1. Αμφιβάλλω αν οι αβρααμικοί θεολόγοι θα εγκύψουν στα δόγματά τους για να εισάγουν λίγο φως λογικής, μα θα πρέπει να το κάνουν.
Εφόσον, κατά τις διακηρύξεις Ιουδαίων, Χριστιανών και Ισλαμιστών, ο Θεός είναι δίκαιος και πανάγαθος, αποκλείεται να έχει φτιάξει μια κόλαση όπου οι ανθρώπινες ψυχές που αμάρτησαν θα βασανίζονται στην αιωνιότητα.
Έδειξα στο προηγούμενο Φιλ 818: Κόλαση και παράδεισος (2) πως η κόλαση δεν μπορεί να είναι ατελεύτητη αφού είναι δημιούργημα και κάθε δημιούργημα έχει τέλος, όπως έχει αρχίνημα. Αν η ανθρώπινη ψυχή επίσης είναι δημιούργημα, τότε και η ψυχή θα έχει τέλος – σε κάτι άλλο.
2. Μα η ανθρώπινη ψυχή είναι, λέει το δόγμα, πνοή/σπίθα ζωής του ίδιου του Δημιουργού. Και γι’ αυτό πολλοί μύστες στη Δυτική και Ανατολική Εκκλησία γράφουν για την εμπειρία της συνένωσης της ψυχής με τον Θεό. Μόνο αν η ψυχή είναι ίδια ουσία μ’ εκείνη του Θεού θα μπορούσε (πνεύμα ή ενέργεια) να ενωθεί μαζί του. Οπότε, όσο αμαρτωλή κι αν είναι, δεν θα καταδικαστεί σε αιώνιο όλεθρο ή κολασμό από τον Θεό. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!
Πολύ ορθά, λοιπόν, οι Ρωμαιοκαθολικοί επινόησαν το (Καθαρτήριο=) Πουργκατόριο, όπου η λερωμένη με αμαρτίες ψυχή καθαρίζεται. Μα, αντί να καταργήσουν την αιώνια κόλαση, την κράτησαν και αυτή – δείχνοντας πως ουσιαστικά ούτε αυτοί έχουν καλύτερη γνώση της φύσης του θεού, της ψυχής και της μεταξύ τους σχέσης.
3. Πώς καταμετριέται η αμαρτία;
Πόσες αμαρτίες μικρές ή ποιου μεγέθους αμαρτία θα είναι ο αποφασιστικός παράγοντας για την καταδίκη της ψυχής σε αιώνιο κολασμό ή σε κάποια περίοδο στο καθαρτήριο;
Υπάρχουν τέτοιες προδιαγραφές, τέτοιες πληροφορίες, στα Ιερά Κείμενα;
Ναι, συχνά στα ευαγγέλια, διάφοροι άνθρωποι θα πάνε, λέγεται, στο σκότος το εξώτερο ή στη γέεννα. Και στο Κατά Ματθαίο 12.31 λέγεται σαφώς πως “κάθε αμαρτία και βλασφημία” θα συγχωρεθεί, εκτός της βλασφημίας εναντίον του (Αγίου) Πνεύματος!
Τι είναι αυτή η βλασφημία; Πόσο βαριά πρέπει να είναι, άραγε, ώστε να μη συγχωρεθεί;
Δυστυχώς, οι θεολόγοι μας, μπουρδουκλωμένοι στο προπατορικό αμάρτημα (αν υπάρχει) και στις άλλες δογματικές ιδεοληψίες τους, δεν γνωρίζουν ή, αν γνωρίζουν, δεν λένε.
Ας το αφήσουμε εδώ σήμερα.
Θα επανέλθω.
