Έγραψα παλαιότερα στη σειρά αυτή για τη Λουντμίλα Παυλιτσένκο (= ‘η Κυρία Χάρος’ 12/7/1916 – 10/10/1974) μια από τις σπουδαιότερες ελεύθερες σκοπεύτριες του κόσμου (ίσως η ανώτερη). Είχε σκοτώσει τριακόσιους εννέα χιτλερικούς στον 2ο ΠΠ και είχε πάρει τις ανώτερες σοβιετικές διακρίσεις και δύο φορές το μετάλλιο Λένιν! Υπήρξαν και άλλες Ρωσίδες ελεύθερες σκοπεύτριες μα η Παυλιτσένκο ήταν η καλύτερη. Ήταν Ουκρανή γεννημένη στη ρωσικής καταγωγής οικογένεια Belova στο Κίεβο, μα νωρίς εκδήλωσε και το μαχητικό πνεύμα της στον αθλητισμό (δρόμοι ταχύτητας και επί κοντώ) και στη σκοποβολή.
Τραυματίστηκε σοβαρά από όλμο και χρειάστηκε έναν μήνα για να αναρρώσει στο νοσοκομείο της Μόσχας. Στο μεταξύ είχε προβιβασθεί σε υπολοχαγό και αργότερα εκπαίδευε άλλους και άλλες στην τέχνη του σκοπευτή. Πήγε και στην Αμερική όπου έγινε δεκτή στον Λευκό Οίκο από τους Ρούζβελτ κι έκανε πολλές ομιλίες σε πολλές πόλεις για τον πόλεμο.
Σήμερα υπάρχουν εξαιρετικοί σκοπευτές στον ουκρανικό στρατό. Δύο από αυτούς είναι γυναίκες. Μια από αυτές είναι γνωστή μόνο με το ψευδώνυμο ‘Κάρβουνο’. Είναι ήδη κανονική ηρωίδα και σύμβολο της ουκρανικής αντίστασης. Πολλές φορές ενδυνάμωσε τους συμπατριώτες της στρατιώτες στην πρώτη γραμμή με συνθήματα όπως – ‘Ας νικήσουμε αυτά τα τέρατα!’ Ή ‘Ας τους εξοντώσουμε. Ακόμα και οι Ναζί φασίστες δεν ήταν τόσο ελεεινοί όσο ετούτοι!’
Αυτή τώρα, που είναι σχετικά νέα, συγκρίνεται με τη θρυλική Παυλιτσένκο.
Μια μεγαλύτερη γυναίκα σκοπεύτρια, η Olena Bilozerska, ήταν ρεπόρτερ το 2014-15 και δημοσίευσε ρεπορτάζ για τις διαμαρτυρίες στο Μεϊντάν, που τελικά επέφεραν την καθαίρεση του ρωσόφιλου Γιανουκόβιτς και στη συνέχεια την εκλογή του φιλοδυτικού Poroshenko (2014-2019).
Στις μέρες μας όντας 42 ετών και πολεμώντας και αυτή στην πρώτη γραμμή έχει ως τα μέσα Μαΐου 10 πιστοποιημένους θανάτους Ρώσων στο Ντονμπάς.
Στην άλλη φωτογραφία είναι η Sandra Anderswen, μια Νορβηγίδα, πρώην βουλευτίνα, που τώρα πολεμά ως εθελόντρια στον ουκρανικό στρατό.
Ίσως ο πρόεδρος Ζελένσκι να στείλει μια από τις σκοπεύτριές του στη Δύση (Βερολίνο, Λονδίνο και, εξάπαντος, Ουάσιγκτον) να μιλήσει στους ιθύνοντες, όπως έκανε η Παυλιτσένκο τον Σεπτέμβριο 1942 στην Ουάσιγκτον όπου έγινε δεκτή, πρώτη Σοβιετική(!), από τον πρόεδρο Ρούζβελτ και τη σύζυγό του και μίλησε σε πολλά Ινστιτούτα και Οργανισμούς. Στο δε Σικάγο, σε μια συγκέντρωση είπε τα περίφημα λόγια της: –
‘Κύριοι, είμαι 25 ετών κι έχω σκοτώσει 309 φασίστες εισβολείς. Δεν νομίζετε, κύριοι, πως κρύβεστε πίσω από την πλάτη μου αρκετό καιρό;
Οι ‘κύριοι’ την καταχειροκρότησαν (στην προσπάθειά της να πείσει τους Αμερικανούς να ανοίξουν 2ο μέτωπο στην Ευρώπη).
Έτσι τώρα μια από τις δυο σκοπεύτριες ας πάει να παροτρύνει τους Δυτικούς να πάνε στην Ουκρανία να πολεμήσουν μαζί με τους Ουκρανούς ενάντια στους νέους Ευρωασιάτες φασίστες, τους Νέο-Ναζί Ρώσους του Πούτιν!
