ΠΟ223: Πρωτοπόροι σε όλα!

Εμείς διδάξαμε τη Δημοκρατία. Εμείς διδάσκουμε και την κατάλυσή της γοργά ή αργόρυθμα.

Είδαμε το τραμπικό αίσχος της εισβολής στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ – με τις ξέφρενες μαινόμενες μέγαιρες και τους μπαχαλάκηδες μπράβους, ιδίως εκείνον τον άγριο με τα κέρατα! Αμέσως συνδέσαμε το επεισόδιο με τα δικά μας κατορθώματα. Η μαινάδα που καταπατούσε μανιωδώς τις μάσκες στο Σύνταγμα. Οι αγανακτισμένοι που έστησαν κρεμάλες έξω από, και προσπάθησαν (ανεπιτυχώς χάρη στην εύστροφη αστυνομία μας) να μπουκάρουν μέσα, στη Βουλή.

Μα μην ξεχνάμε την απαράμιλλη επιτυχία των Συνταγματαρχών και την επταετία τους που κόστισε τόση Κύπρο!

Η Δημοκρατία απαιτεί μια καλλιέργεια, πέρα από τη μόρφωση που δίνει το κοινό εκπαιδευτικό σύστημα. Μια καλλιέργεια που μόνο οι Βρετανοί και οι Ολλανδοί (ίσως και οι Σκανδιναβοί, εν μέρει) έδειξαν να διαθέτουν. Αν και βλέπουμε τώρα πως και σε αυτές τις χώρες βαθμιαία φθείρεται αυτό το πολιτικό σύστημα. Όπως έδειξε ο Πλάτωνας στο Πολιτεία, είναι συμπαντικός κι επομένως αδήριτος νόμος η δημοκρατία να φθαρεί, να μιανθεί, να μεταλλαχθεί σε λαοκρατία/δικτατορία, αφού περάσει για λίγο από αναρχία και χάος.

Αυτό που ο πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται είναι πως αυτή η εξελικτική διαδικασία ξετυλίγεται σχεδόν απαρατήρητα μα πολύ αισθητά σε πολλές περιοχές της Πολιτείας και του οικονομικού οργανισμού της.

Ο πρωθυπουργός μέσα στο ευρύτερο συνταγματικό πλαίσιο και την πολιτική εθιμοτυπία είναι ουσιαστικά δικτάτορας. Να το πρώτο στοιχείο.

Είναι οι συνδικαλιστικοί οργανισμοί σαν το ΠΑΜΕ, κυρίως, που εύκολα διαταράζουν την τάξη. Είναι η συντεχνία των εκκλησιαστικών που επαναληπτικά έχουν δείξει πως εννοούν να συγκυβερνούν και να επιβάλλουν την πολιτική τους σε ορισμένα θέματα.

Υπάρχουν όμως και πιο ύπουλες πρακτικές που ροκανίζουν τις δομές και τους αρμούς του πολιτειακού οικοδομήματος.

Υπάρχουν μεγάλοι κρατικοί Οργανισμοί (ΔΕΗ κ.λπ.) Κάθε φορά που το Διοικητικό Συμβούλιο είναι να συνεδριάσει και να αποφασίσει για κάποιο σοβαρό θέμα που θα θίξει κάποια προνόμια των συνδικαλιστών, οι συνδικαλιστές οργάνωναν κάποια ταραχή, συχνά και εισβολή για να εμποδιστεί η λήψη ανεπιθύμητης απόφασης.

Το βλέπουμε και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Εκεί τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Πρυτάνεις και Διοικητές Ινστιτούτων απειλούνται, πέφτουν θύματα χειροδικίας ή κι εντοιχισμού από τους μπαχαλάκηδες «φοιτητές» και ναρκέμπορους. Και οι Αρχές στην πλειοψηφία τους δείχνουν να είναι ευχαριστημένες με τέτοια κατάσταση και δεν θέλουν την αρωγή αστυνομίας!

Όλες αυτές οι παρεμβάσεις στις νόμιμες καταστάσεις και διαδικασίες των Οργανισμών είναι, φυσικά, καλά σχεδιασμένες κι εκτελεσμένες από αποφασισμένους ταραξίες και κακοποιούς. Η απειλή βιαιοπραγίας και διάσπασης της όποιας εκδήλωσης προκαλεί τη ματαίωση ή την αναβολή της.

Τα μεγέθη μπορεί να είναι διαφορετικά. Ο τύπος όμως, η μορφή παρέμβασης, δεν διαφέρει. Είτε πρόκειται για την κατάληψη ενός σχολείου ή κρατικού κτιρίου εδώ στην Ελλάδα είτε πρόκειται για την εισβολή στο Καπιτώλιο.

Και η κυβέρνηση; Πώς τα αντιμετωπίζει αυτά;

Σε πολλές περιπτώσεις, χάρη στους πληροφοριοδότες της αστυνομίας, πολλές παρεμβάσεις (όπως η απόπειρα κατάληψης της Βουλής την εποχή των αγανακτισμένων) αποτυγχάνουν. Σε πολλές όμως, η κυβέρνηση εδώ έχει αφήσει τις ταραχές να εξελιχθούν μην τολμώντας να επέμβει με τις νόμιμες δυνάμεις καταστολής. Είναι γεγονός πως οι πολιτικάντηδές μας δεν έχουν ούτε πυγμή ούτε κότσια ούτε διορατικότητα και διάκριση.

Στην Ουάσιγκτον οι Αρχές σαφώς αιφνιδιάστηκαν και φαίνεται πως μερικοί αστυνομικοί βοηθούσαν τους ταραχοποιούς εισβολείς. Επρόκειτο μάλλον για πραξικόπημα που δεν πέτυχε.