Ε978: Αμέρικα Αμέρικα!

1. Διάβαζα – δίχως πολύ ενδιαφέρον – τις εξελίξεις καθώς προχωρούσε η καταμέτρηση των ψήφων. Κυρίως τα σχόλια των «ειδικών» που απορούν, εκπλήσσονται και ταράζονται.

Ο Τραμπ με τον συνηθισμένο ωμό κυνισμό και τη βάρβαρη ασυναρτησία του ξαφνικά αποφάσισε και διακήρυξε εαυτόν νικητή και οι οπαδοί του απαιτούσαν την παύση της καταμέτρησης με αλλόφρονες αλαλαγμούς νίκης σε μίμηση του παρανοϊκού υποψήφιού τους και μπούκαραν με όπλα μερικά εκλογικά κέντρα!

Και ο κόσμος, ο δικός μας τουλάχιστον, οι εμβριθείς αναλυτές που ξέρουν καλά υποτίθεται το σκηνικό, αναρωτιούνται: «Πως έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο η Αμερική;» « Πως γλίστρησε σε τέτοιο ναδίρ;»

Και πάνε πίσω μερικές δεκαετίες στις αγριότητες της δεκαετίας του 1960 ή στον αιμοβόρο Εμφύλιο και βρίσκουν ανακούφιση στο ότι τέτοιες επικίνδυνες δυσκολίες ξεπεράστηκαν χάρη σε ικανούς ηγέτες!

Αυτή είναι μια εντελώς ρηχή ανάλυση μιας πολύ επιφανειακής πραγματικότητας, κάτω από την οποία λειτουργούν απλές αγνοημένες δυνάμεις.

2. Ούτε οι πρώτοι άποικοι ούτε τα μεταγενέστερα κύματα ήταν ιδιαίτερα γνωστικοί άνθρωποι, αλλά στην πρώτη αποικία Jamestown κοντά στον ποταμό James στη Virginia το 1607 μόνο πολύ κοινοί άντρες ήταν, μερικοί τεχνίτες και πολλοί τυχοδιώκτες.

Παρά τις πρώτες ατυχίες, η βρετανική αποικία στέριωσε και αναπτύχθηκε αλλά συγχρόνως ιδρύθηκαν και άλλες σε άλλες περιοχές.

Ήρθαν από την Αγγλία και άλλες χώρες και άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών μα ο μεγάλος αριθμός ήταν άνθρωποι που επιδίωκαν γρήγορο πλούτο. Για πολλές δεκαετίες οι πολλοί ήταν γεροί, στιβαροί άντρες που δεν έκαναν πίσω στις προκλήσεις και δυσκολίες. Μα αργότερα, μετά τις περικλείσεις της γης και μετά τον Εμφύλιο στον 19ο αιώνα, οι νέοι έποικοι ήταν πολύ πιο αδύναμοι, σαγηνευμένοι από τις φήμες εύκολου πλουτισμού, μεγάλων ελευθεριών και δημοκρατικών συνθηκών – «το αμερικανικό όνειρο» όπως επονομάστηκε!

3. Μέχρι και το 1904 κατέφθαναν στις ΗΠΑ 500.000 μετανάστες αναζητώντας εργασία. 6 εκατομμύρια ζούσαν τότε στο όριο της φτώχειας και 4 εκατομμύρια ζούσαν κάτω από το όριο. 5 εκατομμύρια γυναίκες αναγκάζονταν από τις συνθήκες να εργάζονται και 2 εκατομμύρια σε εργοστάσια. Επίσης 1.700.000 μικρά παιδιά αναγκάζονταν να εργάζονται ενώ κανονικά έπρεπε να πηγαίνουν σχολείο. Και 35 εκατομμύρια, ο μισός πληθυσμός ήταν δίχως ακίνητη περιουσία.

Όπως σημείωσε ο De Tocqueville στο Δημοκρατία στην Αμερική, το κέρδος ήταν το κύριο ενδιαφέρον σχεδόν όλων.

