1. Η απλή αλήθεια είναι ότι δεν ακούμε και δεν βλέπουμε πραγματικά κι έτσι δεν κατανοούμε. Γι’ αυτό οι πολιτικοί μας εμπαίζουν. Εμείς το κάνουμε στον εαυτό μας.
Σε όλες τις περιόδους της γνωστής ιστορίας, από το 3000 περίπου προ της Κοινής Χρονολογίας, μέχρι σήμερα οι κυβερνήτες λένε ψέματα στους λαούς τους και φροντίζουν μόνο να διατηρήσουν τη θέση τους. Στην αρχαιότητα, στην Αίγυπτο και στη Μεσοποταμία οι βασιλιάδες θεωρούνταν θεοί. Κατά τα άλλα έλεγαν και μερικές ωμές αλήθειες στους αφελείς υπηκόους τους κρατώντας τους πάντα υπόδουλους. Στον 20ο αιώνα μόνο ίσως ο Τσώρτσιλ να είπε την αλήθεια στους Βρετανούς πολίτες όταν τους έταξε όχι μια γρήγορη νίκη αλλά θυσίες, κόπους κι αίμα στον πόλεμο κατά των Ναζί.
Παραδόξως και ο Χίτλερ διακήρυξε τις ωμές αλήθειες του, προτού καταλάβει την απόλυτη εξουσία στη Γερμανία. Και μια κι έκλεισαν 80 έτη από τότε που έγινε απόλυτος άρχων της Γερμανίας το 1934 ας ασχοληθούμε με το φαινόμενο των Ναζί. Βέβαια έταξε κι αυτός, όπως κάθε φιλόδοξος πολιτικός, έναν μελλοντικό παράδεισο τάξης κι ευημερίας, τα 1000 χρόνια ενός Τρίτου Ράιχ όπου θα επικρατούσε ανάπτυξη, ευμάρεια κι ευτυχία για τη νέα γενιά υπερανθρώπων Γερμανών αρείων – και οι Γερμανοί έχαψαν τέτοια τερατώδη μυθεύματα. Αλλά ποτέ, από το ξεκίνημα του Ναζιστικού κόμματος (1921, το Εργατικό κόμμα μετονομάστηκε σε Εθνικοσοσιαλιστικό, δηλ. Ν.Α.Ζ.Ι και ο Χίτλερ έγινε ηγέτης του στη Βαυαρία) μέχρι και τον Ιαν. 1933, οπότε ανέλαβε ως Καγκελάριος, δεν έκρυψε το βαθύτατο μίσος του για τους Εβραίους και μπολσεβίκους (και άλλες κατηγορίες υπο-ανθρώπων) και τη φιλοδοξία του να ενώσει σε μια Μεγάλη Γερμανία όλες τις Γερμανόφωνες κοινότητες της ίδιας της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Πρωσίας, της Δυτ. Πολωνίας, της Δυτ. Τσεχοσλοβακίας, Ελβετίας, Γιουγκοσλαβίας, Ουκρανίας κλπ, υποδουλώνοντας άλλες εθνικότητες. Σε μια ανοιχτή προεκλογική ομιλία του, μάλιστα, Ιούλιος 1928, ομολόγησε ξεκάθαρα και παθιασμένα πως είχαν δίκιο όσοι τον κατηγορούσαν ότι δεν θα δεχόταν συνεργασία με κανένα κόμμα, θα τα αφάνιζε όλα και δεν θα ανεχόταν καμιά αντιπολίτευση – ότι δηλαδή θα επέβαλλε δικτατορία!
Εδώ σίγουρα εγείρονται απορίες.
2. Ο Στάλιν δεν μπορεί να μην ήξερε το μίσος του Χίτλερ για τους κομμουνιστές και ιδίως τους Ρώσους μπολσεβίκους. Πως όμως αυτός ο παμπόνηρος κι έμπειρος δικτάτορας δέχθηκε το Σύμφωνο Μη-επίθεσης μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας που σέρβιρε ο φον Ρίμπεντροπ στον Μολότωφ; Πίστεψε πως ο Χίτλερ τώρα θαύμαζε το σοβιετικό μοντέλο; Καθόλου.
