Η Καινή Διαθήκη περιέχει άριστη ηθική διδασκαλία και σε πολλά σημεία βαθιά γνώση ψυχολογίας.
1. Ποιο από τα τρία βασικά κείμενα των χριστιανών, ιουδαίων και ισλαμιστών, είναι γνήσιο, αληθινό και καλύτερο κείμενο;
Εδώ έχουμε δυο ερωτήματα. Το πρώτο μπορεί να διατυπωθεί και ως «Ποιο είναι αληθινά θεόπνευστο;» Το δεύτερο παραμένει με την έννοια «καλύτερο για την ανύψωση του ανθρώπου ως ον πνευματικό με όλα τα φανερά και κρυφά τάλαντά του ανεπτυγμένα;»
2. Τα 4 Ευαγγέλια περιέχουν πάρα πολλές αντιφάσεις που δείχνουν πως αυτοί που τα έγραψαν δεν συνεννοούνταν μεταξύ τους, δεν είχαν πρόσβαση στην ίδια πηγή ή εξωγήινη έμπνευση και, το κυριότερο, δεν γνώριζαν τον Ιησού και την οικογένεια του. Άλλη είναι η γενεαλογία στον Ματθαίο και άλλη στον Λουκά. Άλλη η περιγραφή γέννησης (και πρώτα έτη του μικρού Ιησού) στον Ματθαίο (κεφ.2 Βηθλεέμ, Άστρο, Μάγοι) και άλλη στον Λουκά (κεφ.2 από Ναζαρέτ σε Βηθλεέμ μα δίχως Μάγους!). Η σταύρωση επίσης στους Ματθαίο και Μάρκο έχει τον Ιησού να είναι σε απελπισία και απόγνωση (Θεέ μου γιατί μ’ εγκατέλειψες) και στους Λουκά και Ιωάννη να έχει πλήρη έλεγχο και αυτοκυριαρχία. Μετά, μόνο ο Ιωάννης έχει την ανάσταση του Λαζάρου – ένα συνταρακτικό γεγονός, αν έγινε και μάλιστα ενώπιον όλης της κοινότητας. Οπότε τα ευαγγέλια είναι γραμμένα από ανθρώπους που κανείς τους δεν έχει θεία έμπνευση.
3. Η Παλαιά Διαθήκη με το Πεντάτευχο επίσης έχει αντιφάσεις όπως στη δημιουργία του ανθρώπου (1ο και 2ο κεφ. Γένεσις). Μετά, οι Αιγύπτιοι δεν γνωρίζουν τίποτα στα δικά τους κείμενα για 400.000 σκλάβους Εβραίους και τον αρχηγό τους Μωυσή που όμως ανατράφηκε στο παλάτι του Φαραώ (κεφ.1-2 Έξοδος). Πολλά στοιχεία είναι παρμένα από τη Μεσοποταμία και άλλα από την Αίγυπτο. Μετά, στο Αριθμοί 31.1-12 οι Ισραηλίτες, όπως είπε ο Θεός στον Μωυσή, έσφαξαν όλους τους αρσενικούς στη Μαδιάμ, και τη βασιλική οικογένεια, αιχμαλώτισαν τις γυναίκες, καταλήστευσαν τα αγαθά τους, πυρπόλησαν τα σπίτια τους κι έφεραν στον Μωυσή τα ζωντανά και τ’ άλλα αγαθά! Ούτε αυτά τα κείμενα (και υπάρχουν πολλά άλλα με σφαγές και ληστείες) δείχνουν να είναι θεόπνευστα από πανάγαθο Θεό. Υπάρχει επίσης πολυθεϊσμός στους Ψαλμούς (ο Θεός «σε συναγωγή θεών» 82.1. Βλ. και 136.2, 138.1).
