1. Όταν αξιωματικοί του στρατού ή κοινοί άνθρωποι, πολιτικοί, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες κάθε είδους, διανοούμενοι, γιατροί και δικηγόροι, αλλά και νοικοκυρές ή απλοί εργαζόμενοι έλεγαν πως δεν γνώριζαν το ποιόν των Ναζί και του ίδιου του Χίτλερ ή πως ο Χίτλερ επέβαλε την αυταρχική δικτατορική εξουσία του λίγο λίγο και τους παγίδευσε, ψεύδονταν.
Στο αμέσως προηγούμενο άρθρο ανέφερα εκτενώς δημοσιεύματα στον τύπο που φανέρωναν ανάγλυφα το ποιόν, τη δράση και τους στόχους του ναζισμού. Οι Γερμανοί δεν ήθελαν να πιστέψουν πως θα ερχόταν μια πανούκλα περιορισμού ελευθεριών, καταπίεσης κι εξόντωσης και μια λαίλαπα πολεμικών επιθέσεων σε όλη την Ευρώπη, ή δεν ήθελαν να αποτρέψουν αυτές τις εξελίξεις.
Ας μην ξεχνάμε πως (α) πολλοί έγκαιρα συνειδητοποίησαν την όλη κατάσταση, δηλαδή και το επερχόμενο κτηνώδες καθεστώς και την αδιαφορία ή αδυναμία καταπολέμησής του, κι έφυγαν (Αϊνστάιν, Μπρεχτ, Κέσλερ, Σένμπεργκ, οικογένεια Μαν, Μαρλέν Ντήτριχ κι εκατοντάδες άλλοι) και (β) πολλοί, όχι μόνο δεν αντιστάθηκαν, μα στήριξαν τον Χίτλερ και συμμετείχαν στις πρακτικές του ναζισμού.
2. Στις 9/12/31 η Münchener Post δημοσίευσε το μυστικό σχέδιο που κυκλοφορούσε στην ηγεσία των SA στο οποίο απαριθμούνται όλα τα μέτρα που αργότερα πάρθηκαν κατά των Εβραίων – “τελική λύση”, αναγκαστική εργασία σε ελώδεις περιοχές κι οπουδήποτε τα SS μπορούσαν να εποπτεύουν. Άλλωστε, πολύ νωρίτερα στο Ο Αγών μου (Mein Kampf) ο Χίτλερ εξέφρασε πολύ ξεκάθαρα το μίσος του κατά των Εβραίων. Και όμως ακόμα και μετά τη διαβόητη Kristallnacht “Νύχτα των κρυστάλλων”, τον Νοέμβριο 1938, όταν οι ναζήδες επιτέθηκαν με σχεδιασμένο συντονισμό κατά των Εβραίων και τους ξυλοφόρτωναν, σκότωναν, καταλήστευαν κι έκαιγαν σπίτια, μαγαζιά και συναγωγές, πολλοί Γερμανοί ισχυρίζονταν πως δεν ήξεραν, δεν αντιλήφθηκαν τίποτα…
Στις 12/1/32 δημοσιεύθηκαν τα σχέδια εκστρατείας στειρώσεων για ανάπηρους, καθυστερημένους, πόρνες κι εγκληματίες πάσης φύσεως, μα και άτομα μη-ευρωπαϊκής καταγωγής!
Στις 8/4/32 αποκαλύπτεται το ευρύτερο σχέδιο δράσης των ναζήδων μόλις πάρουν την εξουσία. Τα τοπικά SA θα έχουν “το ελεύθερο επί 24 ώρες” να πιάσουν και να αφανίσουν όσους αντιπάλους έχουν επισημάνει!
Ακόμα και το κόστος της διαμονής του Χίτλερ και των γευμάτων του σε χλιδάτα ξενοδοχεία δημοσιεύονταν.
3. Μια άλλη προσεκτική προετοιμασία του Χίτλερ ήταν η είσοδός του στα σαλόνια της υψηλής (και πλούσιας) κοινωνίας. Η αρχή έγινε με τον πλούσιο νεαρό εκδότη Ερνστ “Πούτζι” Χάνφστενγκλ (Hanfstaengl) από το 1923, οπότε κι έγινε οικογενειακός φίλος των Βάγκνερ και της αριστοκρατικής οικογένειας του φον Σίραχ και μετά, στο Μόναχο, της κας Χελένε Μπέχσταϊν και της Ρουμάνας πριγκίπισσας Έλζα Μπρούκμαν και άλλων αριστοκρατών. Οι δυο αριστοκρατικές κυρίες του έμαθαν πώς να ντύνεται, πώς και τι να πίνει, πώς και τι να τρώει. Ένα στέκι ήταν το ξενοδοχείο “Η Βαυαρική Αυλή” στο Μόναχο. Εδώ που ο Χίτλερ ίδρυσε το NSDAP (το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα) το 1923, εδώ έμαθε να φορά σωστά παπούτσια και βραδινή ενδυμασία, να μη βάζει ζάχαρη στο κρασί του και να τρώει στρείδια κι αγκινάρες.
