Ο καινούριος Διευθυντής στο παράρτημα της εταιρείας πλαστικών μετά από λίγες μέρες αποφασίζει να ξεφορτωθεί τους λουφαδόρους. Είχε προσέξει πως ένα τμήμα (παραλαβής νέων υλικών) δεν πήγαινε τόσο καλά όσο ήθελε. Κάνει, λοιπόν, ακόμα μια ξαφνική επιθεώρηση αστραπής.
Στον διάδρομο βλέπει έναν μάλλον ατημέλητο νεαρό να καπνίζει κοντά στο ανοιχτό παράθυρο. Η πλαϊνή αίθουσα είναι γεμάτη εργαζόμενους που πακετάρουν διάφορα προϊόντα.
«Να η ευκαιρία να τους δείξω», σκέφτεται.
Πλησιάζει τον νεαρό και τον ρωτά «Πόσα παίρνεις την εβδομάδα;»
«200 ευρώ», λέει κάπως έκπληκτος ο νεαρός. «Γιατί ρωτάτε, κύριε;»
«Θα σου πω σύντομα. Περίμενε πέντε λεπτά!», λέει ο Διευθυντής.
Πάει γοργά στο γραφείο του και γυρίζει σε τρία λεπτά. Δίνει στον έκπληκτο νεαρό 800 ευρώ μετρητά.
«Να, ο μισθός σου για 4 εβδομάδες! Τώρα δίνε του! Απολύεσαι!».
«Οκέι!», λέει ο νεαρός και φεύγει.
«Μπορεί κάποιος να μου πει», λέει τώρα ο Διευθυντής, «τι δουλειά έκανε αυτός ο λουφαδόρος;».
Κάποιος από τους εργαζόμενους λέει χαμογελώντας – «Είναι ντελιβεράς του πίτσα Φαν και μας έφερε μεσημεριανό!».
