Ο προσεκτικός αναγνώστης διαπιστώνει πως αυτό το ευαγγέλιο δεν γράφτηκε από Ιουδαίο. Ο ευαγγελιστής, όποιος και αν ήταν (και ήταν μάλλον όχι γηγενής Ιουδαίος μα κάποιος που γνώριζε την ελληνική γραμματεία) όχι μόνο δεν ταυτίζεται με τους Ιουδαίους μα μιλάει πολύ εχθρικά γι’ αυτούς (5.16, 37, 42, 6.41, 7.1 κ.λπ.).
Αλλά πέραν τούτου, είναι ένα πολύ συγκεχυμένο κείμενο, γεμάτο συρραφές. Π.χ. στο 12.20 λέει πως κάποιοι Έλληνες (ή Έλληνες φιλόσοφοι ή εξελληνισμένοι Εβραίοι της διασποράς) ζήτησαν από τον Φίλιππο να δουν και να συνομιλήσουν με τον Ιησού. Ο Φίλιππος το λέει στον Ανδρέα και οι δυο μαζί (22) το λένε στον Ιησού. Κι εκείνος αγνοώντας το θέμα αποκρίθηκε (23) με κάτι εντελώς άσχετο – «Ήρθε η ώρα να δοξασθεί ο Υιός του Ανθρώπου…» κ.λπ. για ακόμα 5 εδάφια και μετά ακούστηκε (28) μια φωνή πως δοξάστηκε το όνομα και οι άνθρωποι εκεί (29) νόμισαν πως βρόντηξε!
Οι «Έλληνες» ξεχάστηκαν και δεν αναφέρονται ξανά!
Άλλο αποκαλυπτικό παράδειγμα είναι στο 7.24 όπου ο Ιησούς λέει «Μην κρίνετε κατ’ όψιν (= επιφανειακά;), αλλά δίκαια κρίση να κάνετε!» Από μια άποψη αυτό ακούγεται ορθό. Μα αν δεν λάβουμε υπόψη μας τα φανερά τεκμήρια και τις φανερές μαρτυρίες που είναι «κατ’ όψιν», πως θα κρίνουμε δίκαια;
Για να καταλάβουμε καλύτερα, πρέπει να πάμε στο 7.14 όπου ο Ιησούς είχε πάει κρυφά στην Ιερουσαλήμ και δίδασκε στον ναό. Οι Ιουδαίοι τον θαύμασαν κι επαίνεσαν, αφού δεν είχε διδαχθεί κανονικά στην ιερατική παράδοση. Μα εκείνος κάπως απότομα και αταίριαστα ρωτά γιατί θέλουν να τον σκοτώσουν! Εκείνοι ρωτούν με τη σειρά τους ποιος νομίζει θέλει να τον σκοτώσει (20). Ο Ιησούς πάλι απότομα και αταίριαστα λέει πως στην παράδοση του Μωυσή γίνονται περιτομές και το Σάββατο, μα οι Ιουδαίοι θύμωσαν διότι εκείνος (= ο Ιησούς) θεράπευσε κάποιον άρρωστο το Σάββατο. Αυτό το γεγονός ας σημειωθεί έγινε πριν ένα έτος περίπου (! Στο 5.8-12, το περιστατικό στην κολυμβήθρα)! Και αμέσως δίνει τη συμβουλή του πώς να κρίνουν.
Η συμβουλή αυτή όχι μόνο δεν είναι σαφής μα αντιφάσκει στη συμβουλή «Μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε, διότι με όποια κρίση κρίνετε, με αυτή θα κριθείτε.» (Ματθ 7.1-2).
Αυτά είναι λίγα από τα παράξενα του Κατά Ιωάννη. Το κείμενο είναι μια συρραφή από αποσπάσματα που, για τον προσεκτικό αναγνώστη, δεν έχουν πάντα συνάφεια ή συνέπεια.
