1. Με τον θάνατο του Στάλιν το 1953 όλες οι ευρωπαϊκές χώρες με κομμουνιστικό καθεστώς, δορυφόροι της Μόσχας, εισήλθαν σε μια φάση αποσταλινοποίησης και μαλάκωσαν κάπως. Στην Ουγγαρία ο πιο φιλελεύθερος Imre Nagy έγινε πρωθυπουργός και προσπάθησε να διευρύνει τις ελευθερίες και στην οικονομική ζωή και στην καθημερινότητα, μα ο Γεν. Γραμ. Rakosi κατόρθωσε να τον αντικαταστήσει με τον σκληροπυρηνικό Emo Gero και η Ουγγαρία έγινε μέλος του Συμφώνου Βαρσοβίας, παρά την διογκούμενη δυσαρέσκεια, το 1955.
Το 1956 οι Ούγγροι εξεγέρθηκαν και ο Χρουστσόφ, παρά τις δικές του καταγγελίες κατά του Στάλιν, έστειλε τα σοβιετικά τανκς να τους “νουθετήσουν”.
Αργότερα ο Janos Kadar ανέλαβε ως Γενικός Γραμματέας του ΚΚΟ και άρχισε να ομαλοποιεί την κατάσταση, αφού στις ταραχές είχαν διαφύγει στο εξωτερικό περίπου 250.000 Ούγγροι (και ο Nagy εκτελέστηκε). Το 1963 δόθηκε αμνηστία.
Τα επόμενα χρόνια (ουσιαστικά από το 1960) οι συνθήκες βελτιώθηκαν και η Ουγγαρία έγινε η πιο φιλελεύθερη χώρα του Σοβιετικού Μπλοκ. Στη δεκαετία 1980 άφηναν να ταξιδεύουν πιο εύκολα στη Δύση κι επέτρεπαν σε Ανατολικογερμανούς να διαφεύγουν στην Αυστρία και από κει στη Δυτική Γερμανία.
2. Η μετάβαση σε φιλελεύθερο σοσιαλδημοκρατικό καθεστώς έγινε αναίμακτα και το 1990 ο Jozsef Antall ήταν ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός.
Έγιναν πολλές αλλαγές μα πάντα με προ-Δυτική κατεύθυνση. Το 1999 η Ουγγαρία προσχώρησε στο ΝΑΤΟ (και αναμίχθηκε στους γιουγκοσλαβικούς πολέμους) και το 2004 προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το 2006 ξέσπασαν ταραχές όταν μαθεύτηκε πως ο πρωθυπουργός Ferenc Gyurcsany έκανε ατασθαλίες και οι Σοσιαλιστές του έχασαν μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων που στράφηκαν προς τα δεξιά.
Το 2006 το δεξιό κόμμα Fidezs του Βίκτωρα Όρμπαν κέρδισε τις εκλογές με μεγάλη πλειοψηφία. Ακολούθησε 2η νίκη το 2014 και 3η το 2018. Η κυβέρνηση του Όρμπαν δέχτηκε πολλές καταγγελίες (και από την ΕΕ και από άλλες χώρες) για παραβιάσεις των εθνικών νόμων.
3. Ένα 40% των ψηφοφόρων υποστηρίζει τον Όρμπαν και με την ενισχυμένη αναλογική αυτό του δίνει τα δυο τρίτα των θέσεων στο Κοινοβούλιο -μια πολύ άνετη πλειοψηφία με την οποία κάνει ότι θέλει- αναθεωρώντας και το Σύνταγμα!
Ο Όρμπαν έχει στον άμεσο έλεγχό του το 83% των ΜΜΕ.
Η προσωπική του περιουσία ανέρχεται σε 1,4 δις Ευρώ.
Ήταν τέτοια η επίδραση του στους ολιγάρχες της Ουγγαρίας που τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες και περιοδικά αξίας τρισεκατομμυρίων “δωρίσθηκαν” για το “δημόσιο συμφέρον” και “με δική τους ελεύθερη βούληση” σε ένα ίδρυμα που υπηρετεί τον κ. Όρμπαν, το κόμμα του της Δεξιάς και την “αληθινή ηθική”.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ακροδεξιό δικτατορικό καθεστώς εγκαθιδρυμένο στην καρδιά της ΕΕ.
Στη δημοσιότητα δίνονται μόνο ευχάριστες ειδήσεις και μόνο για τις επιτυχίες της κυβέρνησης. Όλες οι ειδήσεις είναι πλήρως ελεγχόμενες, όπως ήταν επί Σοβιετίας – σε κάθε κομμουνιστικό καθεστώς.
Π.χ. το ευρύ κοινό δεν έμαθε πως ο Πρέσβης του Περού φυγαδεύτηκε από τη Μυστική Αστυνομία για να μη γίνει διεθνώς γνωστό πως επιδιδόταν σε παιδοφιλία. (Έτσι προστατεύεται η “αληθινή ηθική”.)
Όσον αφορά την πανδημία COVID-19, η Ουγγαρία είχε το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων (σύμφωνα με τον πληθυσμό) στον κόσμο. Ελάχιστοι Ούγγροι όμως το έμαθαν. Τώρα που υπάρχει κάποιος έλεγχος στα κρούσματα και τους θανάτους οι αριθμοί δημοσιεύονται.
4. Υπολογίζεται πως μόνο 10-30% του πληθυσμού είναι εναντίον του. Φαίνεται πως στους Ούγγρους αρέσει ο απολυταρχισμός.
Ολόκληρα τμήματα της οικονομίας διαγράφονται ή δημιουργούνται σε μια νύχτα: εταιρείες που εκδίδουν εισιτήρια για δωρεάν γεύματα, που δίνουν δάνεια για αγορές κατοικιών ή αμαξιών κ.λπ. Από πίσω πάντα βρίσκεται κάποιος φίλος ή γνωστός του Όρμπαν. Οποιαδήποτε διαφωνία θεωρείται εχθρότητα προς την πατρίδα και τιμωρείται ανάλογα.
Ούτε ο Janos Kadar δεν ασκούσε τέτοιο ασφυκτικό έλεγχο σαν το Όρμπαν.
Απορείς λοιπόν πως η ΕΕ ανέχεται τέτοιο δικτάτορα στους κόλπους της.
