του Απόστολου Λακασά
Με νέο «φετφά» ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης τάσσεται κατά της αξιολόγησης, αποδεικνύoντας ότι άγεται και φέρεται από πελατειακές λογικές. Η νέα εγκύκλιος που εξέδωσε την Τρίτη προς τους Διευθυντές Εκπαίδευσης, ζητώντας να ερευνήσουν «εάν ιδιωτικά σχολεία διενεργούν παράτυπη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών χωρίς την τήρηση των προβλεπομένων κριτηρίων και από μη προβλεπόμενους αξιολογητές», κινείται ακριβώς στην ίδια λογική με την οποία ο κ. Φίλης απαγόρευσε την αξιολόγηση στις αρχές Ιανουαρίου, όπως είχε αποκαλύψει η «Κ» (στις 13/1/2016).
Η αξιοπιστία των επιχειρημάτων Φίλη κατά της αξιολόγησης στα ιδιωτικά σχολεία αμφισβητείται διότι πουθενά στο άρθρο 16 του Συντάγματος, στον νόμο 1566/1985 και στο Π.Δ. 152/2013 δεν απαγορεύεται η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με άλλες διαδικασίες πλην εκείνων που ορίζονται για τα δημόσια σχολεία. Αλλωστε, πώς γίνονταν έως τώρα οι κρίσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών; Με σχολικό σύμβουλο του υπουργείου;
Μπορεί η εκπαίδευση να είναι κοινωνικό αγαθό, ωστόσο είναι αδιανόητο ένας σχολάρχης να μην μπορεί να αξιολογήσει όχι μόνο τα τυπικά προσόντα των εκπαιδευτικών του (αυτά ελέγχονται από το υπουργείο Παιδείας) αλλά και τα ουσιαστικά τους προσόντα, επιδιώκοντας να προσφέρει τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες στους μαθητές που πληρώνουν. Το ίδιο θα έπρεπε να κάνει και το Δημόσιο προς τους 1,2 εκατομμύρια μαθητές και τους φορολογούμενους γονείς τους, αλλά δυστυχώς ο κ. Φίλης δείχνει επιρρεπής στις συντεχνιακές λογικές και αρνείται να παρουσιάσει οργανωμένο σχέδιο αξιολόγησης.
Ωστόσο, ερώτημα είναι γιατί το 2016 πληθαίνουν τα ιδιωτικά σχολεία που θέλουν να κάνουν αξιολόγηση του προσωπικού τους, με βάση μια συγκεκριμένη και δημοσιοποιημένη προς όλη τη σχολική κοινότητα μέθοδο. Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ) αναφέρει ότι οι αξιολογήσεις γίνονται ώστε τα αποτελέσματά τους να χρησιμοποιηθούν ως πρόσχημα από τους σχολάρχες για τυχόν απολύσεις που σκοπεύουν να κάνουν. Από την άλλη, τα αποτελέσματα μιας αξιολόγησης ενισχύουν τη θέση του εκπαιδευτικού που μπορεί να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της απόλυσης, έναντι μιας έωλης, υποκειμενικής επιλογής του σχολάρχη. Με δεδομένο φυσικά, ότι κατά την αξιολόγηση πριμοδοτείται και η εργασιακή εμπειρία των εκπαιδευτικών και δεν επιχειρείται απλώς μία ανανέωση προσωπικού με νέους και οικονομικότερους (μισθολογικά) εκπαιδευτικούς.
Στρουθοκαμηλίζει ο Νίκος Φίλης όταν εκτιμά ότι με την απαγόρευση προστατεύει εκπαιδευτικούς. Αντίθετα, αναπαράγει τις πρακτικές οι οποίες υπηρετήθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που είχαν… λερωμένη τη φωλιά τους. Αυτές οι πρακτικές έχουν δηλητηριάσει τη δημόσια διοίκηση, που βλέπει την αξιολόγηση ως μπαμπούλα. Διότι είναι λογικό να ανησυχεί ο «ημέτερος» δημόσιος υπάλληλος που μπήκε με βύσμα, μήπως του πάρει τη θέση ένας άλλος «ημέτερος» της νέας κατάστασης. Δεν πρέπει ως κράτος να κάνουμε ένα βήμα μπροστά; Σε αυτό πρέπει να συμβάλει μια ηγεσία του υπ. Παιδείας.
Πηγή: Καθημερινή
