Με ρώτησαν αν συμβολίζει κάτι ο αυλός του Κρίσνα στην Ινδική εικονογραφία.
Βεβαίως! Όπως όλες οι λεπτομέρειες σε καλή εικονογραφική παράδοση και η φλογέρα ενός από τους πιο λατρευτούς θεούς της Ινδίας συμβολίζει κάτι.
Πριν από 20 έτη έγραψα αυτό το κάπως σουρεαλιστικό ποίημα για τον Κρίσνα.
Οι σανσκριτικοί στίχοι σημαίνουν: “Ειν’ αεικίνητο , ω Κρίσνα, το μυαλό / ορμητικό, ισχυρό και ατίθασο / μου φαίνεται όσο του ανέμου / το δάμασμά του, τόσο δύσκολο.”
Πρώτα πρώτα ο αυλός είναι από τα αρχαιότερα μουσικά όργανα για ωραίο μελωδικό τραγούδι, που τέρπει και διδάσκει σαν την Μπχάγκαβαντ Γκίτα, “Το τραγούδι του Μεγαλόχαρου Κρίσνα.”
Είναι η γλυκιά μελωδία του Ουρανού που εκδηλώνεται στη Γη.
Και με την ουράνια μελωδία του ο θεός μας καλεί πίσω στον τόπο προέλευσής μας, στην αρχέγονη φύση μας.
Το όργανο φτιάχνεται από μπαμπού που καθαρίζεται στο εσωτερικό του και όλοι οι ρόζοι εξομαλύνονται.
Ο άνθρωπος, επίσης, που έχει λησμονήσει την πνευματική φύση του, πρέπει να εξομαλύνει τους δικούς του ψυχολογικούς ρόζους/όζους/κόμπους και να καθαριστεί εσωτερικά, για να κυλά μέσω αυτού η θεϊκή θέληση του.
Ας εκδιώξει εγωιστικές επιθυμίες, αλαζονεία, απληστία, φθόνο, μνησικακία, οργή, ματαιοδοξία και την προσκόλλησή του σ’ αυτές τις φαυλότητες. Το κάνει εφαρμόζοντας μέτρο στην ζωή την καθημερινή – γενναιοδωρία, ταπεινότητα, λιτότητα, μεγαλοψυχία, καλοσύνη, στοργή, έλεγχο, απόσπαση σε όλα!
Απλό μεν, μα δύσκολο στην πράξη!
