Ήταν δυο φίλοι λαγοί: η Γουάντα η συνετή και ο Φρέντι ο ανόητος. Ήταν καλοί φίλοι κι έβγαιναν συχνά μαζί για βόλτα.
Σ’ έναν περίπατο βρέθηκαν σε έναν λαχανόκηπο και είδαν τα καταπράσινα φύλλα από δυο καρότα. Το ένα είχε μεγάλα φύλλα φουντωτά, το άλλο μικρότερα.
«Θα πάρω αυτό», είπε ο Φρέντι τρέχοντας προς τα μεγάλα φύλλα κι άρχισε να τραβά το καρότο.
«Οκέι», είπε η Γουάντα και τράβηξε το άλλο με τα μικρά φύλλα, το οποίο όμως ήταν μεγαλύτερο.
«Πώς κι έτσι;», ρώτησε ο Φρέντι απορημένος.
«Α!», απάντησε η Γουάντα που νοιαζόταν για τον φίλο της. «Δεν μπορείς να κρίνεις το καρότο από το μέγεθος των φύλλων στην επιφάνεια.»
Λίγο πιο πέρα συνάντησαν ακόμα δυο καρότα. Πάλι τα φύλλα είχαν διαφορετικό μέγεθος. Αυτήν τη φορά ο Φρέντι άφησε τη Γουάντα να διαλέξει.
Εκείνη πλησίασε πηδηχτά το πρώτο, το κοίταξε, το μύρισε προσεκτικά, μετά το δεύτερο. Προς έκπληξη του Φρέντι διάλεξε τα φουντωτά πράσινα φύλλα.
Όταν έβγαλαν από το έδαφος τα καρότα, εκείνο που διάλεξε η Γουάντα ήταν όντως μεγαλύτερο!
«Μα πώς!», φώναξε ο Φρέντι. «Νόμιζα πως είπες πως τα μικρά φύλλα δείχνουν μεγάλο καρότο.»
«Όχι!», απάντησε η Γουάντα. «Είπα πως δεν μπορείς να κρίνεις από το μέγεθος των φύλλων! Πρέπει κανείς να εξετάζει κι άλλα στοιχεία.»
Ο Φρέντι έγνεψε κάνοντας πως κατάλαβε κι έφαγαν με ευχαρίστηση τα καρότα τους.
Μια άλλη μέρα που βγήκαν βόλτα οι δυο φίλοι, βρήκαν πάλι ένα παρτέρι με καρότα, όπου πάλι τα φύλλα είχαν διαφορετικό μέγεθος.
Η Γουάντα του είπε να διαλέξει πρώτος. Ο Φρέντι κοίταξε τα πρώτα φύλλα, μετά τα δεύτερα και τα τρίτα. Έκανε πως τα εξέταζε προσεκτικά, μα δεν ήξερε πώς να κρίνει. Η σύγχυση και το άγχος ήταν έκδηλα στο πρόσωπό του. Γύρισε και κοίταξε παρακλητικά τη φίλη του.
Η Γουάντα πήδηξε ανάμεσα στις φυλλωσιές, διάλεξε ένα και το τράβηξε έξω. Ήταν μεγάλο.
Ο Φρέντι κούνησε το κεφάλι αμήχανα και στράφηκε στ’ άλλα καρότα.
«Όχι!», είπε η Γουάντα. «Αυτό είναι για σένα!»
«Μα εσύ το διάλεξες και είμαι σίγουρος πως είναι το μεγαλύτερο!», είπε ο Φρέντι.
«Φίλε μου», είπε η Γουάντα. «Δεν έχει νόημα να έχεις γεμάτη την κοιλιά σου μα να μην έχεις φίλους. Δεν έχει νόημα να είσαι σοφός μόνο για τον εαυτό σου. Πρέπει να μοιράζεσαι τη σοφία σου!»
