1. Μετά από εκτεταμένη έρευνα, δεν έχω αμφιβολία πως οι Ισραηλινοί χρησιμοποίησαν βία και τρόμο αρκετά χρόνια πριν το 1948 και το 1948 κι έπειτα, για να εδραιώσουν το κράτος τους στην περιοχή.
Οι Εβραίοι ήταν μια μειονότητα σε ένα πολύ εχθρικό περιβάλλον και χρειάζονταν ένα κράτος, μια χώρα, όπου θα μπορούσαν να ζήσουν με ασφάλεια, σύμφωνα με τη θρησκεία και τα δικά τους παραδοσιακά ήθη και έθιμα.
Μετά μάλιστα από το Ολοκαύτωμα (όπου οι Ναζί εξόντωσαν 5 εκμ. από όλες τις χώρες της Ευρώπης εκτός Βρετανίας) είχαν κάθε λόγο να επιδιώξουν αυτόν τον σκοπό.
Οι Βρετανοί που είχαν την Παλαιστίνη στην επικυριαρχία τους είχαν δια της Διακήρυξης του Balfour (1917) δεχθεί να υποστηρίξουν την εγκαθίδρυση «of a national home for the Jewish people». Η φράση national home = εθνική κατοικία (;), εστία, κράτος, μέρος διαμονής, πατρίδα. Στην πραγματικότητα ο αδόκιμος όρος «national home» χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια (1918-19), τη διαφωνία ορισμένων Βρετανών Βουλευτών που δεν ήθελαν national state ή republic – που υιοθετήθηκε.
2. Οι Άραβες παραγνωρίζουν αυτά τα γεγονότα κι εμμένουν στο national home και τον όρο πως οι Εβραίοι θα σέβονταν και θα εξασφάλιζαν τα δικαιώματα, πολιτικά και θρησκευτικά, των κατοίκων της περιοχής – κάτι που σε κάποιο βαθμό έκαναν οι Ισραηλινοί αφού έχουν 2 εκμ. ευτυχείς Άραβες στη χώρα τους σήμερα. Σχεδόν ποτέ δεν αναφέρουν τον άλλο όρο – ότι οι άλλοι εκεί και σε άλλες αραβικές χώρες θα σέβονταν τα ίδια δικαιώματα των Εβραίων!
Αλλά οι Βρετανοί καταλάβαιναν πως θα υπήρχαν φασαρίες, βία και αιματηρές συγκρούσεις. Δεν είχαν στη Βρετανία το ισχυρό λόμπι των πάμπλουτων Εβραίων της Αμερικής αφενός και αφετέρου ήθελαν να κρατούν ευχαριστημένους τους πολυάριθμους Άραβες που ήλεγχαν το κανάλι του Σουέζ και είχαν τα πετρέλαια. Έτσι, ναι μεν, ήθελαν ένα κράτος Ισραήλ στην Παλαιστίνη τους (την ευρύτερη περιοχή) μα το συμφέρον ήθελε και τους Άραβες ευχαριστημένους. Έτσι ενώ από τη μια πλευρά διακήρυτταν πως οι διωγμένοι και κυνηγημένοι Εβραίοι έπρεπε να έχουν ασφαλή χώρο διαμονής και κράτος στην Παλαιστίνη, από την άλλη εμπόδιζαν την άφιξη Εβραίων στην Παλαιστίνη πριν το 1948.
Έτσι, οι Εβραίοι αυτόχθονες και μετανάστες, που είχαν μπει κι έμπαιναν παράνομα στη Βρετανική Παλαιστίνη, πολέμησαν πρώτα τους Βρετανούς!
3. Έχουν περάσει 70 χρόνια από την εγκατάσταση των Εβραίων και την ίδρυση του Ισραήλ το 1948, κάτι που και ο Στάλιν υποστήριξε αρχικά νομίζοντας πως οι σοσιαλιστές Ισραηλινοί θα ακολουθούσαν το άρμα της Σοβιετίας, μα άλλαξε μόλις είδε πως το Ισραήλ συμμάχησε με την Αμερική.
Πολλοί νομίζουν σήμερα πως οι Βρετανοί εξαπάτησαν τους Άραβες και δεν τους είπαν πως ευνοούσαν ένα κράτος Ισραήλ (όχι «κατοικία»). Δεν έχουν άδικο μερικώς, μα πώς θα είχαν ασφαλές καταφύγιο οι Εβραίοι αν δεν είχαν δικό τους κράτος με δική τους κυβέρνηση, δική τους αστυνομία και δικές τους ένοπλες δυνάμεις;
Μπορούσαν να βασιστούν στις εγγυήσεις των Βρετανών (Γάλλων ή Αμερικανών) που βρίσκονταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και που επεδίωκαν φιλο-αραβικές πολιτικές;
Οι πολιτικές όλων των χωρών αλλάζουν σύμφωνα με νέες αντιλήψεις, νέες φιλοδοξίες, νέα γούστα και συμφέροντα.
Στη δεκαετία 1930 με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία πολλοί Άραβες είδαν μια ευκαιρία να ξεφύγουν από τον ζυγό των Γάλλων και κυρίως των Βρετανών. Και πολλοί συνεργάστηκαν με τους Ναζί, οι οποίοι επίσης υποδαύλιζαν το μίσος κατά των Εβραίων (και υπήρξαν πολλές συγκρούσεις).
4. Οι Βρετανοί έκαναν την Ιορδανία (που ήταν μέρος της ευρύτερης Παλαιστίνης) ανεξάρτητο κράτος. Διότι, εκτός από άλλους υπολογισμούς, οι Άραβες είχαν πολεμήσει με τους Βρετανούς (και συμμάχους) κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας των Τούρκων οι οποίοι τους καταπίεζαν.
Ο χάρτης δείχνει το αρχικό σχέδιο.
Μα και οι Άραβες που ζούσαν στην ανατολική περιοχή της Παλαιστίνης, αυτή που έγινε το Ισραήλ, ήθελαν ανεξαρτησία και τη ζήτησαν.
Η Επιτροπή του λόρδου Peel πρότεινε μετά από μελέτη 1936-37 τη διχοτόμηση της περιοχής σε Ισραηλινό και Παλαιστινιακό κράτος. Μα οι Άραβες την απέρριψαν – και ισχυρίζονται πώς οι Εβραίοι την απέρριψαν!
Το 1947 ο ΟΗΕ έκανε νέα όμοια πρόταση διχοτόμησης μα πάλι την απέρριψαν οι Άραβες διότι ήθελαν περισσότερα – δημοψήφισμα με το οποίο, αφού είχαν μεγάλη πλειοψηφία θα γίνονταν Αραβική κυβέρνηση με αμφίβολη εξασφάλιση των Ισραηλινών!
Οι Εβραίοι δεν είχαν πολλές άλλες επιλογές. Στράφηκαν κατά των Αράβων για να διασφαλίσουν το δικό τους κράτος στην περιοχή που τους έδωσε ο ΟΗΕ. Οι Άραβες ηττήθηκαν – όπως έγραψα εκτενέστερα σε προηγούμενο άρθρο…
Μα το Ισραήλ βρίσκεται μόνιμα, ως τώρα, σε κίνδυνο εξαφάνισης αν οι γείτονές του και πιο μακρινές αραβικές χώρες ομονοήσουν, συμμαχήσουν κι επιτεθούν με υπέρτερο στρατό και οπλισμό.
Είναι το μόνο κράτος στον κόσμο σε αυτή την κατάσταση.