Όταν η πλεονεξία υποκινεί τη δράση θα ακολουθήσουν εξάπαντος άνισες, άδικες συνέπειες και δυστυχία.

Οι Αμερικανοί που πολέμησαν τόσο γενναία για την ανεξαρτησία τους στις δεκαετίες 1770 και 1780 αρνήθηκαν να δώσουν εδάφη στους ερυθρόδερμους αυτόχθονες όπως είχαν προνοήσει οι Άγγλοι (από τις Ανατολικές Πολιτείες ως τον Μισισιπή) όπως αρνήθηκαν να δώσουν ελευθερία στους μαύρους, οι οποίοι στήριζαν ως σκλάβοι την οικονομία του Νότου. Και ο Λίνκολν έκανε τον Εμφύλιο όχι για να ελευθερώσει τους μαύρους, όπως είναι ο μύθος, μα για να κρατήσει τις Νότιες Πολιτείες που με τη φορολόγησή τους διόγκωναν τα έσοδα της Κυβέρνησης. Η απελευθέρωση των σκλάβων ήταν δευτερεύον ζήτημα.

4. Εκτός από ελάχιστους προέδρους μετά τον Εμφύλιο σαν τον Calvin Coolidge, τον Harry Truman και τον Jim Carter, οι άλλοι ήταν όλοι πολύ κακοί. Ούτε την αισχροκέρδεια πάταξαν, ούτε τον ρατσισμό – ούτε συγκράτησαν τις δικές τους σεξουαλικές ορέξεις ή επιδιώξεις πλουτισμού. Ερευνήστε αυτό το θέμα!

Τι είδους παραδείγματα έντιμης διακυβέρνησης έδωσαν ο Bush πρεσβύτερος που αφενός ξεγέλασε τον Γκορμπατσόφ και αφετέρου δεν συνέτισε τον Sadam Hussein, ο Clinton με το σεξ στο Οβάλ γραφείο και τους βομβαρδισμούς της Σερβίας, ο Bush o νεότερος με τον κατασκευασμένο πόλεμο στο Ιράκ για την καταλήστευση του πετρελαίου – που ερείπωσε τη χώρα σε βαθμό που να μην μπορεί ακόμα να συνέλθει;

Ο Τραμπ είναι ακόμα ένα κβαντικό άλμα προς την αισχρότητα και βαρβαρότητα.

Έχει 800 στρατιωτικές βάσεις σε 70 τόσες χώρες ανά την υφήλιο η Αμερική! Τι τις θέλει; Κι έχει 11 μονάδες στόλου με σούπερ αεροπλανοφόρα να πλέουν με τη συνοδεία τους σε όλες τις θάλασσες. Δεν είναι για να μπορεί να ελέγχει και να επιτίθεται όπου θέλει για να προστατεύει τα συμφέροντά της;

Υπήρξαν, σίγουρα, και θα υπάρξουν, διαλείμματα φιλελεύθερης ανάπαυλας και ηθικής ανύψωσης μα η πορεία του αμερικανικού έθνους είναι μία αυξανόμενη παρακμή, ένα σπιράλ σταδιακής κατρακύλας προς αθλιότητα και καταστροφή. Ας μην υπνωτιζόμαστε από την τεχνολογική πρόοδο και τις μεγαλοστομίες περί δημοκρατίας, προστάτιδας του δυτικού πολιτισμού και χώρας της ελευθερίας.

Όπως λένε αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ – «Εμείς δεν έχουμε φίλους, έχουμε μόνο συμφέροντα».

Ο Τραμπ είναι το τελευταίο και πιο δηλωτικό παράδειγμα αυτής της ηθικής και πολιτισμικής παρακμής.

Και σχεδόν οι μισοί Αμερικανοί (70 εκμ. ψηφοφόροι) τον ξαναψήφισαν αγνοώντας όλα τα τερατώδη γνωρίσματα του ανθρώπου αυτού και τις τρισάθλιες πολιτικές του.