1. Ο Στάλιν έλεγε, κατά τον πρέσβη στη Βρετανία Μάισκι, πως τον μόνο άνθρωπο που εμπιστευόταν ήταν ο Χίτλερ. Αναγνώριζε προφανώς τον ίδιο κυνικό πωρωμένο χαρακτήρα δικτάτορα.
Ο Στάλιν γνώριζε το μίσος του Χίτλερ για τους κομμουνιστές (είχε το 1933-34 τουφεκίσει όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΚΚΓ και είχε φυλακίσει πάνω από 100.000 κομμουνιστές σε στρατόπεδα εξοντώνοντας τους Εβραίους). Εντούτοις το 1939-40 έκανε δυο συμφωνίες μαζί του: η μια ήταν το διαβόητο Σύμφωνο μη-επίθεσης Μολότοφ-Ρίμπεντροπ και η άλλη μια εμπορική συμφωνία με την οποία η Ρωσία εφοδίαζε τη Γερμανία με τρόφιμα, καύσιμα και άλλα υλικά.
Και επειδή οι Γερμανοί δεν πήραν το μέρος της Λιθουανίας στη Βαλτική, οι Ρώσοι τους πλήρωσαν 31.500.000 χρυσά μάρκα!
Μέρος της Συνθήκης της μη-επίθεσης ήταν το μοίρασμα της Πολωνίας: οι Γερμανοί θα έπαιρναν το δυτικό μισό και οι Ρώσοι το ανατολικό.
Κάθε λογικός άνθρωπος θα αναρωτηθεί – «Γιατί; Από πού και ως πού έπρεπε αυτές οι δύο χώρες να βιάσουν τόσο απροκάλυπτα την ανεξάρτητη Πολωνία;»
Οι απανταχού αναρχοαριστεροί ουδέποτε σχολιάζουν αυτή την αισχρή πράξη του Στάλιν – όπως ούτε και τα άλλα εγκλήματά του.
2. Σε πλήρη αντίθεση με τον Χίτλερ ο Στάλιν ήταν εντελώς απροετοίμαστος για πόλεμο και αφού δεν είχε υπηρετήσει ποτέ (σαν τον Λένιν) σε στρατό δεν είχε ιδέα περί πολέμου. Εκτός αυτού είχε κάνει απίστευτες σε έκταση εκκαθαρίσεις στο στράτευμα.
Ο στρατάρχης Τουκχατσέβσκι είχε τουφεκισθεί μαζί με επτά άλλους ανώτατους αξιωματικούς, Ιούνιο 1937. Με βασανιστήρια τους είχαν αποσπάσει «ομολογίες» πως κατασκόπευαν και είχαν πουληθεί στους φασίστες!
Μια βδομάδα αργότερα συνελήφθησαν 21 στρατηγοί, 37 διοικητές μέραρχοι, 29 ταξίαρχοι και δεκάδες συνταγματάρχες. Τα επόμενα 2 χρόνια πάνω από 45.000 αξιωματικοί (και αξιωματούχοι στην πολιτική υπηρεσία τους στρατού) συνελήφθησαν και 15.000 τουφεκίστηκαν. Από τα 82 μέλη του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου 79 συνελήφθησαν και 68 τουφεκίστηκαν.
Έτσι ελάχιστοι έμπειροι ανώτεροι αξιωματικοί απέμειναν! (Αλλά ευτυχώς μερικοί αποδείχτηκαν εξαιρετικοί – Γκιόργκι Ζούκοφ, Σεμιόν Τιμοσένκο κλπ.)
3. Νωρίς την αυγή 22 Ιουνίου 1941 οι ορδές της χιτλερικής Βέρμαχτ (και οι σύμμαχοί τους) εισέβαλαν αστραπιαία στη Σοβιετική Ένωση. Μαθαίνοντάς το ο Στάλιν ταμπουρώθηκε στη ντάτσα του μια βδομάδα ψάχνοντας για κουράγιο και φώτιση στο ποτό. Παρουσιάστηκε στο τέλος του μήνα για 3 μέρες στο Κρεμλίνο πληροφορήθηκε για τη ραγδαία προέλαση των Γερμανών, συσκέφθηκε, γαύγισε μερικές διαταγές και ξανάφυγε.
Είχε προειδοποιηθεί, βέβαια. Είχε αρκετούς κατασκόπους στη Γερμανία και αλλού. Άγγλοι και Αμερικάνοι πράκτορες έστειλαν προειδοποιήσεις. Ο ίδιος ο Τσόρτσιλ τον πληροφόρησε εκτενώς.