4. Το Κοράνι μου φαίνεται μια ακατάστατη συλλογή από ασυνάρτητες διατυπώσεις, με κουραστική επανάληψη του ενός και μοναδικού Αλλάχ και τις προειδοποιήσεις του επιλεγμένου, τέλειου Προφήτη για την Ημέρα Κρίσεως και τους τρομερούς βασανισμούς στην κόλαση αφενός και τις υλικότατες απολαύσεις με τα ποτάμια νερών και γάλακτος και μελιού και πανέμορφες γυναίκες στον παράδεισο. (Τα κεφάλαια είναι τρομερά άνισα με δίχως πραγματικό κεντρικό θέμα και παρεισφρύουν άσχετα ζητήματα.) Οι ισλαμιστές πιστεύουν πως στα 40 του ο αγράμματος Μωάμεθ, ένας καμηλιέρης που στα 25 του παντρεύτηκε μια πλούσια χήρα έμπορο 40 ετών, άκουσε τον αρχάγγελο Γαβριήλ να του μεταφέρει μηνύματα από τον Αλλάχ, τον ένα Θεό. Αυτά τονίζουν επαναληπτικά την ευσπλαχνία, παντογνωσία και παντοδυναμία του μοναδικού Αλλάχ. Η μόνη μαρτυρία που έχουμε γι’ αυτά είναι των γραφιάδων του Προφήτη, δηλ. το Κοράνι (και τα μεταγενέστερα χαντίθ ή σχόλια και παραδόσεις). «Είναι αλήθεια;» ρωτάμε. «Ο προφήτης το λέει», μας απαντάνε οι ισλαμιστές. «Πώς ξέρουμε πως ο Προφήτης λέει αλήθεια;» ρωτάμε. «Το βιβλίο των γραφιάδων του το λέει», μας απαντάνε. Είναι κυριολεκτικά φαύλος κύκλος.
5. Οι πιστοί, φιλόσοφοι και νομικοί του Ισλάμ μιλούν και γράφουν για τα υπέροχα διδάγματα στο Κοράνι και για τον εξαίρετο χαρακτήρα του Μωάμεθ. Ναι, υπάρχουν πολλές καλές προτροπές και οπωσδήποτε ο Προφήτης αποδείχτηκε καλός πολιτικός και στρατηγός, ενώνοντας τις βάρβαρες αραβικές φυλές και δίνοντάς τους μια νέα ενωτική πίστη και νομοθεσία. Μα υπάρχει πολύ βαρβαρότητα και προτροπή σε βία. Όπως έδειξα στο Φιλ839: Ένα μεγάλο ψεύδος του Ισλάμ, υπάρχουν εδάφια σε διάφορα κεφάλαια που ενθαρρύνουν την εξόντωση των απίστων ωσότου επικρατήσει το Ισλάμ σε όλο τον κόσμο: 8.39, 2.191, 47.4 κ.λπ. (Όποτε συναντάτε απίστους να τους κατασφάζετε…) Επίσης να σκλαβώνονται οι γυναίκες απίστων (και άντρες και παιδιά) και να ληστεύονται οι περιουσίες τους (όπως και στην Παλαιά Διαθήκη). Οι όποιες ηθικές παραινέσεις υπάρχουν ήδη στην ΠΔ και στα 4 ευαγγέλια. Ούτε ο χαρακτήρας του Μωάμεθ με το χαρέμι και τις πάμπολλες δολοφονίες που διάταζε είναι τόσο άσπιλος.
6. Οι 6 από τις 10 εντολές στην Παλαιά Διαθήκη που ρυθμίζουν τη συμπεριφορά των πιστών Ιουδαίων είναι άριστες: Ου φονεύσεις, ψευδομαρτυρήσεις, μοιχεύσεις κλέψεις κι επιθυμήσεις τα του πλησίον σου. Και φυσικά να θυμάται ο πιστός και να ευγνωμονεί τον Κύριο. Όλα τ’ άλλα είναι μάλλον ανούσια στοιχεία που δίνουν ενότητα στην κοινωνία και τη φυλή.
7. Η Καινή Διαθήκη περιέχει άριστη ηθική διδασκαλία και σε πολλά σημεία βαθιά γνώση ψυχολογίας. Οι μακαρισμοί στο 5ο κεφ. του Ματθαίου είναι εξαιρετικά βοηθητικοί στη ρύθμιση της συμπεριφοράς, αν μόνο οι άνθρωποι έδιναν περισσότερη προσοχή και σπουδή στην εφαρμογή τους. Πέραν τούτου όμως ο Ιησούς διδάσκει αγάπη για τους εχθρούς και συγχώρεση για όσους μας έχουν κάνει κακό (όχι το μικρόκαρδο «οφθαλμόν αντί οφθαλμού…»). Μα υπάρχει και η ψυχολογική οξυδέρκεια όταν λέγεται (5.27-28) πως η μοιχεία γίνεται ακόμα και στο στάδιο της επιθυμίας (εν τή καρδία). Τ’ άλλα, τα θεολογικά περί Υιού Θεού, Παρθενογένεσης, Αγίας Τριάδας κ.λπ., τα θεολογικά δόγματα είναι καλά για θεολογικές ασχολίες μα δεν νομίζω να βοηθούν πολύ τους κοινούς ανθρώπους στη ζωή τους, εκτός του να θυμούνται τον Κύριο μ’ ευγνωμοσύνη.
Οπότε η χριστιανική διδασκαλία, αν αφήσουμε έξω την ανιαρή και βαρετή θεολογία με τα δόγματα, μοιάζει να είναι η καλύτερη!
