1. Oι βάσεις κάθε πολιτισμού τίθενται από τον Εσώτερο κύκλο της Ανθρωπότητας – κάποτε μάλιστα με βίαια μέσα ωσότου ο απολίτιστος, άγριος λαός μάθει να υπακούει στους νόμους, και με δικές του δυνάμεις πλέον να ακολουθεί την ανοδική πορεία, του πολιτισμού – κι έτσι εξευγενίζεται κάπως ο εξωτερικός κύκλος της σύγχυσης και ασυνεννοησίας, όπως λέγεται, και συμβολίζεται από τον πύργο της Βαβέλ.
Ας πάρουμε λίγα απλά παραδείγματα.
Ποιος επινόησε, που και πότε, τον τροχό; Δεν γνωρίζουμε! Όμως χωρίς αυτόν δύσκολα θα μπορούσε η κοινωνική ζωή και η τεχνολογία μας να αναπτυχθούν .
Ποιος και πότε ημέρωσε τα άγρια ζώα – άλογα, αρνιά, γελάδια και σκυλιά;
Ποιος και πότε διαχώρισε τα εδώδιμα φυτά από τα δηλητηριώδη; Όπως τα μανιτάρια, π.χ., ή μούρα;
Υπάρχει μια γενική και αόριστη αντίληψη πως πολλά καλά που σήμερα απολαμβάνουμε και θεωρούμε δεδομένα, ανακαλύφτηκαν ή εφευρέθηκαν τυχαία. Διότι το «τυχαίο» έχει εδραιωθεί στη σύγχρονη νοοτροπία αφενός για να εξηγήσει ό,τι δεν κατανοούμε πλήρως και αφετέρου να εξοβελίσει την ιδέα του Θεού πρώτα και μετά μιας οικουμενικής ανεξήγητης νοημοσύνης και, φυσικά, μιας αιώνιας γνώσης στον Εσώτερο κύκλο.
Έτσι φθάνουμε στη γελοία κατάσταση να υπονοούμε πως κάποιος «τυχαία» βρήκε δυο ξύλινες σανίδες και «τυχαία» κάπως τις κόλλησε σε μια καρότσα, μα κάποιος άλλος σκέφτηκε πως αν στρογγύλευαν θα κυλούσαν ευκολότερα – και ούτω καθεξής! Ή πως κάποιοι που έφαγαν δηλητηριώδη μανιτάρια ή άλλους καρπούς, πρόλαβαν πριν πεθάνουν να τα δείξουν σε συγχωριανούς τους…
Η γνώση για όλα τα παραπάνω επιτεύγματα προήλθε αρχικά από τον Εσώτερο κύκλο.
2. Τον τελευταίο αιώνα, από το 1900 περίπου, συνηθίσαμε στην κοινή αντίληψη περί εξέλιξης, δηλαδή πως οι πρωτόγονοι πρόγονοι μας προήλθαν από πιθήκους και ζούσαν όπως αυτά τα ζώα και βαθμιαία μετά από χιλιετίες και «τυχαία» ευρήματα, ανέβηκαν τα σκαλιά πολιτισμού. Έτσι πολλοί το βρίσκουν αδύνατο να σκεφτούν πως ο άνθρωπος, με τον ένα ή άλλο τρόπο, παρουσιάστηκε στη Γη σε πλήρη ενότητα με όλο το περιβάλλον και είχε γνώση άμεση για όλα. Είναι ο μύθος της Αθηνάς που ξεπήδησε από τον κρόταφο του Δία σε πλήρη ετοιμότητα, με πλήρη πανοπλία.
Η βαρβαρότητα πρωτο-εγείρεται με την επαφή και την τριβή με τον υλικό κόσμο. Όλα τα υλικά σώματα είναι περιορισμένα εκ φύσεως και φθαρτά. Το κορμί μας δεν μπορεί, όπως ο νους, να βρίσκεται σε πολλά και μακρινά μέρη ταυτόχρονα, ούτε να περνά μέσα από βουνά ή θάλασσες. Επί πλέον, χρειάζεται τροφή· και ορισμένα τρόφιμα και ποτά είναι πιο νόστιμα από άλλα όπως ορισμένες δραστηριότητες είναι πιο ευχάριστες από άλλες. Έτσι τις επιλέγουμε κατ’ επανάληψη κι έτσι βάζουμε περιορισμούς στον εαυτό μας.
