1. Τον Απρίλιο, 1941 ο αναπληρωτής Κομισάριος Εσωτερικών της ΕΣΣΔ Ι. Σερόβ οργάνωσε το ακόλουθο πρόγραμμα για στρατολόγηση πρακτόρων της Cheka (=μυστικής αστυνομίας) με τον κωδικό «Ανεμόμυλος».
Στην Άπω Ανατολή δημιουργήθηκε ένα πλαστό συνοριακό φυλάκιο Σοβιετικού ελέγχου και λίγο μακρύτερα Ιαπωνικού ελέγχου. Οι επίδοξοι πράκτορες στέλνονταν στην «Ιαπωνική» περιοχή σε ειδική «αποστολή». Εκεί συλλαμβάνονταν από τσεκιστές ντυμένους Ιάπωνες πράκτορες, υποβάλλονταν σε τρομακτική ανάκριση και στρατολογούνταν ως διπλοί πράκτορες για τους «Ιάπωνες». Μετά στέλνονταν πίσω όπου αμέσως έπεφταν στα χέρια των «αληθινών» τσεκιστών και υποβάλλονταν σε νέα ανάκριση. Όταν αποκάλυπταν ότι κάτω από τις ανακρίσεις και βασανιστικές πιέσεις των Ιαπώνων ομολόγησαν πως σχετίζονταν με τη NKVD (=σύγχρονη Τσέκα) καταδικάζονταν σε θάνατο. Εκατοντάδες δύσμοιροι σοβιετικοί εκτελέστηκαν και μόνο η είσοδος της ΕΣΣΔ στον πόλεμο (Ιούνιος, 1941) σταμάτησε το πρόγραμμα Ανεμόμυλος!
2. Ναι, αυτά γίνονταν επί Στάλιν, μα το ξεκίνημά τους πάει πολύ πίσω, στην ίδρυση της Τσέκα, Δεκ. 1917, από τον Λένιν.
Είναι αστείο να διαβάζεις – αν έχεις χρόνο και υπομονή – τις εμετικές περιγραφές του Λένιν ως μεγαλοφυΐα, ισχυρό μυαλό, απαράμιλλος επαναστάτης κλπ, μα και ως καλοσυνάτος, καλόκαρδος, γεμάτος χιούμορ, στοργικός προς τον λαό κλπ.
Όσοι τα πιστεύουν αυτά έχουν πέσει θύματα της επίσημης σταλινικής προπαγάνδας. Διότι ούτε οι κολλητοί του μπολσεβίκοι της επαναστατικής περιόδου δεν είχαν ψευδαπάτες τέτοιου βαθμού κι ας ορκίζονταν στο όνομά του κι ας τον λάτρευαν.
Για να έχει κανείς μια πιο αντικειμενική εικόνα πρέπει να διαβάσει τοτινούς συγγραφείς – Voitinski, Potresov, Nabokov, Kobyakov, κ.α., τα ημερολόγια του Τρότσκι και της Μαρίας Ουλιάνοβα (αδελφής του Λένιν) κ.α. και βέβαια σύγχρονους Ρώσους όπως οι Geller, Medvedev, Vasiliev, Volkogonov.
3. Ο Κόκκινος Τρόμος ξεκίνησε αμέσως με την Επανάσταση μα πήρε την επίσημη πανεθνική μορφή του μετά την ίδρυση της Τσέκα υπό τη διοίκηση του Dzerzhinski (επίσης = σιδερένιος Φέλιξ) με υποδιοικητές τους Belenky, Menzhinsky, Peters και Unszlicht. (Τα αρχικά = Έκτακτη Επιτροπή για την Καταπολέμηση Αντεπανάστασης και Σαμποτάζ. Βέβαια, μόνο «έκτακτη» δεν ήταν!)
Στις 30 Αυγούστου, 1918, έγινε απόπειρα κατά της ζωής του Λένιν που δέχτηκε δύο σφαίρες στον ώμο και μια τρύπησε ελαφρά τον πνεύμονα. Μια τρίτη σφαίρα πλήγωσε μια γυναίκα που συνομιλούσε μαζί του. (Το περιστατικό έχει περιπλοκές και μερικοί Ρώσοι ιστορικοί πιστεύουν πως ήταν σκηνοθετημένο, πως η Φάνια Κάπλαν δεν ήταν η ένοχος αλλά κάποιος Προτοποπόβ που εκτελέστηκε όπως και η Κάπλαν αργότερα κλπ. Δεν είναι όμως του παρόντος.)
