1. Η Μοσάντ είναι μισητή στους εχθρούς της, εχθρούς του Ισραήλ, διότι είναι φοβερά αποτελεσματική.
Οι Ιουδαίοι αντιλήφθηκαν σύντομα μετά το Ολοκαύτωμα των Ναζί πως μόνο αν είχαν ισχυρό κράτος θα μπορούσαν στο μέλλον να αποφύγουν παρόμοιες γενοκτονικές διώξεις. Όσο πιο γρήγορα μπόρεσαν έκαναν ισχυρό το Ισραήλ στη λεγόμενη Παλαιστίνη. Η ισχύς τους, εκτός από τους ανά τον κόσμο Εβραίους, είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις και η Μοσάντ, η Υπηρεσία πληροφοριών και αντικατασκοπίας.
Η δράση της στο διεθνές σκηνικό ξεκίνησε νωρίς στη δεκαετία 1950, όταν ήταν ακόμα εντελώς άγνωστη έξω από το Ισραήλ και το ίδιο το Ισραήλ ήταν μια μικρή, αδύναμη, φτωχή χώρα που πάσχιζε με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στη ζωή και να αναπτυχθεί, ένα κράτος με μόλις ένα εκατομμύριο πληθυσμό, τριγυρισμένο κυριολεκτικά από εχθρούς Άραβες.
2. Ένα από τα πρώτα καταπληκτικά κατορθώματα της Μοσάντ ήταν η «μυστική ομιλία» του Χρουστσόφ που αποδόμησε τον Στάλιν, 25/2/56. Πράκτορές της την απέκτησαν προτού δημοσιευθεί στη Δύση, προτού διανεμηθεί στα μέλη του Πολιτμπιρό.
Συλλογιστείτε τι δείχνει αυτό.
Η Μοσάντ είχε σε λίγα χρόνια από την ίδρυσή της εισχωρήσει στα υψηλότερα επίπεδα της σοβιετικής κυβέρνησης. Και μην ξεχνάτε πως ο Στάλιν ήταν ακόμα ζωντανός το 1953 και ο φοβερός δήμιος του Μπέρια διοικούσε την τρομακτική NKVD που είχε πλοκάμια παντού και παρακολουθούσε ακόμα και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του Πολιτμπιρό (=υπουργικό συμβούλιο).
Καμιά άλλη χώρα, ούτε η Βρετανία ούτε η Αμερική, δεν είχε κατορθώσει κάτι παραπλήσιο! Απεναντίας οι δικές τους υπηρεσίες ήταν τότε διαβρωμένες από προ-σοβιετικούς!
Το Ισραήλ έδωσε κόπια της ομιλίας στις ΗΠΑ και αυτοί αρχικά δεν το πίστεψαν. Και όταν τη δημοσίευσαν, η Σοβιετία δεν το πίστευε!
3. Αργότερα οι πράκτορες της Μοσάντ κυνήγησαν κι εξόντωσαν διάφορους Ναζί που είχαν με διάφορους τρόπους και ποικίλα μέσα βρει καταφύγιο στις χώρες της Λατινικής Αμερικής – Αργεντινή, Βραζιλία, Ουρουγουάη κ.λπ.
Ένας από τους σπουδαιότερους Ναζί ήταν ο Adolph Eichmann, πρωτεργάτης και προωθητής της Τελικής Λύσης, δηλ. του Ολοκαυτώματος, που συνέλαβε στον σχεδιασμό των θαλάμων αερίων στο Άουσβιτς και στην εξόντωση 4 εκμ Εβραίων στα διάφορα στρατόπεδα (κυρίως στην Πολωνία). Άλλα 2 εκμ εξοντώθηκαν σε διάφορες χώρες (κυρίως ΕΣΣΔ) από τα Einsatzgruppen «τάγματα θανάτου».
Ο Άντολφ Άιχμαν κατάφερε να πάρει το ψευδώνυμο Otto Eckmann και να παραμείνει στη Γερμανία ως το 1948. Το 1950 έφυγε από την Ιταλία με το όνομα Riccardo Clement για την Αργεντινή και το 1952 έφερε και την οικογένεια του εκεί.
4. Το 1959 πράκτορες της Μοσάντ, μετά από μακρόχρονη έρευνα, ανακάλυψαν πως ζούσε στο Μπουένος Άιρες και, μαζί με μια ομάδα της μη-κρατικής οργάνωσης «Εκδικητές» Nokmim, πήγαν και παρακολούθησαν για μεγάλο διάστημα την οικογένεια Κλέμεντ – το ζεύγος με τα 4 παιδιά τους.
Τελικά βεβαιώθηκαν πως επρόκειτο για τον Άιχμαν: τον απήγαγαν και τον κράτησαν ναρκωμένο για λίγο καιρό περιμένοντας την ευκαιρία να τον μεταφέρουν στο Ισραήλ. Αυτό έκαναν με ένα εμπορικό σκάφος της Ελ Αλ (21/5/60). Δημιουργήθηκε διεθνές επεισόδιο και το Ισραήλ αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από την Αργεντινή μα αρνήθηκε να επιστρέψει τον Άιχμαν.
Στις 11/4/61 ξεκίνησε η δημόσια δίκη του Άιχμαν (με ικανότατο Γερμανό δικηγόρο που συνεχώς διέκοπτε με ενστάσεις). Παρουσιάστηκαν εκατοντάδες έγγραφα που αποδείκνυαν την ενοχή του, ενώ η υπεράσπισή του τον παρουσίαζε ως έναν ταπεινό γραφειοκράτη που απλώς υπάκουε διαταγές και λυπόταν για τις εξοντώσεις. Αποδείχθηκε μάλιστα πως ενώ ο Χ. Χίμλερ διέταξε το σταμάτημα εκτελέσεων στα στρατόπεδα, ο Άιχμαν αγνόησε τη διαταγή και συνέχισε ως το τέλος του πολέμου. Ήταν ένας αιμοδιψής, στυγερός εκτελεστής.
Η απόφαση βγήκε στις 15/12/61 και τον απαγχόνισαν στις 31/5/62.
Υπάρχουν πολλές άλλες καταπληκτικές ενέργειες της Μοσάντ.
