1. Οι Γερμανοί ήταν σχεδόν τέλεια προετοιμασμένοι για τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Λέω δε «σχεδόν» διότι είχαν τον ανισόρροπο Χίτλερ ως Φύρερ, ηγέτη και καθοδηγητή για τα πάντα, ο οποίος θεωρούσε στην τρέλα του τον εαυτό του αυθεντία για τα πάντα και, φυσικά, για τις στρατιωτικές εισβολές κι εκστρατείες.
Στην πραγματικότητα υπήρχαν εξαίρετοι στρατηγοί για σχεδιασμό και για εκτέλεση κι εξαίρετοι διοικητές στο πεδίο, κυρίως των τεθωρακισμένων μονάδων σαν τους Balck, Guderian, Rommel…
Ευτυχώς ο ανισόρροπος Φύρερ επενέβαινε συνεχώς κι έτσι άθελά του εμπόδισε αυτούς τους έξοχους στρατιωτικούς να κερδίσουν τον πόλεμο.
Και η πρώτη μεγάλη αναποδιά λόγω επέμβασης του Χίτλερ ήταν η αποτυχία να καταστρέψουν τη Βρετανική δύναμη εγκλωβισμένη στη Δουνκέρκη και να εισβάλουν στην ίδια τη Βρετανία.
2. Η πρώτη πρώτη καταστροφική επέμβαση του Χίτλερ ήταν όταν διέταξε τις τεθωρακισμένες μονάδες (κυρίως τον Γκουντέριαν) να σταματήσουν την καταδίωξη κι εξόντωση της Βρετανικής Εκστρατευτικής Δύναμης σχεδόν 300.000 ανδρών με πολλά πολεμοφόδια που βρίσκονταν περικυκλωμένοι στη Δουνκέρκη – ανάμεσα στα γερμανικά τανκς και τη θάλασσα.
Καθώς οι Γερμανοί αναπαύονταν, οι Βρετανοί κατόρθωσαν να εκκενώσουν την Δουνκέρκη μεταφέροντας με εκατοντάδες πλοιάρια τους άντρες τους στη Βρετανία. Αυτοί έγιναν η βάση του στρατού που σύντομα θα νικούσε τον Ρόμελ στη Βόρειο Αφρική
Γιατί δεν προχώρησαν οι Γερμανοί μετά στη γρήγορη πραγμάτωση απόβασης και κατάκτησης της Βρετανίας;
Μα κι εδώ επενέβαινε ο Χίτλερ και τα τρία Όπλα Ξηράς, Αέρα και Θάλασσας διαφωνούσαν και καυγάδιζαν για το σχέδιο Sealion που ήταν το σχέδιο εισβολής στη Βρετανία και δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
3. Υπήρχαν όμως και ορισμένοι αντικειμενικοί λόγοι δυσκολίας.
α) Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είχε πουθενά σύνορα ξηράς με την Ευρώπη. Το στενό της Μάχης ήταν η πιο μικρή έκταση θάλασσας.
β) Παρά την πολύ χαμηλή απόδοση του Εκστρατευτικού Σώματος στην Ευρώπη, ο Βρετανικός στόλος ήταν ανέπαφος και ο ισχυρότερος στον κόσμο την εποχή εκείνη. Είχε ως τη Δουνκέρκη εξουδετερώσει τον γερμανικό στόλο και αργότερα τον ιταλικό και τον γαλλικό.
γ) Σύντομα, σε περίπου 6 μήνες μετά τη Δουνκέρκη, τα εφόδια και ο οπλισμός που είχαν μείνει εκεί είχαν αναπληρωθεί. Αν εξαιρεθούν λιγοστά πράγματα, η πολεμική παραγωγή στη Βρετανία ξεπερνούσε στο σύνολό της τη γερμανική παραγωγή – παρότι ο γερμανικός πληθυσμός ήταν σχεδόν διπλάσιος.
δ) Η Βασιλική Αεροπορία (Royal Air Force) είχε υποστεί αρκετές απώλειες στους αιθέρες πάνω από τη Δουνκέρκη μα παρέμεινε μία ικανή και αξιόμαχη δύναμη με εξαιρετικούς πιλότους, όπως αποδείχθηκε. Κι εδώ υπήρξε παρέμβαση καταστροφική – αυτή τη φορά του Γκέρινγκ, αρχηγού της Λουφτβάφε, ο οποίος έστρεψε τα βομβαρδιστικά του κατά του Λονδίνου και όχι πια κατά των αεροδρομίων και εργοστασίων (Σεπτ. 1940).
ε) Η Βρετανία δεν ήταν, παρά τη φήμη περί αντιθέτου, εντελώς απροετοίμαστη για πόλεμο. Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται, όχι δίχως αρκετή αλήθεια, πως ο Τσάμπερλεϊν είχε κάνει πολύ περισσότερες προετοιμασίες από αυτές για τις οποίες τον κατέκρινε ο Τσώρτσιλ. Είχαν οι Βρετανοί και βοήθεια σε καύσιμα και τρόφιμα και άντρες από τις αποικίες τους. Υπήρχαν ευτυχώς έτοιμα σχέδια προ πολλού για την ανάπτυξη του εμπορικού στόλου επίσης. Τα σχέδια μπήκαν σε εφαρμογή γρήγορα, η παραγωγή αυξήθηκε και αυτά τα νέα πλοία βοήθησαν τις μεταφορές στον Ατλαντικό.
Στην πραγματικότητα ο Χίτλερ είχε χάσει τον πόλεμο από τη στιγμή που τον ξεκίνησε!