Μετά από αυτό άρχισε η προσωπολατρία του Λένιν – την οποία, τονίζω, ο Λένιν δεν ήθελε καθόλου. Αλλά εντατικοποιήθηκε και η δουλειά της Τσέκα – την οποία ο Λένιν ήθελε παθιασμένα.
4. Στις 5 Σεπτεμβρίου το Συμβούλιο των Κομισάριων του Λαού (=υπουργικό συμβούλιο) αποφάσισε πως για την περιφρούρησηση της ασφάλειας «η επιβολή τρόμου είναι απόλυτη αναγκαιότηταˑ είναι απαραίτητο να ενδυναμωθεί με υπεύθυνους συντρόφους και να συστηματοποιηθεί η δράση της Τσέκα… Οι ταξικοί εχθροί θα πρέπει να απομονωθούν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως και όσοι εμπλέκονται με οργανώσεις Λευκών, συνομωσίες κι εξεγέρσεις να τουφεκίζονται.»
Ο Γιάκοβ Πήτερς σε συνέντευξή του (Νοέμβριος 1918) δήλωσε: «Κάθε απόπειρα της Ρωσικής μπουρζουαζίας να σηκώσει κεφάλι θα έχει τέτοια απόκρουση και τιμωρία που όποιος γνωρίζει τον Κόκκινο Τρόμο θα χλομιάσει».
5. Ας μη νομιστεί πως μόνο οι ένοχοι πολιτικών παραβάσεων τιμωρούνταν. Οι διαταγές του Λένιν, ιδιόχειρες και με την υπογραφή του είναι πάμπολλες.
Έγραψε στον Τσιουρούπα, Κομισάριο για Παραγωγή Τροφίμων τον Αύγουστο: «Σε κάθε περιοχή παραγωγής δημητριακών θα πρέπει να συλλαμβάνονται 25 με 30 όμηροι από τους ευκατάστατους και αυτοί θα πληρώσουν με τη ζωή τους αν δεν συμπληρωθούν οι ποσότητες και μεταφερθούν»!
Συνηθέστατη πρακτική.
Τι περισσότερο κι αισχρότερο θα περίμενε κανείς;
Την ίδια εποχή περίπου έγραφε στον Ν. Σεμάσκο, Κομισάριο για Υγεία, στο Λίβνι για την εξόντωση των ηγετών των κουλάκων και στον Ζινοβίεφ στην Πετρούπολη, μετά τη δολοφονία του Βολοντάρσκι, «να προωθήσετε ευρύτατο τρόμο… ως αποφασιστικό παράδειγμα».
Ο ίδιος ο Λένιν ποτέ δεν επισκέφθηκε πεδίο μάχης, στρατόπεδο ή φυλακή και ποτέ δεν παρευρέθηκε σε εκτέλεση. Έδινε διαταγές εκ του ασφαλούς.
6. Έχοντας πετάξει και το τελευταίο εσώρουχο του Σοσιαλδημοκράτη, όπως ξεκίνησε την επαναστατική, δήθεν μαρξιστική καριέρα του, μόλις κατέλαβε την εξουσία, φόρεσε τον μανδύα του Γιακοβίνου με σφαίρες αντί γκιλοτίνα.
Στο τεύχος Νοεμβρίου 1920 του Kommunisticheskii Internatsional έγραψε περί «Δικτατορίας»: «Δικτατορία σημαίνει… αχαλίνωτη δύναμη βασισμένη στη βία, όχι στο νόμο… Σημαίνει δύναμη απεριόριστη από νόμο και κανονισμούς, βασισμένη στη χρήση βίας… Δημιουργεί δικό της δικαστήριο, δική της τιμωρία, δικό της νόμο»!
Η φλογερή σχέση του με την Τσέκα δείχνει τον αληθινό πολιτικό, Λένιν, και το είδος καθεστώτος που θα εγκαθίδρυε!
Έπεται συνέχεια.
