Μαρία Κατσουνάκη
Ο καθηγητής κ. Σταμάτης Κριμιζής γνώριζε ότι «είμαστε μοναδικοί στο θέμα της αναξιοκρατίας». Αντιλαμβανόταν ότι υπάρχουν «σε πανεπιστήμια και ιδρύματα νησίδες αριστείας, άνθρωποι που δουλεύουν υπό αντίξοες συνθήκες, δεν το διαφημίζουν όμως, γιατί θα πάνε οι άξεστοι και θα καταστρέψουν ό,τι έχουν χτίσει». Είχε ανταποκριθεί στο κάλεσμα «της πατρίδας» το 2010 αναλαμβάνοντας τη θέση του προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας. «Λειτουργήσαμε όλοι με ενθουσιασμό και σύμπνοια, είδαμε ότι η χώρα χρειάζεται βοήθεια, κανείς δεν πληρωνόταν», έχει πει για εκείνη την περίοδο. «Αυτή η “ενδεκάδα της αριστείας”, όπως την αποκαλούσε η κ. Διαμαντοπούλου, καινοτόμησε σε αρκετά πεδία. Χρησιμοποιήσαμε απολύτως αξιοκρατικές μεθόδους για να επιλέξουμε τους προέδρους των διαφόρων κέντρων. Δημιουργήσαμε προγράμματα για να τροφοδοτηθεί η βασική έρευνα στην Ελλάδα (…). Εν τω μεταξύ, άλλαξε η κυβέρνηση, κόλλησε το θέμα στη γραφειοκρατία. Οι επικεφαλής ερευνητές, διαμάντια, δεν άντεχαν στο τέλος. Ανατράπηκε η αξιοκρατία. Ηταν απελπιστικό». Τα αποσπάσματα, από «Γεύμα» του κ. Κριμιζή με την «Κ», πριν από δύο χρόνια (3/7/2016). Ο διακεκριμένος αστροφυσικός ξαναδοκίμασε να υπηρετήσει «την πατρίδα» ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής. Δεν άντεξε. Παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου του Eλληνικού Διαστημικού Οργανισμού (ΕΛΔΟ). Ακολούθησαν επιστολές, δηλώσεις, αντιδράσεις, επιλογή αντικαταστάτη κ.ο.κ. Ολα έχουν τη σημασία τους. Και όλα συμβάλλουν σε ένα αίσθημα αυξανόμενης ασφυξίας, που δεν έχει σχέση με οικονομικά μεγέθη ή με σκάνδαλα. Οταν συγκρούονται η ανιδιοτέλεια με το θράσος, η επιθυμία για προσφορά με τη στυγνή εκμετάλλευση, η γνώση με την αμορφωσιά, η ακεραιότητα με τη χυδαιότητα, θεωρούμε ότι το πρώτο σκέλος, συνήθως, ηττάται κατά κράτος.
Αν όμως δεν πρόκειται για ιδιωτική αντιπαράθεση αλλά για δημόσιες υποθέσεις, ο αντίκτυπος είναι απρόβλεπτος. Το τρικ ανεξιθρησκίας της κυβέρνησης, με την επιλογή του κ. Κριμιζή για τον νεοσύστατο ΕΛΔΟ, δεν είναι μόνο ότι έγινε αντιληπτό από τον ίδιο τον παραιτηθέντα. Είναι ότι δεν το άντεξαν ούτε οι ίδιοι οι εμπνευστές του. Και επανήλθαν στα «δικά τους παιδιά», αναγνωρίσιμα και οικεία. Οπως θα έλεγε και ο αντικαταστάτης του κ. Κριμιζή, κ. Χριστόδουλος Πρωτοπαπάς, «η Ελλάδα και η Ρωμιοσύνη (με ω…) δεν πεθαίνει ποτέ κουφάλες Ευρωπαίοι».
Ενδεχομένως· αν και δοκιμάζεται η ανάσα της από τους αλλεπάλληλους πνιγμούς.
Πηγή: Καθημερινή
