Ταξιτζήδες

Σήμερα το πρωί, όπως σχεδόν κάθε πρωί, έκανα βόλτα ως άσκηση με περπάτημα για αναζωογόνηση του οργανισμού.

Διέσχισα έναν κεντρικό δρόμο κι ένα ταξί επιβράδυνε και ο οδηγός με ρώτησε «ξέρεις που είναι η οδός Αλφαβήτα;»

Ναι, την είχα ακουστά, μπορεί και να την είχα περπατήσει, μα εκείνη την ώρα τίποτα δεν παρουσιάστηκε στον νου μου.

«Όχι» είπα και προτού επιταχύνει το ταξί πρόλαβα να δω στο πίσω κάθισμα ένα ζευγάρι με ένα παιδί!

Πρέπει να ήταν επαρχιώτες και πήγαιναν ή σε σπίτι συγγενών ή σε κάποιο γιατρό.

Το εσωτερικό του οχήματος ακάθαρτο. Ο ταξιτζής αξύριστος, κάπως ηλικιωμένος, ατημέλητος και μπαφιασμένος που δεν ήξερε την οδό του προορισμού του.

(Ήταν μια μικρογραφία της Ελλάδας και του ηλίθιου λαού της. Ο κ. Τσίπρας να οδηγεί τη χώρα – άγνωστο πώς, σε μια διεύθυνση ονόματι ανάπτυξη, ευημερία, πολιτισμός.)

Πότε θα σταματήσει αυτή η αισχρότητα;

Μου έχει ξανατύχει: κάποιος αδαής, ατημέλητος, αγενής ταξιτζής να με ρωτάει στον ενικό σάμπως κι είμαστε φιλαράκια αν ξέρω που πέφτει η οδός τάδε. (Ω, δεν είμαι σνομπ ούτε πάσχω από σύμπλεγμα ανωτερότητας. Μεγάλωσα μαθαίνοντας και από τους γονείς και από τους δασκάλους μου να μιλώ σε μεγαλύτερους ή αγνώστους στον πληθυντικό ως συμπεριφορά ευγένειας και θα ήθελα να το βλέπω και σε άλλους, σε όλο τον λαό.)

Πως στην ευχή τόσες δεκαετίες επιτρέπεται σε άξεστους, αμαθείς σπηλαιάνθρωπους να κάνουν τον ταξιτζή χωρίς ίχνος επαγγελματισμού;

Κάτι πήγε να αλλάξει για λίγο, μα ήρθαν οι τσιπριστές και μας γύρισαν πίσω στα πέτρινα χρόνια – ναι στη λίθινη εποχή πιο σωστά!

Πως επιτρέπεται οι ταξιτζήδες να μην ξέρουν πού πάνε και τραβολογάνε στην αγένεια, ακαθαρσία και αμάθεια τους τον κόσμο που τους εμπιστεύεται;

Ναι, βέβαια, κανείς δεν μπορεί να ξέρει κάθε γειτονιά και οδό στην υδροκέφαλη Αθήνα και τα προάστιά της. Μα υπάρχουν οδηγοί με χάρτες και ευρετήρια.

Πάνω από όλα, υπάρχει το GPS. Με ποιο τσιπρικό έστω δικαίωμα αυτά τα ζωντόβολα παίρνουν άδεια να οδηγούν ταξί και να καταταλαιπωρούν τους πολίτες;

Γιατί δεν τους τσακίζουν στο ξύλο και οδηγούς και οχήματα οι αθώοι μα τόσο ατυχείς και ηλίθιοι επιβάτες;

Είναι δυνατό μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να επιβάλει ένα τόσο απλό μέτρο να μας οδηγήσει σε ανάπτυξη κι ευημερία;