Η 16χρονη Γκρέτα Τούμπεργκ έχει σοβαρό λόγο να είναι οργισμένη με την ανοησία και αναλγησία των πωρωμένων πολιτικάντηδων στον ΟΗΕ. Ίσως καλά κάνει που εξωτερικεύει την οργή της- όπως θα έπρεπε να κάνουν οι εχέφρονες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.
Μα εκπέμπει ανειλικρίνεια και δεν πείθει.
Ο πλανήτης καθαυτό δεν κινδυνεύει. Κινδυνεύει από την άποψη του ανθρώπου μόνο καθώς οι συνθήκες που χρειαζόμαστε για ποιοτική, υγιή ζωή υπονομεύονται από αναίτια αυξανόμενη ρύπανση. Μπορεί πολλοί στη Δύση (μα και στην Κίνα και στη Β. Κορέα) να προσποιούνται πως η ρύπανση δεν προκαλεί την κλιματική αλλαγή και ακραία φαινόμενα, μα αυτοί δεν γίνονται καθόλου πιστευτοί πλέον.
Ακόμα και άνθρωποι με λιγοστή μόρφωση καταλαβαίνουν πια πως η ρύπανση των στοιχείων που είναι απαραίτητα για τη διαβίωσή μας (αέρας, νερά και γη) έχει προχωρήσει σε μη αναστρέψιμο ίσως επίπεδο. Η ανθρώπινη πλευρά του πλανήτη όντως κινδυνεύει.
Και η 16χρονη Σουηδέζα καλώς απαιτεί να μάθει γιατί εμείς οι παλαιότερες γενεές έχουμε καταστρέψει τις βάσεις για το μέλλον της δικής της γενιάς. Αν δεν έμοιαζε τόσο ψυχοπαθής και αυτή με την βίαια έκφραση και την σχεδόν παρανοϊκή εμμονή της, ίσως να έπειθε περισσότερους.
Μόνο που δεν φταίνε οι πολιτικοί. Διότι από τους λαούς εκβράζονται αυτοί κι εμείς τους ανεβάζουμε στην εξουσία «δημοκρατικά».
Η Γκρέτα έρχεται λίγο αργά να κάνει την ακτιβίστρια για αυτό το εξαιρετικά σοβαρό θέμα. Και οι οικολόγοι. Και οι αριστεροί.
Εκτός του ότι μερικοί αρχαίοι σοφοί όπως ο Πλάτων στην Αθήνα και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος στην Αλεξάνδρεια προειδοποίησαν αυστηρά για τη ρύπανση, πρώτοι στη μετανεωτερική εποχή, τη δική μας, ασχολήθηκαν με το θέμα οι Συντηρητικοί, και δη στις ΗΠΑ με τον γερουσιαστή Μπάρι Γκολντγουότερ στη δεκαετία 1960. Λίγο αργότερα, ο Ρέιγκαν, ως Κυβερνήτης τότε (1972) ηγήθηκε κινήματος για να σταματήσει την κατασκευή ενός δρόμου στις Σιέρας (Σ. Νεβάδα) και δεσμεύθηκε να κρατήσει «τη μαγική ομορφιά της Καλιφόρνιας».
Οι αριστεροί και πράσινοι κάθε πολιτικής απόχρωσης κακώς ξεχνούν αυτές τις παλαιότερες προειδοποιήσεις.
Εμείς τι μάθαμε και τι κάνουμε;
Παπαγαλίζουμε αυτές τις αντιλήψεις. Υπάρχουν και κινήματα ακτιβιστών. Και όντως ενδέχεται κάποια ώρα σύντομα να τεθούν περιορισμοί στις βιομηχανίες που ρυπαίνουν το ζωτικό περιβάλλον μας.
Και νέες Γκρέτες μπορεί να παρουσιαστούν να φωνάζουν οργισμένες με βιαιότητα περισσή για την ομορφιά ή την καθαρότητα του περιβάλλοντος που καταστρέφεται. Μα τα πράγματα πάλι θα πάρουν την κατιούσα.
Όλοι κυνηγούμε με μεγάλο εγωισμό και μεγάλη άγνοια την απόλαυση.
Η απόλαυση τελικά κοστίζει ακριβά σε περιβάλλον.
