Ε1326: Νοοτροπία παρακμιακή

1. Λίγοι άνθρωποι, νομίζω, είδαν την πανδημία του κορωνοϊού που σάρωσε όλες τις χώρες ως εκδήλωση στην Οργανική Ζωή του πλανήτη μας της παρακμιακής καθόδου της ανθρωπότητας προς την ηθική βαρβαρότητα. Δύο παραδείγματα εκφράζουν ανάγλυφα την κάθοδο. Το ένα είναι οι έκφυλοι πολιτικοί ηγέτες που εκλέχτηκαν από ψηφοφόρους ελάχιστης νοημοσύνης και καλλιέργειας: ο Τραμπ στις ΗΠΑ, οι Κάμερον και Τζόνσον στη Βρετανία, ο Όρμπαν στην Ουγγαρία, ο Τσίπρας στην Ελλάδα, ο Ερντογάν στην Τουρκία κ.λπ. κ.λπ. Το άλλο είναι η αισχροκέρδεια πολλών επιχειρήσεων σχετιζόμενων με τη σωματική υγιεινή – παραγωγή μασκών, γαντιών, αντισηπτικών και άλλων σχετικών αγαθών: όλες αυτές και, μετά, οι φαρμακοβιομηχανίες που παρασκεύασαν τα εμβόλια, μετά τα πρώτα μεγάλα έξοδά τους, αποκόμισαν αστρονομικά κέρδη μα δεν έκαναν ούτε για δείγμα μια ικανή χειρονομία βοήθειας για τους βασανιζόμενους λαούς, κυρίως στον φτωχότερο τρίτο κόσμο (όπου μερικές κυβερνήσεις, όπως της Κίνας, Αμερικής και Ισραήλ, όντως έστειλαν βοήθεια).

2. Την παρακμή την έχουν επισημάνει πάρα πολλοί στοχαστές επώνυμοι και ανώνυμοι (στις εθνικές παραδόσεις τους) από τις αρχές της γνωστής μας ιστορικής περιόδου – όπως η Βεδική Παράδοση της Ινδίας, ο Πλάτων, η παράδοση του Ερμή Τρισμέγιστου στην ελληνιστική Αίγυπτο και πρόσφατα ο Oswald Spengler (1880-1936) της Γερμανίας, ο Booker T. Washington (1856-1915) των ΗΠΑ και άλλοι.

Ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα αυτοί οι στοχαστές επεσήμαναν (κυρίως ο Σπένγλερ) τρία ευδιάκριτα σημάδια κατάρρευσης: την κυριαρχία της δύναμης του χρήματος, την αυξανόμενη δύναμη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και την απουσία πρότυπων ηγετών στον κόσμο των διανοούμενων και δημιουργών στους τομείς Τέχνης, Πολιτικής, Παιδείας και Θρησκείας (και σε κάποιο βαθμό Πανεπιστημιακών Επιστημών).

Στη βάση αυτών των τάσεων παρακμής βρίσκεται η ορμητική διάβρωση και θρόμβωση με ανηθικότητα κάθε είδους της Ηθικής, για την οποία σχεδόν κανείς δεν επιδεικνύει πραγματικό ενδιαφέρον!

3. Ήδη από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα γινόταν ολοφάνερο (και η κορύφωση ήρθε με τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου οι μεγάλες δυνάμεις των Ευρωπαίων συγκρούστηκαν αιματηρά για επέκταση και κυριαρχία αποικιών) πως στις κοινωνίες ήταν αποδεκτό το ψέμα που προσφερόταν ως αλήθεια, το λάθος ως ορθό και το κακό ως καλό. Μόνο και μόνο διότι αυτό το ενστερνιζόταν η πλειοψηφία όχι μόνο των αγράμματων ή απαίδευτων μα και των εγγράμματων διανοούμενων. Η «τρελή δεκαετία 1920» μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο έδειξε περίτρανα πως υπήρξε μια τεράστια αλλαγή στη νοοτροπία των λαών για ολοένα μεγαλύτερη καλοπέραση.

Ταυτόχρονα (και ίσως οι δεκαετίες 1900-1920) και σίγουρα η δεκαετία 1930 έδειξαν πως μεγάλες κοινωνικές ομάδες αφέθηκαν να εξαρτώνται από, και απαιτούσαν ολοένα περισσότερη, κρατική φροντίδα και Πρόνοια σχεδόν για τα πάντα από τη γέννηση ως την ταφή τους, έχοντας εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια για προσωπική βελτίωση και υπευθυνότητα. (Βέβαια, δεν πρέπει να αγνοηθεί πως το οικονομικό καθεστώς που επικρατούσε, το λεγόμενο καπιταλιστικό ή το κομμουνιστικό, δεν βοηθούσε πολύ την ατομική πρωτοβουλία.)

4. Τόσο η αυξανόμενη επικράτεια των ΜΜΕ όσο και η βιομηχανία διασκέδασης και θεάματος διέσπερναν ψεύδη, χυδαιότητα και συναισθηματική τοξικότητα στις μάζες. Ο θύτης προστατεύεται με κάθε τρόπο και τα θύματα λησμονούνται δίχως αιδώ. Οι βίαιες ταραχές, οι λεηλασίες, ακόμα κι εμπρησμοί και φόνοι, θεωρούνται μορφές διαμαρτυρίας και οι δράστες ήρωες!

Κυριαρχούν ολοένα πιο πολύ ο διχασμός, ο λαϊκισμός, τα φέικ νιους και η χυδαιότητα στις Τέχνες και στη συμπεριφορά της μάγκικης νεολαίας. Αντί για λογική συζήτηση κι επιχειρήματα έχουμε βρίσιμο και λάσπη (κι όποιον πιάσει). Α, και «πολιτική ορθότητα» που έγινε η καλύπτρα των δειλών και ψευτών.

5. Παραθέτω και λίγα λόγια από τον νέγρο (γεννήθηκε σκλάβος μα έγινε καθηγητής και σύμβουλος Προέδρων) B.T. Washington:

«Ένα ψέμα δεν γίνεται αλήθεια, το λάθος/άδικο δεν γίνεται ορθό/δίκαιο και το κακό δεν γίνεται καλό, απλά και μόνο επειδή τα αποδέχεται η πλειοψηφία» [που συχνά πάσχει από αμορφωσιά, προσθέτω εγώ].