Η βαρβαρότητα ξεκινά με περιορισμούς στην οντότητα και στη συνείδηση που μας διαφοροποιούν και μετά μεγεθύνουν την χωριστότητα μας, καθώς ταυτιζόμαστε με τις διαφορές μας και νομίζουμε πως έτσι είμαστε. Βαθμιαία βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ στην υλική διαφορετικότητα λησμονώντας την αρχική ενότητα και γνώση και παίρνουμε αμυντική ή επιθετική στάση – και βουλιάζουμε βαθύτερα στην βαρβαρότητα.
3. Όχι όλοι. Μερικοί έμειναν στο επίπεδο πολιτισμού με όλη τη γνώση. Έτσι άρχισε η διαφοροποίηση του εξωτερικού, του μέσου και του Εσώτερου κύκλου.
Αυτοί που έμειναν στον αρχικό πολιτισμό έδιναν σε όσους την ήθελαν τη γνώση που χρειαζόταν, ανάλογα με τις ανάγκες του τόπου και της εποχής. Κι εκπαίδευσαν άλλους – πάλι όσους ήθελαν – να συνεχίσουν το ίδιο λειτούργημα.
Έτσι όποτε το τσουνάμι της βαρβαρότητας κατακλύζει τις μάζες του εξωτερικού κύκλου, σε μια εποχή παρηκμασμένου πολιτισμού, κάποια στιγμή, αν οι βάρβαροι δείξουν πως το θέλουν πολύ, έρχονται οι απεσταλμένοι του Εσώτερου κύκλου να τους βοηθήσουν.
Οι απόστολοι αυτοί δεν γίνονται ιστορικά γνωστοί, όπως ο Μεγαλέξανδρος, ο Ashoka στην Ινδία, ο Ιούλιος Καίσαρ στη Ρώμη κλπ. Είναι σχεδόν μυθικά πρόσωπα όπως ο Krishna, ο Μωυσής, ο Λάο Τσε, ο Πυθαγόρας και άλλοι. Ξέρουμε πως υπήρξαν, μα τίποτα άλλο ιστορικό: η ζωή τους είναι συνυφασμένη με θαύματα και θρύλους.
Τέτοιοι άνθρωποι στις τελευταίες πέντε χιλιετίες, που είναι και η γνωστή περίοδος της Ιστορίας χάρη στην επινόηση της γραφής λίγο πριν 3000 ΠΚΧ, ανασήκωσαν τους ανθρώπους από βαρβαρότητα και σκοτάδι σε κάποιο επίπεδο πολιτισμού, ψηλό ή χαμηλό, από την Κίνα ως τη Μεσόγειο.
Αλλά, φυσικά κανένας πολιτισμός στην Άπω ή Μέση Ανατολή ή στην Ευρώπη δεν διήρκεσε. Κάθε πολιτισμός παρήκμασε και η βαρβαρότητα υπερίσχυσε.
4. Πολλοί αμφιβάλλουν για την ύπαρξη του μέσου και του Εσώτερου κύκλου. Που είναι οι αποδείξεις, ρωτούν. Αμφιβάλλουν επίσης για την ύπαρξη και την επίδραση των μεγάλων φυσιογνωμιών που ανέφερα όπως ο Krishna, ο Πυθαγόρας κλπ. Που είναι οι αποδείξεις, ρωτούν πάλι.
Οι ίδιοι πιστεύουν μάλλον πως ο δικός μας πολιτισμός με την φάση του της ανεπτυγμένης τεχνολογίας είναι η ανώτερη επίτευξη του ανθρώπου που θα καταλήξει στην κατάκτηση της φύσης. Παραλογισμός και πλάνη.
Οι αποδείξεις είναι παντού ολόγυρα αν όντως θέλουμε να τις βρούμε. Αλλά αμέσως εγείρεται το ερώτημα: Τι είδους αποδείξεις θα μας έπειθαν;
Η τεχνολογία όντως μας τυφλώνει στους τραγικούς τραυματισμούς κι εκφυλισμούς της εποχής μας.
Σε κάθε πολιτισμό υπήρχαν εκείνοι που πίστευαν πως ζούσαν σε μια νέα Χρυσή Εποχή που θα διαρκούσε για πάντα. Κανένας πολιτισμός δεν ξέφυγε τον εκφυλισμό στη βαρβαρότητα. Διότι αυτή ενυπάρχει μέσα στον άνθρωπο μαζί με τις ιδιότητες του πολιτισμού.
Η κατολίσθηση πάντα είναι πιο εύκολη από την αναρρίχηση, η κάθοδος από την άνοδο.
Πολλοί έχουν προειδοποιήσει για την παρακμιακή πορεία της Δύσης, του δικού μας πολιτισμού. Ακόμα και οι τζιχαντιστές μας λένε εκφυλισμένους.
Θα επανέλθω.