Πολλοί λένε πως το έκανε για να κερδίσει χρόνο και να προετοιμαστεί. Αυτό είναι παντελώς αναληθές. Διότι η Ρωσία ήταν εντελώς απροετοίμαστη όταν ο Χίτλερ εισέβαλε με όλη την αγριότητα του και μπόρεσε να προελάσει τόσο πολύ και τόσο γοργά προς τη Μόσχα και το Λένινγκραντ, καλοκαίρι 1941 – μέχρι και το φθινόπωρο, οπότε με το κρύο, άρχισαν να φαίνονται οι φοβερές αδυναμίες του Γερμανικού στρατού και τα όρια της χιτλερικής δύναμης. Η εισβολή καθηλώθηκε όχι γιατί ο Ρωσικός στρατός την ανέκοψε αλλά γιατί δεν μπορούσε να διατηρήσει την αρχική ορμή της: οι Γερμανοί δεν είχαν καν χειμωνιάτικα ρούχα!
Αλλά σε αυτή την εισβολή 5 εκμ Ρώσοι αιχμαλωτίστηκαν και μόνο 2 εκμ εξ αυτών επέζησαν!
Στυγνός δικτάτορας όπως Χίτλερ, ο Στάλιν αποδέχθηκε το Σύμφωνο με τη συνηθισμένη κυνικότητα και παράνοιά του. Αφενός άρπαξε την ανατολική Πολωνία (και τη Φινλανδία) ενώ οι Γερμανοί άρπαζαν την υπόλοιπη Πολωνία και ανάγκαζαν τους Γάλλους και Βρετανούς να κηρύξουν πόλεμο. Αφετέρου άφηνε τους συμμάχους να αντιμετωπίσουν αβοήθητοι τη γερμανική λαίλαπα (η Βρετανία μόνη της μετά την παράδοση της Γαλλίας), ελπίζοντας πως στο τέλος ο ίδιος θα μάζευε όσα συντρίμμια μπορούσε. Μόνο που δεν υπολόγισε ορθά το δαιμόνιο του Τσώρτσιλ και τη δύναμη της Βρετανίας για αντίσταση και ανασυγκρότηση. Το ίδιο λάθος έκανε κι ο Χίτλερ, που δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει γιατί οι Βρετανοί (Γερμανικό φύλο) δεν συμμαχούσαν μαζί του!
Μετά ο Στάλιν έδειξε την απληστία και αγνωμοσύνη του. Όταν πια σχεδόν όλη η Ευρωπαϊκή Ρωσία στέναζε κάτω από τις γερμανικές μπότες, ικέτευε βοήθεια από τους Βρετανούς και όταν, με αυτή τη βοήθεια, κατόρθωσε να απωθήσει τους εισβολείς, τήρησε από τα συμφωνηθέντα μόνο όσα συνέφεραν τη φιλοδοξία του. Υποδούλωσε Ουκρανούς, Ρουμάνους, Βούλγαρους (για λίγο Γιουγκοσλάβους), Ούγγρους, Τσεχοσλοβάκους, Πολωνούς και τις χώρες της Βαλτικής επιβάλλοντας το κομμουνιστικό καθεστώς υπό τη Σοβιετική επίβλεψη.
Και στον Ειρηνικό αργότερα, ενώ έπαιρνε μεγάλη βοήθεια από τις ΗΠΑ, ελάχιστα βοήθησε τους Αμερικάνους κατά των Γιαπωνέζων. Αλλά κι εκεί υποδούλωσε τη Μογγολία και τη Βόρεια Κορέα. (Όσοι περιμένουν τζάμπα βοήθεια από τον Πούτιν τώρα, θα περιμένουν για πάρα πολλά χρόνια.)
3. Και πως ανήλθε ο Χίτλερ στη Καγκελαρία της Γερμανίας και μετά στην Προεδρία;
Η εμφάνιση του ήταν γελοία: το βλακώδες μουστάκι και το κωμικό κούρεμα, τα γυαλιστερά μάτια, η τρελή φωνή και οι χειρονομίες – όλα χαρακτηριστικά ψυχοπαθούς.
