Αφορμή για τις σκέψεις σε αυτό το άρθρο στάθηκε το κύριο άρθρο της Καθημερινής, 26/10/24.
Το πιο ισχυρό κίνητρο για να παλιννοστήσει ένας Ελληνας είναι οι ρίζες του. Οι άνθρωποί του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η πολιτεία πρέπει να επαναπαύεται στη νοσταλγία για να προσελκύσει το ταλέντο που μετανάστευσε. Μόνο η δημιουργία ενός περιβάλλοντος καλών θέσεων εργασίας και υψηλού επιπέδου υπηρεσιών μπορεί να ξανακάνει την Ελλάδα πόλο έλξης.
Εδώ υπάρχουν δυο τουλάχιστον αξιοπρόσεκτες αντιλήψεις που υποβόσκουν στη γενικότερη νοοτροπία μας. α) Το κράτος, η κυβέρνηση, πρέπει να φροντίσει και για την επιστροφή των ξενιτεμένων – δηλαδή να διορθωθεί ή ανατραπεί το brain drain που κρατά έξω από τη χώρα ανθρώπους με καλό μυαλό και περγαμηνές. β) Πόσο το κράτος, η κυβέρνηση (τώρα η ΝΔ), περιμένει από τη Φύση να συνεχίσει με τις ροές και τους ρυθμούς της για να βαδίζουν και οι κυβερνητικές πολιτικές, αλλιώς οι εκλεγμένοι από τον λαό και τον πρωθυπουργό για να φροντίζουν το έθνος θα πρέπει να ξυπνήσουν από τον λήθαργο του φανφαρονισμού τους και να κάνουν την αναγκαία εργασία – κάτι που βρίσκουν δύσκολο λόγω ανεντιμότητας και ανικανότητας.
Ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται σε κανένα σημαντικό τομέα. Μόνο επενδύσεις ξένων σε ακίνητα. Και αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι, διότι έχει σχεδόν καταστροφική επίδραση στην κοινωνία καθώς, ναι μεν, το κράτος αποκτά εισοδήματα, μα οι αξίες γης και τιμές ακινήτων αυξάνονται και οι Έλληνες πολίτες το βρίσκουν όλο και πιο δύσκολο να αποκτήσουν τη δική τους ιδιόκτητη κατοικία, ή γραφείο ή εργοστάσιο.
Έτσι και με την αγροτοκτηνοτροφία. Η κυβέρνηση περιμένει από τη Φύση να φέρεται ήπια και προβλέψιμα. Μόλις συμβεί κάτι απρόβλεπτο (κατακλυσμός ή καύσωνας), δείχνει να κάνει προσπάθειες, μα πάντα καθυστερημένα, και να τα θαλασσώνει!
Πόσο έχει αλλάξει γενικά η αντίληψη περί διακυβέρνησης. Η νοητική φτώχεια πάντα προηγείται της υλικής….
