Σήφης Πολυμίλης
Μπορεί οι παλικαρισμοί του κ. Τσίπρα να ξεφούσκωσαν για πολλοστή φορά – ξεχάστε τα μέτρα αν δεν υπάρχει συμφωνία για το χρέος – ωστόσο η συμφωνία στο Eurogroup αποδραματοποιεί το ελληνικό σκηνικό και βάζει ένα τέλος στην αβεβαιότητα που ταλανίζει τη χώρα εδώ και έναν χρόνο. Η φούσκα του δήθεν σκληρού και αταλάντευτου διαπραγματευτή κατέρρευσε, αλλά παραμένει η φούσκα της απραξίας, της ανικανότητας, της μετάθεσης ευθυνών.
Πιστεύει κανείς ότι δημόσιος τομέας και ΔΕΚΟ, που η συμβολή τους σήμερα στο ΑΕΠ πλησιάζει το 40%, μπορεί να κινητοποιηθούν και να αποτελέσουν τον μοχλό ανάπτυξης που έχει ανάγκη η χώρα; Πιστεύει κανείς ότι οι υπουργοί που παριστάνουν τους τροχονόμους ή οι στρατιές των διορισμένων κομματικών στελεχών έχουν τη δυνατότητα και κυρίως τη βούληση να αναμετρηθούν με τις παθογένειές του για να προωθήσουν τις επενδύσεις που χρειαζόμαστε;
Η συμφωνία εξασφαλίζει μεν ένα σχετικό κλίμα σταθερότητας αλλά αυτό δεν αρκεί για να αρχίσουμε να ελπίζουμε ότι κάτι επιτέλους θα αλλάξει. Με το ένα τρίτο του ενεργού δυναμικού άνεργο και άλλο ένα τρίτο με μισθούς στο ελάχιστο όριο επιβίωσης, με την κοινωνία κατακερματισμένη και αποπροσανατολισμένη, η χώρα χρειάζεται ένα επενδυτικό σοκ για να αρχίσει να συνέρχεται. Οταν ένα δασαρχείο μπορεί να μπλοκάρει τη μεγαλύτερη επένδυση που καρκινοβατεί εδώ και χρόνια είναι ουτοπικό να περιμένεις από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα μεταμορφωθεί σε ατμομηχανή της οικονομίας.
Ακόμα κι αν γίνει κάποια στιγμή η επιστροφή της χώρας στις αγορές, θα αφορά έναν ελάχιστο δανεισμό με πολύ ακριβότερα επιτόκια από αυτά που πληρώνουμε στους επάρατους δανειστές και ελάχιστη επιρροή στην πραγματική οικονομία. Μπορεί δημοσιονομικά να καταφέρνουμε να έχουμε πλεονάσματα με την υπερφορολόγηση και τη στάση πληρωμών αλλά η ανάπτυξη θα συνεχίσει να καρκινοβατεί αν η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα συνολικά δεν συγκρουστούν με τον ίδιο τον εαυτό τους.
Οταν ακόμα και σήμερα ο κ. Γαβρόγλου κατεδαφίζει ό,τι έχει απομείνει από τη μεταρρύθμιση στην Παιδεία, από ποιους μπορούμε να περιμένουμε ότι θα ηγηθούν στην αναγκαία προσπάθεια μετασχηματισμού της παραγωγικής βάσης της χώρας… Δυστυχώς, όσες συμφωνίες κι αν πάρουμε, όσα μνημόνια κι αν υποστούμε, αν δεν απαλλαγούμε από τις ιδεολογικές παρωπίδες και τις χρεοκοπημένες αντιλήψεις μας, η έξοδος από το τούνελ θα μετατίθεται όλο και μακρύτερα.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
