένα πως η Νέα Δημοκρατία δεν έχει καθαρές, απαράβατες αρχές. Μα ούτε και κάποιο άλλο κόμμα πλην του σοβιετικού σταλινικού ΚΚΕ – που μένει στον περασμένο αιώνα χωρίς να μπορεί να κατανοήσει τη σημασία της πτώσης του επαίσχυντου τείχους στο Βερολίνο, 1989!