Παρά τις δικές του εκρηκτικές ομιλίες, που αναφέρονταν σε κοινότυπα μόνο θέματα, παρά τις παρελάσεις κι άλλες ενέργειες τους, παρά τις οργανώσεις Νεολαίας και τα Τάγματα Εφόδου, μέχρι και τις εκλογές του 1928 οι Ναζί αποτελούσαν μια ασήμαντη μειοψηφία που πήρε μόλις 2,8%! Η πόλη Neidenburg στην Ανατολική Πρωσία έδωσε στους Ναζί μόλις 2.3% το 1928. Αλλά στις εκλογές του 1930 έδωσε 25.4%, ενώ δεν υπήρχε παράρτημα εκεί των Ναζί και το κόμμα γενικά βρισκόταν στα πρόθυρα οικονομικής κατάρρευσης! Στις καθοριστικές εκλογές του 1932 οι Ναζί πήραν 37,4 % κι έγιναν το μεγαλύτερο κόμμα της χώρας!
(Ήταν μια ξαφνική έκρηξη όπως με το ΣΥΡΙΖΑ πρόσφατα στη χώρα μας!)
Πως ήρθε τέτοια αλλαγή; Τι ήθελε ο κόσμος; Τι έβλεπε ή άκουε και τι δεν έβλεπε ή δεν άκουε στους Ναζί;
Η συγκυρία ευνοϊκών συνθηκών ήταν σχεδόν απίστευτη. Και τον Ιανουάριο του 1933 ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ, μετά από έντονες πιέσεις συντηρητικών πολιτικών, τραπεζιτών, βιομηχάνων και άλλων παραγόντων (ανάμεσά τους ο πρώην δεξιός καγκελάριος φον Πάπεν και ο πρώην διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας – Reichsbank – Σακτ), κάλεσε τον «Αυστριακό δεκανέα», όπως περιφρονητικά ονόμαζε τον Χίτλερ, να γίνει Καγκελάριος. Νόμιζαν όλοι αυτοί πως θα μπορούσαν με κοινοβουλευτικά μέσα να ελέγξουν τη δύναμη που είχε διακηρύξει κραυγαλέα πως θα κατέλυε τον κοινοβουλευτισμό!
Πολλοί σοβαροί άνθρωποι έλεγαν μετά το 1945 πως τότε, το 1933, δεν μπορούσες να προβλέψεις τι θα ακολουθούσε.
Ίσως. Αλλά δεν τους πιστεύω και θα δείξω το γιατί σε επόμενο άρθρο. Εξ όνυχος ο λέων…
4. Και σήμερα στη χώρα μας, 1η Σεπτεμβρίου 2014, στην εορταστική συγκέντρωση του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ στο Ζάππειο οι οπαδοί ζητωκραύγαζαν τον Γεωργάκη και τον Γ. Παπακωνσταντίνου που με το σύνθημα τους “Λεφτά υπάρχουν” υφάρπαξαν την εξουσία το 2009 και οδήγησαν τη χώρα σε χρεοκοπία. Εκεί βρισκόταν και ο τρίτος στηλοβάτης της απάτης «Λεφτά υπάρχουν», ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο κ. Βενιζέλος. Είναι παράξενο πώς επιπλέουν στην κορυφή της Πολιτείας τέτοιοι απατεώνες.
Έτσι και οι Γερμανοί από το 1932 κι έπειτα, για δέκα έτη, μέχρι και το 1941, πίστευαν τις εξαγγελίες ενός παρανοϊκού πως αποτελούσαν την ανώτερη φυλή του κόσμου, προορισμένη να διαφεντεύει όλους τους άλλους λαούς για χίλια χρόνια, και τον λάτρευαν ως Φύρερ σωτήρα τους, την ίδια ώρα που αυτός τους αφαιρούσε τις ελευθερίες τους μια μια, μήνα με τον μήνα και τους οδηγούσε σε μια τρομακτική καταστροφή.
Οι πολλοί βλέπουν και ακούν μόνο αυτό που θέλουν να βλέπουν και να ακούν!
