Τάκης Θεοδωρόπουλος
Αν βλέπαμε τον Μανώλη Βασιλάκη, εκδότη της Athens Review of Books, να οδηγείται με χειροπέδες στο δικαστήριο, είναι βέβαιο πως αρκετοί από εμάς θα είχαμε εξεγερθεί για την προάσπιση της ελευθερίας της έκφρασης. Αν και το 2015 ο κ. Κοτζιάς, που μήνυσε το περιοδικό για συκοφαντική δυσφήμηση, ήταν επίλεκτο μέλος της νέας εξουσίας, η οποία είχε σύμμαχο την πλειονότητα της κοινής γνώμης. Και για τα πολιτικά και πνευματικά ήθη του τόπου μας το βάρος του δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης ελάχιστα μετράει μπροστά στην κοινή γνώμη και όσους την εκφράζουν. Ο κ. Κοτζιάς είχε την αυτοπεποίθηση του εκφραστή της. Ως εκ τούτου, με τόση δημοκρατία γύρω του, θεώρησε προσβλητικό τον χαρακτηρισμό του «σταλινικού» που του απέδωσε το περιοδικό του πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού. Ουδείς γνωρίζει τι θα έλεγαν κάποιοι Πολωνοί αν είχαν διαβάσει το πόνημα του κ. Κοτζιά για τον Γιαρουζέλσκι. Oμως άλλο Πολωνία κι άλλο Ελλάδα, άλλο τότε κι άλλο τώρα, με αποτέλεσμα το δικαστήριο να θεωρήσει συκοφαντικό τον χαρακτηρισμό «σταλινικός», αν και φρόντισε να δεχθεί πως ο κ. Κοτζιάς υπήρξε εκ των ιδρυτών του ΚΚΕ. Και καταδίκασε το περιοδικό να τον αποζημιώσει με το ευτελές ποσόν των 25.000 ευρώ.
Η χρηματική ποινή, σε αντίθεση με την προσωποκράτηση, είναι αθόρυβη. Πιο αθόρυβη ακόμη κι από τον εγκλεισμό σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Δεν παύει όμως να είναι εξοντωτική. Οι τραπεζικοί λογαριασμοί του κ. Βασιλάκη και της συζύγου του έχουν δεσμευθεί από το 2017, αν και το περιοδικό εξακολουθεί να εκδίδεται. Την ερχομένη Πέμπτη 21 του μηνός θα γίνει η αναψηλάφηση της δίκης στο Εφετείο. Εν τω μεταξύ, όμως, έχει κυκλοφορήσει ένα κείμενο που καταγγέλλει την πρωτοφανή αυτή λογοκρισία σε χώρα της Ευρωπαϊκής Eνωσης και φέρει υπογραφές διεθνούς κύρους. Μάριο Βάργκας Λιόσα (Νομπέλ), Τζ. Μ. Κούτσι (Νομπέλ), Μαρκ Μαζάουερ, Iαν Μακ Γιούαν, Ντάνιελ Μέντελσον, Νόαμ Τσόμσκι και άλλοι, ανάμεσά τους και πολλοί Eλληνες. Με τέτοιες υπογραφές και τέτοιο θέμα η υπόθεση δεν εκθέτει μόνον την Ελλάδα. Εκθέτει και την Ευρώπη, η οποία αποδέχεται τη δίωξη της ελευθερίας του Τύπου σε χώρα-μέλος της. Θα μου πείτε, για τον κ. Γιουνκέρ η Ελλάδα είναι ένα ομόλογο στον χάρτη, και κατά τα λοιπά άσε την να γίνει ζούγκλα, ή και μεταμοντέρνα Σοβιετία.
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται συζήτηση για την ουσία της υπόθεσης, που ούτως ή άλλως δεν υπάρχει. Ο χαρακτηρισμός «σταλινικός» αποτελεί πολιτική κρίση απ’ όπου κι αν τον πιάσεις. Ας ελπίσουμε μόνον ότι το Εφετείο την Πέμπτη θα γλιτώσει τη χώρα από έναν διεθνή διασυρμό. Αρκετούς κουβαλάμε στην πλάτη μας.
Πηγή: Καθημερινή
