Από που να αρχίσεις; Η αρχή είναι βέβαια η κυβέρνηση. Όλα τα θέματα πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικά εκεί ξεκινούν. Είναι το κεφάλι από όπου, παραδοσιακά και παροιμιακά, βρομάει το ψάρι!
Παίρνω ένα απόσπασμα από πρόσφατο (Μάϊος) άρθρο ενός έγκριτου δημοσιογράφου της Καθημερινής:
Οσοι επικαλούνται την επανίδρυση του κράτους δεν ξέρουν τι εννοούν. Και δεν αναφέρομαι στους σχολιαστές, αλλά στους πολιτικούς που είναι και διαχειριστές του κρατικού μηχανισμού. Και όταν δεν ξέρεις τι εννοείς, προφανώς αδυνατείς και να κάνεις παρέμβαση, διότι αγνοείς το πρόβλημα στην ουσία του. Πώς να επιλύσεις ένα πρόβλημα όταν δεν γνωρίζεις την έκτασή του;… Κάποιοι όντως γνωρίζουν άριστα τα προβλήματα που υπάρχουν στη λειτουργία του ελληνικού κράτους, αλλά τρομάζουν μπροστά στην ιδέα του πολιτικού κόστους που θα έχουν οι παρεμβάσεις τους. Διότι επανίδρυση του κράτους σημαίνει στοχευμένες τομές, βαθιές μεταρρυθμίσεις, ξεβόλεμα κάποιων βολεμένων – που δεν είναι λίγοι. Η επανίδρυση του κράτους απαιτεί την ύπαρξη ενός επιτελείου που γνωρίζει επακριβώς τι πρέπει να κάνει, διότι έχει ικανότητες και στρατηγικό σχέδιο. Ενα επιτελείο που θα λειτουργεί χωρίς το άγχος των δημοσκοπήσεων και χωρίς τις έξωθεν πιέσεις πως με τις παρεμβάσεις του θίγει τους ψηφοφόρους μας…. Υπάρχουν φωτισμένοι πολιτικοί, οι οποίοι, ως υπουργοί στον τομέα ευθύνης τους, λύνουν με ταχύτητα χρονίζοντα προβλήματα. Αλλά αυτές είναι λύσεις εμβαλωματικές, αναμφίβολα θετικές, δεν συνιστούν πάντως επανίδρυση. Διότι, σε τελική ανάλυση, όταν μιλάμε για επανίδρυση του κράτους θέλουμε αυτό να είναι πιο παραγωγικό και πιο αποτελεσματικό, σε όλους τους τομείς του, για να βελτιώνεται η καθημερινότητα των πολιτών. Δηλαδή η επανίδρυση έχει ένα σκοπό: Να αισθανθούν οι πολίτες πως οι σχέσεις τους με το ελληνικό Δημόσιο έχουν αλλάξει τη ζωή τους. Παράδειγμα καραμπινάτο: η διαδικασία μεταβίβασης ακινήτου να κρατάει λίγες ημέρες. Για να γίνει αυτό απαιτούνται πολλές παρεμβάσεις σε διάφορους τομείς του κράτους, θα κοπούν πολλά χαρτζιλίκια, οι μικροί δυνάστες του Δημοσίου θα χάσουν μέρος της εξουσίας τους και … ενώ το πρόβλημα είναι γνωστό, ουδείς υπουργός προ-σπαθεί να το λύσει.
Δεν είναι ένας και δύο ή τρεις ή ο πρωθυπουργός, μόνο. Όλοι το ίδιο. Και όχι μόνο οι τωρινοί κυβερνώντες. Είναι όλοι οι πολιτικάντηδες. Η παρούσα κυβέρνηση τυχαίνει να δέχεται το φως όλων των προβολέων. Όπως για το εγκληματικό ατύχημα των Τεμπών που επιτέλους πήγε στη Δικαιοσύνη! Γράφει για αυτό ο Πάσχος Μανδραβέλης, Καθημερινή, 12/3/24:
Η πλειοψηφία της εξεταστικής επιτροπής για τα Τέμπη αποφάσισε ότι για τον χαμό 57 νέων ανθρώπων φταίει η κακιά στιγμή, που στη γλώσσα της συγκάλυψης λέγεται «συστημική αποτυχία». Φταίει ο σταθμάρχης που πάτησε λάθος κουμπί. Φταίει η εταιρεία διαχείρισης των σιδηροδρόμων που δεν προειδοποίησε ότι θα γίνει το μεγάλο κακό και όχι ο υπουργός που –μόλις δέκα μέρες πριν από το δυστύχημα– έλεγε στη Βουλή «Είναι ντροπή και ντρέπομαι, που θέτετε θέματα ασφαλείας (των σιδηροδρόμων). Θα ήθελα να ανακαλέσετε αμέσως. Είναι ντροπή. Διασφαλίζουμε την ασφάλεια. Είστε αδιάβαστος, δυστυχώς όπως πολλοί συνάδερφοι σας» (Κώστας Αχ. Καραμανλής, Βουλή 20.2.2023).
Και βέβαια η αμέλεια του υπουργού και η ολιγωρία του (ρεμπελιό) αγνοήθηκε από τους συναδέλφους του στο κυβερνών κόμμα. Πλήρης συγκάλυψη πάλι!
Σύμφωνα με το λεξικό του Μπαμπινιώτη ρέμπελος = αντάρτης, αργόσχολος, ακατάστατος. Όλα ταιριάζουν διότι ο υπεύθυνος υπουργός επαναστατεί (= αντάρτης) κατά της συνταγματικής τάξης που τον θέλει (και ο ίδιος ορκίστηκε) να υπηρετεί τους πολίτες, είναι “αργόσχολος” στα έργα ευθύνης του και φυσικά “ακατάστατος” αφού δεν τηρεί την τάξη.
Στις 13/3/24 ο Γ. Λάλιος μας πληροφορεί (Καθημερινή πάλι):
Την παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωδικαστήριο για την καθυστέρηση στην αναθεώρηση των σχεδίων διαχείρισης για τα ύδατα ανακοίνωσε χθες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Κι αυτό γιατί η χώρα δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα, περισσότερο από δύο χρόνια μετά τη λήξη της προθεσμίας, την κατάρτιση και έγκριση των 14 σχεδίων για τα υδατικά της διαμερίσματα, αλλά και τα νέα σχέδια διαχείρισης κινδύνου πλημμύρας. Από την πλευρά του υπουργείου Περιβάλλοντος, που είναι υπεύθυνο για τη διαδικασία, καταβάλλει προσπάθεια ώστε να ολοκληρώσει τη διαδικασία….
Α! Το αρειμάνιο ελληνικό αειθαλές ρεμπελιό!