Στις 15 Ιουνίου ο Ριχάρδος Ζόργκε τον προειδοποίησε από το Τόκιο (οι Ιάπωνες ήταν σύμμαχοι των Γερμανών) δίνοντας του την ακριβή ημερομηνία, 22/6! Ο Στάλιν υποσημείωσε «Γερμανική παραπλάνηση»! Στις 16/6 ο αρχηγός Φίτιν του Γραφείου Εθνικής Ασφάλειας τον ειδοποίησε πως οποιαδήποτε ώρα θα γινόταν πλήρης στρατιωτική εισβολή. Ο Στάλιν απάντησε – «Να πεις στην πηγή σου στη γερμανική αεροπορία να πάει να γα… ! Μας παραπλανά!»
4. Έχω σημειώσει σε άλλα άρθρα τις τεράστιες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο πολεμικό υλικό των Ρώσων λόγω έλλειψης προετοιμασίας.
Σύγχρονοι στρατιωτικοί ιστορικοί υπολογίζουν πως αν ο Στάλιν αντί να πιστεύει πως «Ο Κόκκινος Στρατός είναι σύγχρονος στρατός και ως τέτοιος είναι επιθετικός», άκουε κείνες τις προειδοποιήσεις και άφηνε τους στρατηγούς του να πάρουν τα απαραίτητα ουσιαστικά μέτρα με τις πιο απλές αμυντικές διευθετήσεις ακόμα και μια βδομάδα πριν την εισβολή, η γερμανική στρατιά θα έχανε γρήγορα το όποιο πλεονέκτημά της και δεν θα προχωρούσε πάνω από 150 χλμ. στο Σοβιετικό έδαφος. Δεν θα έφθαναν στη Μόσχα και οπωσδήποτε ούτε κοντά στο Στάλινγκραντ.
Αλλά με την ξιπασιά του ψυχοπαθούς δικτάτορα και τη μανία του για κατασκόπους και προδότες αρχικά αγνόησε τα πάντα, ακόμα και τις συμβουλές των πιο έμπειρων στρατηγών του. Αργότερα θα μάθαινε να τους ακούει – σε αντίθεση με το Χίτλερ που αυτό δεν το έμαθε ποτέ.
5. Βλέποντας πως όλες οι επιτυχείς καμπάνιες του Χίτλερ είχαν το ίδιο περίπου μοτίβο, δηλαδή εισβολή – αστραπή και προέλαση ευθέως στην πρωτεύουσα του εχθρού, οι επιτελάρχες συμβούλεψαν πως η κύρια διείσδυση θα γινόταν στην κατεύθυνση Μινσκ και Σμολένσκ. Αυτό κι έγινε.
Μα ο Στάλιν, ως παντογνώστης της αλάθητης επιστημονικής θεωρίας του μαρξισμού-λενισμού, είχε διαφορετική γνώμη. Πίστευε πως η επίθεση θα ερχόταν από το νότο. Η νότια περιοχή προσέλκυε τον Χίτλερ διότι υπήρχε κάρβουνο στο Ντόνμπας, σιτάρι στην Ουκρανία και πετρέλαιο πιο ανατολικά προς τον Καύκασο! Αυτές τις περιοχές είχε δώσει ο Λένιν στους Γερμανούς με τη Συνθήκη Μπρεστ-Λιτόφσκ το 1918.
Ποιος στρατιωτικός τολμούσε να αντιμιλήσει στην υπέρτατη παντογνωσία;
Έτσι το αμυντικό πλάνο ήταν να αναπτυχθούν στην πρώτη γραμμή σύγκρουσης 57 μεραρχίες, στη δεύτερη μα σε μεγάλο βάθος 52 μεραρχίες και να μείνουν 62 σε εφεδρεία – περιμένοντας την επίθεση να αναπτυχθεί στα νότια.
Έχοντας καταστρέψει την αεροπορία των Ρώσων στο έδαφος, οι Γερμανοί είχαν υπεροχή στον αέρα και οι πυκνές δυνάμεις τους, συνοδευόμενες από τα τρομερά πάντσερ, σάρωναν το ένα στρατηγικό σημείο μετά το άλλο διότι τα ρωσικά στρατεύματα ήταν αραιά και σκόρπια δίχως αεροπορική κάλυψη.
Ούτε σύγχρονος στρατός, ούτε σύγχρονος σχεδιασμός – και οι απώλειες τεράστιες!
