Έχουν τη δύναμη να αντιταχθούν στη βρόμικη, γκανγκστερική Αμερική του Τραμπ και των θεόμουρλων οπαδών του.
Προτού καν ορκιστεί και αναλάβει επισήμως τα προεδρικά του καθήκοντα στις ΗΠΑ, ο νέος πρόεδρος Donald Trump διεκδίκησε τον Παναμά, τον Καναδά και τη Γροιλανδία υιοθετώντας μαζί με την απροκάλυπτη απληστία όλων των αμόκ Αμερικανών το δόγμα Πούτιν πως πρέπει να προσαρτήσει γειτονικές χώρες για να έχει ασφαλή σύνορα. Είναι φανερό πως μισεί την Ευρώπη και δεν θα διστάσει να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ, αν έτσι του καπνίσει.
Ο χρηματοδότης και υποστηρικτής του Τραμπ, η ενσάρκωση της αισχροκέρδειας, ο Έλον Μασκ, προσπαθεί όσο μπορεί να επηρεάσει την πολιτική προς την κατεύθυνση της κυριαρχίας των (φασιστικών) ακροδεξιών παρατάξεων στη Βρετανία, Γερμανία και αλλού. Είναι αδίστακτος, σατανικός, ίσως και πιο επικίνδυνος από τον αμόρφωτο Τραμπ.
Τώρα, μέσα Ιανουαρίου και ο Ζούκερμπεργκ, το μεγάλο αφεντικό του Facebook αποφάσισε να καταργήσει το πρόγραμμα των fact-checking, δηλαδή κατά πόσο οι αναρτήσεις λένε ή όχι αλήθειες. Και αυτός τώρα έγινε υποστηρικτής του Τραμπ και των φασιστικών τάσεων του.
Και οι Ευρωπαίοι;
Αυτοί θα μπορούσαν άνετα να απαγορεύσουν και το Twitter του Μασκ και το Facebook του Ζούκερμπεργκ στην Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο. Κι έχουν τη δύναμη να αντιταχθούν στη βρόμικη, γκανγκστερική Αμερική του Τραμπ και των θεόμουρλων οπαδών του που, όπως φαίνεται καθαρά πια, είναι η πλειοψηφία στις ΗΠΑ και ύπουλα, μάλλον άθελα στη βαθύτατη άγνοιά τους, απεργάζονται την καταστροφή της κραταιάς χώρας τους.
Μα έχουν τα κότσια οι ηγεσίες να πάρουν τέτοιο μέτρο και να εναντιωθούν σθεναρά και σταθερά στις σκοτεινές επιβουλές αυτών των μέχρι το μεδούλι διεφθαρμένων Αμερικανών;
Δυστυχώς, η στάση τους απέναντι στην αισχρή εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία από το 2014 και δώθε, η ανοχή τους της προδοσίας της Συμφωνίας του Βουκουρεστίου 1994 για μια ανεξάρτητη Ουκρανία με εγγυημένα σύνορα και εδαφική ακεραιότητα εκ μέρους των Ρώσων, δεν δείχνει καμιά γενναιότητα και λογική.
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί τιμονιέρηδες δείχνουν απαράδεκτη δειλία και προσκόλληση στην καλοπέραση που έχουν συνηθίσει οι μαλθακοί λαοί τους.
