του Διονύση Γουσέτη
Δεν έκανε την αρχή ο ΣΥΡΙΖΑ. Ηδη πριν από τρία χρόνια («Κ» 2/10/13) γράφαμε για την καταστροφή της μεσαίας τάξης από τις φοροεπιδρομές. Τότε, όμως, η κατάσταση ήταν ακόμη αναστρέψιμη. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που μετέτρεψε τις φοροεπιδρομές σε φοροκαταιγίδες. Οι φοροκαταιγίδες μειώνουν αποφασιστικά την ήδη χαμηλή κατανάλωση, που με τη σειρά της εντείνει την ύφεση και απαξιώνει τις τιμές των ακινήτων και των επιχειρήσεων. Η μεσαία παραγωγική τάξη καταρρέει με γοργούς ρυθμούς («Κ» 4/7). Από την άλλη μεριά, οι ιδεοληψίες και οι γκάφες του ΣΥΡΙΖΑ κατάφεραν να παραδώσουν τις τράπεζες από τα χέρια του κράτους στα χέρια ξένων funds. Τα funds δεν ξέρουν από ρουσφέτια, θαλασσοδάνεια τύπου Μαρινόπουλου και λοιπές πελατειακές «εξυπηρετήσεις». Ξέρουν ότι πρέπει να καθαρίσουν τα πτώματα των «κόκκινων» δανείων. Πουλάνε λοιπόν οι τράπεζες 413.000 σπίτια και 380.000 επιχειρήσεις. Πουλάει και το ΤΑΙΠΕΔ λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηροδρόμους, θέατρα, το Ελληνικό και άλλα. Πουλάνε και όσοι ιδιώτες δεν επιβιώνουν, ό,τι μπορούν. Μέσα στον Ιούλιο π.χ. εκπλειστηριάζονται τα ιστορικά ξενοδοχεία Χίλτον και Ledra.
Σε ποιες τιμές πωλούνται όλα αυτά; Προφανώς, στις τιμές της αγοράς. Αυτή είναι η μόνη «δίκαιη ανάπτυξη», άσχετα τι εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Σε αυτές τις τιμές θα αγοράσουν οι ξένοι επενδυτές που προσπαθεί να προσελκύσει ο μεν κ. Τσίπρας στην Κίνα, ο δε κ. Μητσοτάκης στο Λονδίνο και στη Φρανκφούρτη. Οι τιμές, είπαμε, είναι απαξιωμένες. Συνεπώς, αγωνιζόμαστε να μας αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί. Δεν χρειάζεται λοιπόν να οργιζόμαστε εναντίον κάποιων κακών που ξεπουλάνε τη χώρα μας στα ξένα κοράκια. Διότι απλούστατα κανένας επενδυτής, Ελληνας ή ξένος, δεν θα αγόραζε τίποτα σε τιμή μεγαλύτερη από την τρέχουσα. Με άλλα λόγια, η μεσαία τάξη που καταστρέφεται, δίνει τη θέση της σε μια καινούργια τάξη που στηρίζεται σε ξένα κεφάλαια και που θα διαχειρίζεται τα οικονομικά και την ανάπτυξη της χώρας. Πρέπει να διαμαρτυρόμαστε γι’ αυτό το «ξεπούλημα στους ξένους;». Οποιος διαμαρτύρεται, ας σκεφτεί τι θα γίνει αν δεν «ξεπουληθούμε». Η εναλλακτική λύση είναι υπαρκτή και γνώριμη: είναι οι εξαθλιωμένες χώρες των Βαλκάνιων γειτόνων μας, οι οποίες ακόμα και σήμερα μας προμηθεύουν μετανάστες που θέλουν να ξεφύγουν από την ακόμα χειρότερη κακομοιριά τους. Ηδη δε, η εξαθλίωση των γειτόνων έχει κάνει απειλητικά την εμφάνισή της και στη δική μας χώρα, στο πρόσωπο της αυξανόμενης χουλιγκανικής δραστηριότητας των «αντιεξουσιαστών».
Το δίλημμα λοιπόν «βαλκανοποίηση» ή «ξεπούλημα» φαίνεται πως έχει ξεπεραστεί υπέρ της δεύτερης εκδοχής. Είναι η προτιμότερη για μια κοινωνία που αποδείχθηκε ανίκανη να αναπτύξει την οικονομία της. Είναι καλύτερη όχι μόνο από τη βαλκανική εξαθλίωση, αλλά και από την προηγούμενη αρρωστημένη κατάσταση της μεταπολιτευτικής πλαστής ευημερίας και διαφθοράς. Τουλάχιστον, είναι υγιεινότερη. Και συνεπώς, μπορεί να μετατρέψει τη σάπια οικονομία μας σε ανταγωνιστική. Και αυτό το χρωστάμε και πάλι στους εταίρους μας.
Πηγή: Καθημερινή
