Άγγελος Στάγκος
Μυστήριο πώς «διαβάζουν» την κοινωνία και πώς ερμηνεύουν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων αυτοί στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και εκείνοι των άλλων κομμάτων της λεγόμενης Αριστεράς στην Ελλάδα. Δεν φαίνεται πάντως να έχουν μεγάλη επαφή με την πραγματικότητα, κρίνοντας από δηλώσεις στελεχών τους, θέσεις τις οποίες παίρνουν απέναντι σε ζητήματα και προβλήματα που ανακύπτουν, ή πρακτικές που υιοθετούν. Πολύ περισσότερο δίνουν την αίσθηση ότι μοναδικό μέλημά τους είναι η διατήρηση του πυρήνα της βάσης τους και σε αυτήν απευθύνονται, παρά η προσέγγιση και προσέλκυση άλλων στρωμάτων της κοινωνίας.
Ουσιαστικά δείχνουν να αδιαφορούν για το δεύτερο, και αν στα όργανα του ΚΚΕ είναι ευχαριστημένοι με το 5%-6% που παίρνει το κόμμα στις εκλογές, θεωρώντας ότι το περιθώριο στο οποίο βρίσκονται αποτελεί την πρωτοπορία του λαού, είναι ακατανόητο γιατί ανάλογη τακτική ακολουθούν στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού «λανσάρονται» ως διεκδικητές της εξουσίας. Το ποσοστό περί το 20%, όπου τον εμφανίζουν αγκυλωμένο όλες οι αξιόπιστες δημοσκοπήσεις, δεν είναι ασφαλώς ικανό να τον επαναφέρει στην εξουσία στο ορατό μέλλον, αν δεν αλλάξει εικόνα.
Είναι πολύ πιθανό ότι η αδυναμία προσέγγισης της μεγάλης πλειοψηφίας της σημερινής κοινωνίας που χαρακτηρίζει το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ –για τα διάφορα γκρουπούσκουλα που συνιστούν την ακραία εξωκοινοβουλευτική Αριστερά δεν υπάρχει λόγος αναφοράς, αφού κινούνται μόνιμα στη σφαίρα του παραλογισμού– οφείλεται αφενός σε μια διαστρεβλωμένη ιδεολογική/κομματική παιδεία και αφετέρου σε περιορισμένη γνώση και αντίληψη περί των όσων συμβαίνουν και εξελίσσονται στο ελληνικό και διεθνές περιβάλλον. Και μιλάμε για τους ανθρώπους με καλές προθέσεις, όχι για τους τυχάρπαστους (τέτοιους έχουν όλα τα κόμματα) που εντάχθηκαν σε αυτά είτε για να κρύψουν την ανικανότητά τους είτε για να εξασφαλίσουν προσωπική ανέλιξη, έστω πρόσκαιρη. Με αυτή την έννοια, δεν είναι δυνατόν άνθρωποι στοιχειώδους λογικής και σχετικά καλών προθέσεων να «ξεσπαθώνουν» με ακατανόητες τοποθετήσεις σε πολύ σοβαρά ζητήματα και καταστάσεις. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι στην πολιτική το ψάρεμα στα «θολά νερά» είναι ευρέως διαδεδομένη πρακτική, η υποστήριξη των απαιτήσεων του Κουφοντίνα είναι εντελώς ακραία στάση. Την πήραν όμως αυτή τη στάση στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αν και ζημιώνει αναμφισβήτητα το κόμμα τους, αφού βρίσκει αντίθετο το συντριπτικό ποσοστό της κοινωνίας. Γεγονός που σημαίνει ότι αυτά τα στελέχη ανήκουν ουσιαστικά στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, στην οποία προφανώς αποκλειστικά απευθύνονται.
Οχι ακριβώς αντίστοιχη, γιατί δεν προκαλεί στον ίδιο βαθμό, είναι η στάση του ΚΚΕ –και του ΣΥΡΙΖΑ–, που επιμένει να ανακαλύπτει αφορμές για την ακύρωση στην πράξη των μέτρων της κυβέρνησης κατά της πανδημίας. Το αποδεικνύει η συνεχής ενθάρρυνση συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων με διάφορες προφάσεις, προκειμένου να δείξει το «κόμμα του λαού» ότι είναι εδώ, δεν σκύβει το κεφάλι και δεν υπακούει σε κανόνες και νόμους της πολιτείας, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τις πιθανές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία, όπως ακριβώς κάνει η Εκκλησία… Αλλο αν πολιτικά οι «ιερείς» του Περισσού πετούν πέτρες στους περαστικούς και τίποτα περισσότερο.
Είναι σαφές επίσης ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει την πανδημία σαν ένα κακό που προσφέρει ευκαιρίες για κομματικά οφέλη. Οι δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα και των υπολοίπων οδηγούν αβίαστα σε ένα τέτοιο συμπέρασμα, αλλά ευτυχώς «ομιλούν μη ακουόμενοι» από την κοινωνία, και δείχνουν τη στενοκεφαλιά τους ότι δεν το αντιλαμβάνονται. Το ίδιο ισχύει, και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό, με την επιμονή του κόμματος υπέρ της διατήρησης της απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί στα ΑΕΙ.
Από την εισαγωγή παιδιών με απαράδεκτες βαθμολογίες σε απίθανες σχολές ανύπαρκτης ζήτησης που προσφέρουν μηδενικό μέλλον, μέχρι την παγκόσμια πρωτοτυπία της ύπαρξης «άπειρων» αιωνίων φοιτητών.
Η ανοχή, μέχρι και θαλπωρή, που προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ στους «μπαχαλάκηδες» που ασκούν και πουλούν βία μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους παραπέμπει σε «ομφάλιο λώρο» μαζί τους, αλλά και στην απερίγραπτη αντίληψη περί παιδείας που τον χαρακτηρίζει. Δεν είναι παράξενο άλλωστε, όταν Γαβρόγλου και Φίλης είναι οι μπροστάρηδες, ενώ γίνεται επίκληση πλαστής εικόνας της… Οξφόρδης!
Το ερώτημα λοιπόν είναι αν θέλουν να «διαβάσουν» σωστά την κοινωνία σήμερα τα κόμματα της ελληνικής Αριστεράς ή μήπως δεν μπορούν γιατί ποτέ δεν έμαθαν να διαβάζουν. Οπότε η «πρώτη φορά Αριστερά» ήταν απλώς τυχαίο συμβάν.
Πηγή: Καθημερινή
– – –
Όλα τα σχόλια των αναγνωστών είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον δεν χρησιμοποιούν προσβλητικούς ή υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Επίσης σχόλια στα οποία έχει επιλεγεί η “Υποβολή ως Ανώνυμος/η – Unknown” δεν θα δημοσιεύονται. Μπορείτε να επιλέξετε να υποβάλετε ένα σχόλιο είτε με το προφίλ σας στο Google (1η επιλογή), είτε το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο (2η επιλογή: “Όνομα/URL“), συμπληρώνοντας μόνο το πεδίο “Όνομα” (όνομα ή ψευδώνυμο της αρεσκείας σας). Όλα τα σχόλια πριν τη δημοσίευσή τους πρέπει να εγκριθούν από τον Διαχειριστή (comment moderation), γι αυτό πιθανόν να υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση.
