1. Υπάρχει μια γενική, βαθιά εδραιωμένη αντίληψη, υποδαυλισμένη από τη λαϊκίστικη ρητορεία των κομουνιστών και των νεο-ναζί της Χρυσής Αυγής, πως το πρώτο Μνημόνιο επέφερε την “ανθρωπιστική κρίση” για την οποία κόπτεται ο σύνολος Σύριζα και δη ο κ. Τσίπρας.
Υπάρχει μια μικρή δόση αλήθειας στο ότι βλακώδη οριζόντια μέτρα φορολόγησης αφαίρεσαν εισόδημα και από τα πολύ φτωχά στρώματα. Όμως αυτό ήταν μικρό κακό.
Κατά τ’ άλλα πρόκειται για μια πελώρια απάτη που μόνο στόχο είχε κι έχει την κατάληψη της εξουσίας. Κάτι που οι τυχοδιώκτες κατόρθωσαν λόγω της ευρείας αμάθειας του λαού και της ανοησίας των κεντροδεξιών κομμάτων.
Τα Μνημόνια στην Ελλάδα δεν προκάλεσαν καμιά ανθρωπιστική κρίση – ούτε φτώχεια, ούτε δυστυχία, ούτε συμφορά.
Όπως έγραψα νωρίτερα, τα Μνημόνια είναι μία αγωγή θεραπείας για μια κοινωνία της οποίας η οικονομία νοσεί σοβαρά. Κι έτσι λειτούργησαν.
2. Σε μια ομιλία του το1993, ο Α. Παπανδρέου είπε: “Στην εικοσαετία 1950-1970 η ελληνική οικονομία προχωρώντας με ρυθμό αύξησης εθνικού προϊόντος 7%, ταχύτερα από το μέσο ευρωπαϊκό 5%, πραγματοποίησε τεράστιο άλμα προς τον οικονομικό εκσυγχρονισμό. Αλλά οι κρατικοί θεσμοί δεν παρακολούθησαν από κοντά την οικονομική μεταμόρφωση.”
Το ΑΕΠ συνέχισε να αυξάνεται και στις επόμενες δεκαετίες αν και με χαμηλότερους ρυθμούς. Το 1999 ήταν 169,76 και το 2000 177,36 δισ. Το 2007 έφθασε το υψηλότερο της ελληνικής ιστορίας, στα 236,16 δισ. Μετά έπεσε και το 2013 ήταν 181,73, μετά από 6 χρόνια κρίσης (και δυο Μνημόνια).
ΑΛΛΑ τα 181,73 δις του 2013 είναι πολύ ψηλότερο ποσό από τα 177,36 του 2000 ή οποιοδήποτε άλλο ΑΕΠ στον 20ο αιώνα. Δεδομένου ότι ο πληθυσμός δεν αυξήθηκε, ή αυξήθηκε ελάχιστα, κυρίως με (λαθρο-)μετανάστες, το μέσο κατά κεφαλή εισόδημα αυξανόταν· έτσι το 2013 στις 16000 ευρώ ήταν ίσο με το 2000 και υψηλότερο από τα προηγούμενα έτη στον 20ό αιώνα.
Όλες οι θρηνωδίες και κραυγές περί ανθρωπιστικής κρίσης και φτώχειας, περί τοκογλύφων και νεοαποικιοκρατών, περί δολοφονικών δανειστών, περί ξένης κατοχής κλπ. είναι όλα ψέματα, όλα περίτεχνα παραμύθια προπαγάνδας.
Η δυστυχία, μιζέρια και φτώχεια που ήρθαν ως αποτέλεσμα κατάρρευσης πολλών επιχειρήσεων και αυξημένης ανεργίας, οφείλονταν και οφείλονται στην άνιση κατανομή πλούτου. Οφείλονται στο ότι “οι κρατικοί θεσμοί δεν παρακολούθησαν από κοντά την οικονομική μεταμόρφωση.”
3. Το πελατειακό κράτος διογκωνόταν με τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά του αντί να μειώνεται, να εξυγιαίνεται και να γίνεται αποδοτικότερο.
Πρώτα όμως, δυο λόγια για την ανεργία που αυξήθηκε στο 27%. Αυτό το ποσοστό (ή ο αριθμός 1,5 εκμ) είναι παραπλανητικό. Κρίνοντας από τις χιλιάδες μεταναστών που εργάζονται (ανασφάλιστοι ως επί το πλείστον) σε πλήθος επιχειρήσεων στις πόλεις και στην ύπαιθρο, πρέπει να παραδεχτούμε πως υπάρχουν πολλές θέσεις εργασίας. Οι ελληναράδες όμως δεν τις θέλουν διότι δεν θέλουν να εργάζονται για 25-30 ευρώ τη μέρα σε χειρωνακτικές εργασίες και προτιμούν να τεμπελιάζουν ζώντας από τη σύνταξη των γονιών ή άλλων συγγενών τους!
