Στεφανος Κασιμάτης
Ο Π. Σκουρλέτης κατηγορούσε τη Ν.Δ., από το βήμα της Βουλής μάλιστα, ότι ήθελε την Αθήνα πνιγμένη στα σκουπίδια, διότι αυτό εξυπηρετεί τον στόχο της να παραδώσει την αποκομιδή στα ιδιωτικά συμφέροντα. Το αστείο ή το τραγικό της υπόθεσης –εξαρτάται από πού το βλέπει κανείς– είναι ότι αυτός ήταν που υποδαύλισε όλη την ιστορία με τα σκουπίδια καλοκαιριάτικα, για τους γνωστούς ιδεοληπτικούς λόγους.
Το ίδιο παρατηρούμε και στον έτερο φωστήρα της κυβέρνησης: ο Ν. Τόσκας κατηγορούσε τη Ν.Δ. ότι ήταν πίσω από τη συγκέντρωση της ΠΟΑΣΥ στα Εξάρχεια, επειδή ήθελε να αποδείξει ότι τα Εξάρχεια είναι άβατο. Εστω ότι η Ν.Δ. πράγματι έστησε την πρόκληση· τότε γιατί αυτός απαγόρευσε τη συγκέντρωση, αφού δεν είναι άβατο τα Εξάρχεια; Και ο Τόσκας κατηγορεί τους πολιτικούς αντιπάλους για την αποτυχία της πολιτικής του, όπως ακριβώς κάνει ο Σκουρλέτης.
Η απλούστερη και, μάλλον, η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι πρόκειται για το γνώριμο θράσος του ΣΥΡΙΖΑ. Κυβερνούν λες και απευθύνονται σε ηλιθίους, στους οποίους μπορείς να πεις οτιδήποτε – και εν μέρει, ας το παραδεχθούμε, έχουν δίκιο· το απέδειξαν δύο εκλογικές αναμετρήσεις και ένα δημοψήφισμα.
Σκέπτομαι όμως τις ευγενείς μορφές των δύο υπουργών και συνειδητοποιώ ότι υπάρχει και έτερη εκδοχή, πολύ χειρότερη. Μπορεί να πρόκειται για μια ιδιαίτερη και πολύ επικίνδυνη μορφή διανοητικής κατάστασης, που λέγεται σταλινισμός. Είναι γνωστό ότι, επί Στάλιν, ποτέ δεν έφταιγε ο σοσιαλισμός για τις αποτυχίες της πολιτικής του. Εφταιγαν πάντοτε οι εχθροί του σοσιαλισμού, ακόμη και αν δεν υπήρχαν: οι Ουκρανοί, οι Πολωνοί και πάει λέγοντας. Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να έχουμε μπλέξει με τέτοιους…
Πηγή: Καθημερινή
