Η ποίηση του Σαιξπήρου δεν μεταφράζεται καθόλου εύκολα διότι α) ως ποίηση είναι πυκνή, πολυσήμαντη και β) δεν υπάρχουν πάντα καλές αντιστοιχίες στα Ελληνικά είτε λέξεων είτε σχημάτων λόγου. Επίσης, για τον ρυθμό, οι ελληνικές λέξεις είναι πολυσύλλαβες εκεί που οι αγγλικές είναι μονοσύλλαβες (όπως ουρανός – sky/heaven, ευγενής – kind/noble κλπ.).
1. Γνωρίζουμε τι είμαστε, όχι όμως τι θα μπορούσαμε να γίνουμε. (Άμλετ, 4-5.)
2. Ολόκληρος ο κόσμος είναι μια σκηνή θεατρική: γυναίκες κι άντρες μπαίνουν και βγαίνουν ως ηθοποιοί και κάθε άνθρωπος ρόλους πολλούς παίζει στη ζωή. (Όπως σας αρέσει 2.7.139-143.)
3. Μερικοί γεννιούνται μεγάλοι, αλλοι κατακτούν τη μεγαλοσύνη μα σε άλλους αυτή επιβάλλεται. (Δωδέκατη Νύχτα 2.5.)
4. Πιο πολλά πράγματα, Οράτιε, υπάρχουν σε ουρανό και γη από όσα η φιλοσοφία σου ονειρεύεται. (Άμλετ 1.5. 166-7.)
5. Άρχοντά μου, πόσο τρελοί είναι οι θνητοί αυτοί. (Όνειρο Θερινής Νυχτός 1.1.)
6. Σαν τους καθαριστές των καμινάδων, στο χώμα καταλήγουν και τα χρυσά μας αγόρια και κορίτσια. (Κυμβελίνος 4.2.)
7. Το κακό που κάνουν οι άνθρωποι ζει μετά το θάνατό τους. Το καλό συχνά θάβεται με τα κόκαλά τους. (Ιούλιος Καίσαρ 3.2.)
8. Δεν υπάρχει τίποτα καλό ή κακό. Μόνο η σκέψη το κάνει τέτοιο. (Άμλετ 2.2.)
9. Τι βρίσκεται σε ένα όνομα; Με όποιο άλλο όνομα θα είχε το τριαντάφυλλο το ίδιο γλυκό άρωμα. (Ρωμαίος και Ιουλιέττα 2.2.)
10. Η δυστυχία εξοικειώνει τον άνθρωπο με τους πιο παράξενους συντρόφους. (Τρικυμία 2.2.)
11. Ω αστάθεια, γυναίκα είναι τ’ όνομά σου. (Άμλετ 1.2.)
12. Δεν είναι χρυσάφι ό,τι λαμποκοπά. (Έμπορος της Βενετίας 2.7.)
13. Οι δειλοί πεθαίνουν πριν τον θάνατο πολλές φορές. Μα οι γενναίοι τον θάνατο μια φορά μόνο θα γευτούν. (Ιούλιος Καίσαρ 2.2.)
14. Της τόλμης η καλύτερη πλευρά είναι περίσκεψη. (Ερρίκος 4ος, 1ο μέρος, 5.4.)
15. Μήτε δανειστής, μήτε δανειζόμενος να είσαι. Με δανεισμό συχνά χάνεις και φίλο και το ίδιο το ποσό. Όταν δανείζεσαι στομώνεις την κόψη της καλής διαχείρισης. (Άμλετ 1.3.)
16. Το σφάλμα, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στους αστερισμούς. Μα μέσα μας καθώς μένουμε υποτακτικοί εμείς. (Ιούλιος Καίσαρ 1.2. 140-141.)
17. Στενάχωρα στέκει όποιο κεφάλι φοράει το στέμμα. (Ερρίκος 4ος, μέρος 2ο, 3.1.)
18. Αύριο κι αύριο κι αύριο σέρνεται με ποταπό ρυθμό στην τελευταία συλλαβή του καταγραμμένου χρόνου και όλα μας τα χθες εμάς φώτισαν τους τρελούς στον σκονισμένο δρόμο του θανάτου. (Μακμπέθ 5.5.)
19. Πρώτος πέφτει στο έδαφος o πιο αδύναμος καρπός. (Έμπορος της Βενετίας 4.1.)
20. Είμαστε τέτοιο υλικό απ’ όπου πλάθονται τα όνειρα και η σύντομη ζωή μας κυκλώνεται με ύπνο. (Τρικυμία 4.1.)
21. Σκιά που περπατά είναι η ζωή, κακός ηθοποιός που αγχώνεται και καμαρώνει πάνω στη σκηνή κι έπειτα δεν ακούγεται ξανά· μια ιστορία, αφήγημα ηλίθιου που δεν σημαίνει τίποτα, γεμάτο φασαρία και οργή. (Μακμπέθ 5.5.)
22. Και όμως πρέπει να συλλογιστείς, όταν το θνητό περιτύλιγμά σου αποτινάξεις, /στον ύπνο του θανάτου τι όνειρα θα δεις. (Άμλετ 3.1.)
23. Από το τίποτα, τίποτα θα προκύψει. (Βασιλιάς Ληρ 1.1.)
24. Αν είναι να πεθάνω / σαν νύφη θα συναντήσω τη σκοτεινιά/ και θα τη σφίξω στη δική μου αγκαλιά. (M for M 3.1.)
25. Να είσαι ή να μην είσαι: ιδού το ερώτημα. (Άμλετ 3.1.)
