1. Ο Καρλ Μαρξ (1818-1883) ήταν εβραϊκής καταγωγής στην πόλη Trier στον Κάτω Ρήνο. Ο παππούς της μητέρας του ήταν ραβίνος Ολλανδός και ο δικός του παππούς στην γραμμή του πατέρα του ήταν ραβίνος στην Τρίερ. Αλλά ο πατέρας του υιοθέτησε τη Λουθηρανή χριστιανική πίστη ως μεγάλος μεσοαστός δικηγόρος με εισοδήματα από αμπελώνες στη Moselle.
Έτσι ο Καρλ μεγάλωσε σε ευκατάστατο χριστιανικό περιβάλλον μα το σκουρόχρωμο δέρμα και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του πρόδιδαν εβραϊκή καταγωγή.
Υπήρχε διάχυτος αντισημιτισμός και τότε (όπως και παλαιότερα και αργότερα). Η κοινωνία είχε αυτό το ρατσιστικό στοιχείο το οποίο εισέπνευσε και ο Κάρλ ιδίως στο πανεπιστήμιο, παρά την καταγωγή του.
2. Πολλοί μαρξιστές προσπαθούν να καλύψουν τον αντισημιτισμό του Μαρξ, που διαφαίνεται καθαρά σε αρκετές επιστολές του γράφοντας πως τα σχόλια του είναι ‘ειρωνικά’ ή ‘αστεϊσμοί’.
Για παράδειγμα όταν το 1879 έκανε διακοπές στην παραθαλάσσια πόλη Ramsgate (Αγγλία) έγραψε στον Ένγκελς πως υπήρχαν ‘πολλές ψείρες και εβραίοι’. Και αυτό θα μπορούσε να περάσει ως ‘εξυπνάδα’ ή χιούμορ, αλλά λίγο νωρίτερα ανέφερε τον Ferdinand Lassalle ως ‘Jewish nigger (εβραίος νέγρος)’ – μόνο που η λέξη nigger είναι βρισιά, όπως και στη σύγχρονη εποχή μας. Όταν επίσης αναφέρει στα γράμματα στον Ένγκελς τον Jew Spielman ή τον little Jew Bamberger (ο μικρός, δηλ. γιος Μπάμπεργκερ) το επίθετο Jew χρησιμοποιείται απαξιωτικά ή περιφρονητικά. (Karl Marx & Frederick Engels Selected Correspondence 1846-1895, Μόσχα 1942)
3. Πώς οι ραφινάτοι μαρξιστές, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι κι επαναστάτες αγνοούν αυτή την τάση στον Μαρξ, είναι κατανοητό μόνο ως μια προσπάθεια να τον εξυψώσουν και να τον αγιοποιήσουν. Διότι ο ρατσισμός του είναι ολοφάνερος στο άρθρο του The Russian Lion που δημοσιεύθηκε στην New-York Daily Tribune, 4 Ιανουαρίου 1856: ‘Βρίσκουμε πως κάθε τύραννος στηρίζεται από έναν Εβραίο, όπως κάθε Πάπας από κάποιον Ιησουίτη. Αληθινά, οι επιθυμίες των καταπιεστών θα ήταν ανέλπιδες ικανοποίησης και η πραγμάτωση πολέμου ανέφικτη, αν δεν υπήρχε μια στρατιά Ιησουιτών που καταπνίγουν τη σκέψη και μια φούχτα Εβραίοι που λεηλατούν τις τσέπες μας… Οι δανειστές Εβραίοι κάνουν [με τα δάνεια] σε μια μεγαλύτερη και δηλητηριώδη κλίμακα αυτό που άλλοι κάνουν σε αμελητέο επίπεδο. Κι επειδή οι Εβραίοι είναι τόσο ισχυροί, είναι ώρα να εκθέσουμε και να στιγματίσουμε την οργάνωσή τους.’
Τι θα μπορούσε να είναι πιο ρατσιστικό και αντισημιτικό;
Μπορεί τέτοιες διατυπώσεις να θεωρηθούν ‘ειρωνεία’ ή ‘αστεϊσμοί’;
Παρότι μαρξιστικές ιστοσελίδες έχουν όλα τα άρθρα του Μαρξ στη New York Daily Tribune τα έτη 1852-1861, αυτό, το The Russian Lion απουσιάζει!
4. Είναι η πολύ γνωστή μέθοδος προπαγάνδας, συνηθέστερη στους αναρχοαριστερούς κύκλους, με την οποία αν μια διατύπωση δεν μπορεί να εξηγηθεί ευμενώς, απλά την αγνοείς ή την διαγράφεις.
Δύσκολο όμως να παραγνωριστεί και να διαγραφεί ένα από τα πρώιμα έργα του Μαρξ, On the Jewish Question (1844) στο οποίο γράφει:
Ποια είναι η εγκόσμια θρησκεία του Εβραίου; Μεταπρατισμός, παζάρι! Ποιος ο εγκόσμιος Θεός του; Χρήμα! Το χρήμα είναι ο ζηλωτής Θεός του Ισραήλ, μπροστά στον οποίο δεν μπορεί να υπάρξει άλλος Θεός. Το χρήμα εκφυλίζει όλους τους θεούς του ανθρώπου – και τους μετατρέπει σε εμπορεύματα… Η συναλλαγματική είναι ο αληθινός θεός του Εβραίου… η χιμαιρική εθνικότητα του Εβραίου είναι η εθνικότητα του εμπόρου, του ‘λεφτά’ γενικά.
Το 1844 ο Μαρξ ήταν 26 ετών. Από τότε είχε απορροφήσει τον κοινό ρατσισμό, τον αντισημιτισμό της γερμανικής κοινωνίας, και τον διατήρησε ως το τέλος, ακόμα και στην Αγγλία όπου διέμενε για δεκαετίες ως τον θάνατό του.
