1. Δεν είναι, βέβαια, καθόλου παράξενο που οι Αναρχοαριστεροί και άλλοι πολιτικοποιημένοι εγκέφαλοι βλέπουν συνωμοτικές πολιτικές πίσω από την πανδημία που μαστίζει την ανθρωπότητα σήμερα. Ακόμα κι επιφανείς προσωπικότητες της παγκοσμιοποίησης έχουν αρπάξει τον διεισδυτικό ιό.
Κάποιοι αριστεροί αγαλλιάζουν επειδή ο ιός προσβάλλει τους πλουτοκράτες που ταξιδεύουν εδώ κι εκεί διασπείροντάς τον εδώ κι εκεί. Οι ίδιοι, χωρίς αίσθηση της αντιφατικότητας φωνασκούν πως είναι πολιτική για τον αφανισμό των εργαζομένων.
Είναι θλιβερό, σχεδόν απίστευτο, το να πολιτικοποιείται ακόμα και μια επιδημία (που ξεκίνησε από τα φτωχαδάκια της κομμουνιστικής Κίνας).
Η μωρία φαίνεται να είναι ριζωμένη πολύ βαθιά στα μυαλά των αναρχοαριστερών. Η θεληματική, κομματική, ιδεοληπτική άγνοιά τους είναι μάλλον τόσο ύπουλη και αθεράπευτη όσο και ο ιός.
2. Στην αρχαία Αίγυπτο υπήρξαν επιδημίες και τις ονόμαζαν αρρώστια του Σεθ – ο οποίος Σεθ, αδελφός του Όσιρι, ήταν η ενσάρκωση/θεοποίηση των κακών δυνάμεων του κόσμου. Δεν υπήρχαν ούτε αριστεροί ούτε παγκοσμιοποίηση.
Στην κραταιά Αθήνα του 5ου αιώνα, ο “λοιμός των Αθηνών” το 420 πκχ, τον οποίο αναφέρει και ο Θουκυδίδης ο οποίος προσβλήθηκε μα θεραπεύθηκε, θανάτωσε περίπου το 65% του πληθυσμού μέσα σε 4 έτη. Ούτε τότε υπήρχαν οι αρρωστημένες πολιτικές κουταμάρες της δικής μας “επιστημονικής” μεταμοντέρνας εποχής.
Το ίδιο με την “Πανώλη του Ιουστινιανού” σχεδόν 1.000 έτη αργότερα στον 6ο αιώνα κχ. Σκότωσε το 40% των κατοίκων της Βασιλεύουσας και συνολικά περίπου 25 εκμ στον υπόλοιπο κόσμο.
Μετά ήρθε η “Μαύρη Πανώλη” του 14ου αιώνα με τα πρώτα θύματα τον Οκτώβριο 1347 στην Ιταλία (πάλι). Επί 4 έτη ο “μαύρος θάνατος” σάρωσε όλη την πολιτισμένη Δύση από την Ανατολία (= Μικρά Ασία) ως τη νότια Ευρώπη και μετά την Σκανδιναβία και τη Ρωσία το 1351. Εκτιμάται πως αποδήμησαν επώδυνα μέχρι και 100 εκμ. Και άρχοντες και ιεράρχες και μεσοαστοί και δουλοπάροικοι. Ούτε τότε υπήρχαν μαρξιστές, καπιταλιστές και παγκοσμιοποίηση.
Ξέρουμε πως πιο πρόσφατα, στον 19ο αιώνα, υπήρξαν πανδημίες χολέρας που πάλι προκάλεσαν θανάτους πολλών εκατομμυρίων – και σε Ανατολή και σε Δύση!
Μετά ήρθε η πανδημία της λεγόμενης “ισπανικής γρίπης” (1918-20) και αφάνισε δεκάδες εκατομμύρια. Μα υπήρχαν και οι νεκροί μαχητές και άμαχοι του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι στρατιώτες που επέστρεφαν στις χώρες τους το νικητήριο έτος 1918 κουβαλούσαν και τον ιό. Από τη Γαλλία με τα πρώτα κρούσματα τον Απρίλιο 1918 η πανδημία έφθασε στην Ινδία τον Ιούνιο, στην Ιαπωνία τον Ιούλιο και συγχρόνως στη Νότιο Αφρική και στη μακρινή Νέα Ζηλανδία. Παρά τα αυστηρά μέτρα προφύλαξης, και η Αυστραλία προσβλήθηκε (Ιαν. 1919).
3. Κάθε φορά υπήρξε μια πιο ρεαλιστική αντιμετώπιση. Μετά τον 14ο αιώνα οι άνθρωποι αντιλήφθηκαν πως ούτε τα γιατροσόφια του Γαληνού, ούτε οι προσευχές και οι αγιασμοί της εκκλησίας μπορούσαν να θεραπεύσουν την ανελέητη πανούκλα. Οι πιο γνωστικοί ερευνητές έψαξαν και βαθμιαία βρήκαν καλύτερους τρόπους αντιμετώπισης.
Μα και τώρα ο κορωνοϊός ήταν αιφνίδιος και μας βρήκε παντελώς απροετοίμαστους. Τα πράγματα σίγουρα θα ήταν καλύτερα αν οι αξιωματούχοι στην Ουχάν της κομμουνιστικής Κίνας δεν φίμωναν τους γιατρούς στα πρώτα ξεσπάσματα της ασθένειας και ο ΠΟΥ έστελνε τις προειδοποιήσεις του πολύ νωρίτερα.
Για να δούμε αν, παρά τα άλματα προόδου και τα σύγχρονα μέτρα, θα μπορέσουν οι ιθύνοντες όλοι να περιορίσουν το κακό, την αρρώστια του Σεθ.
Πάντως, ο ιός δεν αναγνωρίζει ούτε ιδεολογίες, ούτε σύνορα, ούτε ράτσες!
