1. Δεν θυμάμαι ποιος κομμουνιστής (ή αριστερός πάντως) είπε πως “Στο μέλλον οι πιο ανελέητες συγκρούσεις θα είναι μεταξύ κομμουνιστών και πρώην κομμουνιστών”, μα δεν είναι αλήθεια. Συγκρούσεις – ναι, αναπόφευκτα, μα όχι “οι πιο ανελέητες”.
Αξιομνημόνευτη είναι η ρήση του Ζωρζ Κλεμανσώ όταν του είπαν πως ο γιος του ήταν κομμουνιστής – “Αν δεν ήταν κομμουνιστής στα 22 του, θα τον αποκήρυσσα. Αν συνεχίσει όμως να είναι μετά τα 30, θα το κάνω σίγουρα”. Ο Κλεμανσώ ήταν ο ηγέτης του Ριζοσπαστικού κόμματος στη Γαλλία του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου και πρωθυπουργός (1906-9 και) 1917-20.
Ο Τσώρτσιλ πάλι είπε το περιβόητο “Αν κάποιος δεν γίνει κομμουνιστής στα 20 του, δεν έχει καρδιά. Αν συνεχίσει να είναι και μετά τα 30, δεν έχει μυαλό”. Πολλοί άλλοι φέρονται να το έχουν πει.
2. Η τελευταία ρήση θέλει να πει πως οι νέοι που διψούν για δικαιοσύνη και βελτίωση της κοινωνίας στρέφονται στον κομμουνισμό, μα αποστρέφονται τον κομμουνισμό αφού γνωρίσουν από κοντά τους επαγγελματίες αξιωματούχους και τον σταλινισμό.
Στην Ελλάδα συμβαίνει το ίδιο. Μόνο που πάρα πολλοί νέοι κολλάνε στον κομμουνισμό και γίνονται “ντουβάρια”. Δεν μαθαίνουν τίποτε από τα χιλιο- ειπωμένα και ατελέσφορα συνθήματα περί εργατιάς και αγροτιάς, τη βία και την καταπίεση, τα εγκλήματα της Σοβιετίας και τη μετάνοια όλων των πρώην σοβιετικών δορυφόρων (Βουλγαρίας, Ρουμανίας κλπ.), καθώς και τη μεταστροφή τόσων και τόσων επιφανών πρώην κομμουνιστών.
Εδώ στην Ελλάδα μας πολλοί μετατρέπονται σε “ανανεωτικούς” ή σε “τσιμεντόλιθους του τσιπρισμού”.
3. Μα το ΚΚΕ με τον λενινισμό και την προσκόλλησή του στην αθάνατη και αλάνθαστη και άσπιλη Σοβιετία παραμένει. Αμπαρωμένο στο φρούριο του στον Περισσό, απολαμβάνει ασυλία για όλες τις ασυναρτησίες που εκφράζει και τις εγκληματικές του πρακτικές.
Η Δεξιά μόνο που δεν το προσκυνάει με σεβασμό!
Αποδέχεται την άσκηση βίας για “καλό σκοπό”, για “το καλό του λαού ή της εργατιάς” και παρόμοιες μπαρούφες, μα όχι όταν η νόμιμη κρατική βία στρέφεται εναντίον του!
Εξανίσταται όταν ανακαλύπτει πως υπάρχει “αντικομουνιστική” προπαγάνδα ή έξαρση “αντισοβιετικής” στρέβλωσης της Ιστορίας, μα δικαιούται να συνθηματολογεί εναντίον της σοσιαλδημοκρατίας του καπιταλισμού, του φιλελευθερισμού και του Δυτικού πολιτισμού!
Δεν πρέπει, κατά τους κουκουέδες, οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις να διώκουν μπαχαλάκηδες αναρχοαριστερούς που κάνουν καταλήψεις στα ΑΕΙ, σε ιδιόκτητα ή κυβερνητικά κτήρια, ή αυτούς που διαδηλώνουν ή εμποδίζουν βίαια εργάτες να πάνε στις δουλειές τους όταν αυτοί απεργούν, καίνε και καταστρέφουν…
4. Στις 24/9/19 η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ), που είναι ελεγχόμενη από ΚΚΕ συνδικαλιστές, παραβίασε – κάτι συνηθέστατο – δικαστική απόφαση που έκρινε παράνομη την απεργία της. Την επομένη οι παραχαϊδευμένοι συνδικαλιστές, μπρατσάκηδες του ΠΑΜΕ (=πάλι ΚΚΕ) κατέλαβαν την πύλη στο λιμάνι κι εμπόδιζαν βίαια τους εργαζόμενους να πάνε στη δουλειά τους – για το “καλό” των εργαζόμενων.
Στις 5/10 γνωστό στέλεχος του ΚΚΕ επιτέθηκε με κλωτσιές κατά αστυνομικού πισώπλατα – και η κα. Κανέλλη (ΚΚΕ) τον δικαιολογεί και τον εγκωμιάζει για την αλτρουιστική μαχητικότητά του ενάντια στην καταπίεση! Και το ΚΚΕ αποκάλεσε “χαφιέ” τον βουλευτή (της ΝΔ) που τόλμησε να αποκαλύψει το όνομα του «λαϊκού αγωνιστή». Ανεγκέφαλος ίσως, όχι χαφιές!
Είναι δε γνωστό πια πως οι κουκουέδες και οι αναρχοαριστεροί γενικά Ευρωβουλευτές μας, μαζί και οι Νεοδημοκράτες, καταψήφισαν αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου εναντίον του εγκληματικού κομμουνισμού εξισώνοντάς τον με τον ναζισμό (2006, 2008, 2018, 2019).
Γιατί άραγε κράτησε τόσο αυτή η αρρωστημένη παραγνώριση των παρανομιών του ΚΚΕ;
