1. Είναι σημαντικός νόμος πως «Ό,τι γεννιέται θα πεθάνει». Επομένως κάθε πολιτικό σύστημα, όντας γέννημα της ανθρώπινης επινοητικότητας θα πεθάνει. Φυσικό είναι να πεθάνουν και τα δημοκρατικά πολιτεύματα. Στην πραγματικότητα ο Πλάτων το περιγράφει προς το τέλος του έργου του Πολιτεία.
Ο Θ. Γεωργακόπουλος παρουσίασε πολύ συνοπτικά τη σύγχρονη μελέτη των Steven Levitsky και Daniel Ziblatt How Democracies Die (Crown/Viking 2018) στην Καθημερινή 23/2/18, κυρίως σε σχέση με τους δικούς μας τσιπριστές.
Ανήσυχοι για την κατάσταση στις ΗΠΑ με τον Donald Trump ως Πρόεδρο, σύμπτωμα μιας ευρύτερης ανωμαλίας που υποβόσκει στις ΗΠΑ, οι συγγραφείς υποδείχνουν πως οι δημοκρατίες δεν ανατρέπονται πάντα με όπλα κι επαναστάσεις μα πεθαίνουν αργά, σταδιακά: γίνονται αλλαγές, μεταρρυθμίσεις ή άλλες κινήσεις που μοιάζουν άκακες, ενίοτε και δικαιολογημένες, μα βαθμιαία περιορίζουν ελευθερίες, ροκανίζουν και υπονομεύουν θεσμούς και ακυρώνουν τη διάκριση εξουσιών.
2. Επίθεση κατά δικαστών και οργάνων της τάξης – όπως όταν ο Τραμπ έδιωξε τον διευθυντή του FBI και κατηγορεί δικαστές ως εχθρούς και προδότες. Στην Ουγγαρία ο Β. Όρμπαν αύξησε τα μέλη του Συνταγματικού (=Ανώτατου) Δικαστηρίου από 8 σε 15 για να το ελέγχει. Παλιότερα, ο Χουάν Περόν (Αργεντινή) καθαίρεσε 3 από τους 5 του Ανώτατου Δικαστηρίου για να έχει έλεγχο. Ο δε Φουτζιμόρι στο Περού (1990) εξαγόραζε δικαστές ή τους καταδίωκε ως «παλιανθρώπους» και «λύκους».
Εδώ έχουμε παρόμοιες ιταμές επιθέσεις από υπουργούς (Κοντονής, Πολάκης), απόπειρες εξαγοράς με αυξήσεις αναδρομικές (Τσίπρας και ΣτΕ), συσκέψεις υπουργών με εφέτες και αρεοπαγίτες και απόπειρα αλλαγής ορίου ηλικίας για να μείνουν φιλοκυβερνητικά στελέχη (κα Θάνου). Επίσης, περιφρόνηση Συντάγματος και Κανονισμού της Βουλής κατά κόρον.
3. Επίθεση κατά αντιπάλων. Ο Τραμπ θα ήθελε να συλλάβει την Κλίντον και συνέλαβε τον βοηθό της. Οι Δημοκρατικοί θεωρούνται προδότες κι εγκληματίες επειδή υποστηρίζουν τους έγχρωμους Αμερικανούς (μετανάστες ή γηγενείς).
Εδώ έχουμε αστήρικτα παρελθοντικά σκάνδαλα και σπίλωση παλαιών πολιτικών για να πλήξουν τους νυν αντιπάλους. Σπίλωση ακόμα και της νόμιμης συζύγου του Κ. Μητσοτάκη επειδή είναι τέτοια κι επιτυχημένη επιχειρηματίας – με υστερικά ουρλιάσματα κυβερνητικών και υστερικές ασυναρτησίες αναρχοαριστερών δημοσιογράφων.
Το σκάνδαλο Νοβάρτις σπίλωσε την υπόληψη όχι μόνο στελεχών της αντιπολίτευσης, μα και αθώων κι έντιμων δικαστικών όπως ο κ Πικραμένος που λειτούργησε ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός μόνο για λίγες μέρες! Αυτό και μόνο δείχνει πως επρόκειτο για μια στημένη σκευωρία λασπολογίας των τσιπριστών.
4. Απίστευτη ανοχή κι ενθάρρυνση βίας εξεδήλωσε ο Τραμπ – οι οπαδοί του να ξυλοκοπούν αντιπάλους που αντιλέγουν! Ο Φουτζιμόρι δημιούργησε όπως ο Χίτλερ και άλλοι, τάγματα θανάτου στο Περού, (δεκαετία 1990) και ο Μαδούρο τους δικούς του «κολλεκτίβος» (δεκαετία 2010).
Εδώ έχουμε μπαχαλάκηδες αγανακτισμένων κουκουλοφόρων και άλλων παραβατικών (Ρουβίκωνας) που σπάνε, καίνε και καταστρέφουν. Οι τσιπριστές όχι μόνο τους ανέχονται μα και τους ενθαρρύνουν (ιδίως ο ίδιος ο Τσίπρας). Και αφήνουν ελεύθερους καταδικασμένους τρομοκράτες (πχ Κουφοντίνας).
Τέτοιες επιθέσεις έχουν γίνει πια καθημερινό στοιχείο ζωής σε πολλές περιοχές.
5. Επίθεση κατά των ΜΜΕ είναι πια σχεδόν καθημερινή για τον Τραμπ. Ο Πούτιν συνέλαβε τον αντιπολιτευόμενο ιδιοκτήτη του τηλεοπτικού NTV για δήθεν «φορολογικές ατασθαλίες» και το κανάλι πέρασε στην κρατική Gazprom (=Πούτιν). Ο Ερντογάν επέβαλε πρόστιμο 2,5 εκμ δολάρια στον μεγαλύτερο όμιλο ΜΜΕ που έκανε αντιπολίτευση και τον διέλυσε.
Εδώ τα κρατικά κανάλια προπαγανδίζουν ασύστολα υπέρ των τσιπριστών. Από τους υπουργούς συνεχώς εκτοξεύονται απειλές κατά των αντιπολιτευόμενων ιδιωτικών καναλιών και διάσπαρτοι πράκτορες γράφουν υβριστικά για κάθε αντιπολιτευτικό δημοσίευμα ή έργο. Είχαμε και την απίστευτη γκάφα της απόπειρας χειραγώγησης των τηλεοπτικών σταθμών με το κόλπο της αδειοδότησης.
6. Απηχώντας τον Πλάτωνα, ο Αλ. Χάμιλτον, ένας από τους πατέρες της Αμερικανικής Δημοκρατίας, είπε το 1787: «η Ιστορία μας διδάσκει πως οι άνθρωποι που ανατρέπουν Δημοκρατίες αρχίζουν με χαμερπείς κολακείες προς τον λαό κι έτσι ξεκινώντας ως δημαγωγοί γίνονται τύραννοι»!
Σήμερα μόνο η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ την σώζει από τον τσιπρικό σταλινισμό αλλά και η ανικανότητα του ίδιου του αρχηγού του τσούρμου των αναρχοαριστερών.
Δυστυχώς έχει χαθεί πια η αβρότητα, ευγένεια και τήρηση του λόγου και των κανόνων του παιχνιδιού που χαρακτήριζαν παλαιότερες εποχές καθώς η αμοιβαία ανεκτικότητα και θεσμική αυτοσυγκράτηση που επιδεικνύουν πολιτικοί και κόμματα σε άλλες χώρες όπως η Γερμανία και η Κύπρος όπου δεξιοί και αριστεροί συνεργάζονται αντί να αλληλοβρίζονται.
