Τον υλισμό τον εξετάσαμε εκτενώς στα δυο προηγούμενα άρθρα 777. Φιλοσοφία: Υλισμός και 778. Φιλοσοφία: Υλισμός (2). Είδαμε τις αρχές του και την έλξη που ασκεί πάνω σε πολλούς ανθρώπους.
Τι είναι συνειδησία; Και αυτό το θέμα το έχουμε κοιτάξει επαναληπτικά, σε πολλά άρθρα. Χρησιμοποιούμε αυτήν τη λέξη για να την ξεχωρίσουμε από τη «συνείδηση» που μας τύπτει όταν έχουμε ενοχές. Μια άλλη συνώνυμη είναι η νεόκοπη «συνειδητότητα» που μεταφράζει την αγγλική conscious-ness, μα δεν μου αρέσει γιατί δεν μου μεταβιβάζει τη σημασία που θέλω.
Στα ελληνικά έχουμε «ευσυνειδησία» και «αυτοσυνειδησία» και το αρνητικό «ασυνειδησία». Αυτές οι τρεις δεν έχουν πολλή σχέση με τη «συνείδηση» που μας τύπτει: αναφέρονται σε υπευθυνότητα, επίγνωση, ενσυναίσθηση και συναίσθηση. Μα, παραδόξως, δεν θέλουμε να έχουμε τη βάση, τη λέξη «συνειδησία».
Λοιπόν, η συνειδησία είναι η ολική επίγνωση, ενσυναίσθηση, ταυτόχρονα του Εαυτού μα και του νου και των υλικών φαινομένων. Είναι η πρωταρχική Δύναμη του Απολύτου με την οποία γνωρίζει τον Εαυτό Του αμετάβλητο και μακάριο και με την οποία δημιουργείται το σύμπαν με όλα τα επίπεδα, όλους τους κόσμους, όλα τα πλάσματα κι όλα τα φαινόμενα, γνωστά μας κι άγνωστα. Είναι δε ένα συμπαντικό πεδίο, αθέατο και γεμάτο δυναμικό, στο οποίο το άτομο μετέχει, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, ανάλογα με την ικανότητα του νου του.
Αυτή η θεώρηση έρχεται σε άμεση αντίθεση με τον υλισμό – που λέγεται και ματεριαλισμός, από την αγγλική, γαλλική και γερμανική αντίστοιχη συγγενική λέξη.
Υπάρχουν πολλές «επιστημονικές» θεωρίες για τη συνειδησία (ή συνειδητότητα) μα καμιά δεν ικανοποιεί. Διότι είναι μια δύναμη, μια ικανότητα ή ιδιότητα, που δεν μπορεί να παρατηρηθεί. Διότι εκείνη κάνει κάθε παρατήρηση όντας ο έσχατος θεατής.
Να πώς την θεωρούν οι υλιστές:
Συνειδησία είναι μια γνωστική λειτουργία που δίνει προσοχή σε σημεία και σήματα. Η προσοχή συνίσταται σε ένα ρεύμα ηλεκτρικών παλμών που παράγονται στον εγκέφαλο. Αυτό συνδέεται με άλλες περιοχές και δομές του εγκεφάλου όπου αυτά τα σήματα εξετάζονται και διαμορφώνονται σε εικόνες και νοήματα. Όλες οι εμπειρίες μας, σκέψεις, συγκινήσεις, αισθήματα (όπως αφή κ.λπ.) αναμνήσεις και προσοχή, συνίστανται σε ηλεκτρικούς παλμούς που φέρονται από χημικές ουσίες μέσα και ανάμεσα στα εγκεφαλικά κύτταρα. Η αλλαγή συνειδησίας λόγω και μέσω φυσιολογικών αιτιών, όπως ο ύπνος, ή μέσω ορισμένων ουσιών που αλλάζουν την κατάσταση του νου καθώς μειώνουν ή αυξάνουν και στρεβλώνουν τις αντιλήψεις κι εντυπώσεις που το μυαλό δέχεται, οδήγησαν τους ανθρώπους να φανταστούν πως η συνειδησία είναι κάτι μαγικό και μυστικιστικό. Δεν είναι. Είναι ένας εξελικτικός μηχανισμός επιβίωσης, μια στρατηγική, που έχουν όλα τα ζώα για να επιβιώνουν. Ένα αναίσθητο ζώο δεν μπορεί να τραφεί, ν’ αναπαραχθεί ή να αποφύγει ένα αρπακτικό. Μόνο τα ζώα έχουν συνειδησία διότι μόνο αυτά έχουν την ανάγκη συνειδησίας για να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Αυτή η κολοβή, μα δήθεν επιστημονική, περιγραφή αγνοεί σκόπιμα πολλά φαινόμενα, όπως η λεγόμενη τηλεπάθεια και η διεύρυνση της επίγνωσης δίχως καμιά εισαγόμενη στον οργανισμό ουσία.
Θα επανέλθω…