Όλες οι λεπτομέρειες δημοσιεύονταν στη Münchener Post.
4. Το 1932 στις προεδρικές εκλογές ο Χίτλερ έχασε στον πρώτο γύρο από τον Χίντενμπουργκ αλλά πήρε 11,3 εκατομμύρια ψήφους έχοντας διπλασιάσει τους οπαδούς του σε 2 έτη.
Στη συνέχεια της καμπάνιας για τον δεύτερο γύρο, χρησιμοποίησαν οι Ναζί όλα τα σύγχρονα μέσα με σχεδιαστή τον Γκέμπελς που είχε στη διάθεσή του πάνω από μισό εκατομμύριο (σημερινή αντιστοιχία) ευρώ την εβδομάδα. Ο Χίτλερ ταξίδευε με αεροπλάνο ιδιωτικό κι επισκεπτόταν 20 πόλεις την εβδομάδα. Ο Γκέμπελς διένειμε φιλμάκια με τις ομιλίες του Χίτλερ και δίσκους γραμμοφώνου για μπυραρίες και καφενεία.
Ο Χίτλερ έχασε πάλι, μα πήρε τώρα 13,4 εκατομμύρια ψήφους.
Τώρα είχε πολλούς υποστηρικτές στους συντηρητικούς ευγενείς και αριστοκράτες. Όταν τον Σεπτέμβριο 1930 το NSDAP έγινε το δεύτερο κόμμα, άρχισαν να το υποστηρίζουν χρηματικά και οι μεγάλοι βιομήχανοι – Krupp, Klöckner, IG Farben κ.α.
Είναι πολύ παράξενο, μα οι υπόλοιποι Γερμανοί, ακόμα και οι κομμουνιστές δεν πίστευαν πως ο Χίτλερ θα έπαιρνε ποτέ την εξουσία. Ακόμα και τώρα νόμιζαν πως, ούτως ή άλλως, τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά!
5. Ανάμεσα στους διανοούμενους δεν υπήρχε ούτε σεβασμός ούτε ενθουσιασμός ούτε καν ενδιαφέρον για τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Ελάχιστοι στράφηκαν στη στήριξή της. Ακόμα και το 1930 υπήρχε αδιαφορία και περιφρόνηση: ήταν “μια βιτρίνα κι ένα ψέμα”. Ο δε Χίτλερ θεωρούνταν ακίνδυνος τρελός!
Τα εκατομμύρια των σκεπτόμενων ανθρώπων και τυφλοί και κουφοί ήταν, ανήμποροι να εκτιμήσουν πως πριν μερικά χρόνια 50.000 φοιτητές διαδήλωναν στο Βερολίνο υπέρ των ακροδεξιών κι άλλοι τόσοι διάβαζαν τα εθνικιστικά και αντισημιτικά βιβλία για μια Νέα Γερμανία με έναν Φύρερ. Ούτε μπορούσαν προφανώς να εκτιμήσουν την αυξανόμενη βία και τις καθημερινές ειδήσεις για τους Ναζί. Μόνο τον Ιούλιο 1932 δολοφονήθηκαν 68 και πολλές εκατοντάδες σοσιαλιστές και κομμουνιστές κακοποιήθηκαν βάναυσα.
6. Η καταφανέστατη απειλή των Ναζί δεν έφερε τους σοσιαλιστές και κομμουνιστές πιο κοντά. Ο κομμουνιστής ηγέτης Τέλμαν αποκάλεσε τους σοσιαλδημοκράτες “μετριοπαθή πτέρυγα φασισμού”. Τον δε Νοέμβριο 1932 οι κομμουνιστές οργάνωσαν μαζί με τους ναζήδες απεργία στα ΜΜΜ στο Βερολίνο!
Μόνο στις 25/1/33 οι κομμουνιστές έκαναν μια διαδήλωση κατά του ανερχόμενου φασισμού. Μα ήταν πλέον πολύ αργά. Πέντε μέρες αργότερα ο Χίτλερ θα γινόταν καγκελάριος με τον Γκέρινγκ υπουργό Εσωτερικών!