4. Που λοιπόν πηγαίνει μεγάλο μέρος της παραγωγής έτσι που να υποφέρουν οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι;
Πρώτον, ας σημειώσουμε ξανά, πως αυτά τα χαμηλά εισοδήματα μειώνονται ακόμα περισσότερο λόγω (άμεσων κι) έμμεσων φόρων – κυρίως ΦΠΑ – που οι κοπρίτες κυβερνήτες ασυλλόγιστα επιβάλλουν σε αγαθά και υπηρεσίες για να μαζέψουν (εύκολα όπως νομίζουν) χρήματα αντί να κάνουν μεταρρυθμίσεις που θα μειώσουν τις κρατικές δαπάνες και θα δώσουν οξυγόνο στην ιδιωτική ανάπτυξη!
Τον Δεκέμβριο του 2012 οι δημόσιοι υπάλληλοι αριθμούσαν 700.000 (και με το Μνημόνιο έπεσαν σε ένα έτος στις 660.000). Αυτοί οι αριθμοί δεν συμπεριλαμβάνουν ΔΕΚΟ, ΝΠΙΔ κλπ. Μαζί με αυτούς ο αριθμός γίνεται περίπου 1,2 εκμ ΔΥ.
Την ίδια περίοδο οι συνταξιούχοι ανέρχονταν σε περίπου 2,5 εκμ. Περίπου 700.000 ήταν κάτω των 65 και αυτοί έπαιρναν υψηλές συντάξεις πάνω από 1200 ευρώ τον μήνα. (Στη Λιθουανία η κατώτατη σύνταξη είναι 300!)
Προσέξτε την επιβάρυνση του Δημόσιου Προϋπολογισμού από τις αυξήσεις μισθών και συντάξεων σε μια δεκαετία σε δισεκατομμύρια ευρώ:
2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010
1,35 1,511 5,354 6,811 7,507 6,975 6,534 7,517 7,202 8,504 4,467
Και αυτά τα ποσά, όπως έδειξα στο προηγούμενο άρθρο Μνημόνια (Β’), χρηματοδοτούνταν από δανεικά χρήματα!
Ο μέσος όρος μείωσης των μισθών στα έτη 2009-14, χάρη στις μανούβρες των κυβερνήσεων, ήταν 8% στο Δημόσιο ενώ ήταν 19% στον Ιδιωτικό Τομέα!
5. Τα μνημόνια στην πραγματικότητα μείωσαν τα γενικά εισοδήματα των φτωχότερων στρωμάτων πολύ λιγότερο από τον γενικό μέσο όρο.
Μέχρι το 2012 ο γενικός μέσος όρος μείωσης ήταν 11,6%. Η μείωση στα υψηλά εισοδήματα του 30% των πολιτών ήταν 15%-18%. Η μείωση στα χαμηλότερα ήταν 10%.
Έτσι το Μνημόνιο βελτίωσε τη διανομή του εισοδήματος. Όμως κανείς δεν το διαλαλεί στον κόσμο!
Ποιοι εναντιώθηκαν λυσσαλέα;
Όλα τα κρατικοδίαιτα παράσιτα των πρόωρων συντάξεων και των άχρηστων βολεμένων στο Δημόσιο (και κυρίως στη Βουλή) και οι αναρχοαριστεροί και οι συνδικαλιστές της βαθιάς πασοκαρίας (κυρίως των δημοσίων υπαλλήλων) που μετοίκησαν στους σχιζοφρενείς του Σύριζα, που ήταν πάντα έτοιμοι να υποδαυλίσουν “αγώνες”!
Στο Είμαι με τους δανειστές (Β’) έδειξα πως με πέντε μέτρα εξορθολογισμού στο Δημόσιο θα εξοικονομούνταν αρκετά λεφτά ώστε να μη χρειάζεται καμιά αύξηση ΦΠΑ, και ίσως να γίνονταν μειώσεις!
ΑΛΛΑ ενώ στη Βρετανία η κυβέρνηση του Κάμερον θα κάνει περικοπές στο Δημόσιο (με απολύσεις ενός εκατομμυρίου υπαλλήλων) αξίας 52,3 δισ ευρώ μέχρι το 2020 για να προωθήσει την ανάπτυξη της οικονομίας και να μηδενίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα, εδώ, σε μια χώρα με υπέρογκο χρέος, οι κομπλεξικοί συριζαίοι για να προστατεύσουν την πελατεία τους δεν θέλουν ούτε μια απόλυση και φωνάζουν, όπως και όλα τα κόμματα, “κάτω τα χέρια από το όσιο Δημόσιο”!
Συνεπέστατη σχιζοφρένια.
