του Ζώη Τσόλη
Για όλους όσοι έχουν παρακολουθήσει από κοντά τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία των μνημονίων είναι εύκολα αντιληπτό ότι για το χάλι μας ευθύνεται σύσσωμο το πολιτικό σύστημα. Για να είμαστε σαφείς, το 2010 οδηγηθήκαμε στη χρεοκοπία καθώς κανένας δεν ήταν έτοιμος να πάρει τα μέτρα εκείνα που θα περιόριζαν το δημοσιονομικό έλλειμμα στο ανεκτό από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις αγορές όριο του 3% του ΑΕΠ, ούτε να μιλήσει ανοιχτά για τις πολιτικές που χρειάζονταν για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και να τεθεί υπό έλεγχο η «φωτιά» που είχε ανάψει με το διευρυνόμενο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου.
Δυστυχώς τα γνώριζαν όλοι: ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, καθώς τους είχαν πληροφορήσει από τις θέσεις τους πρώτος ο Λουκάς Παπαδήμος, εν συνεχεία ο Γιώργος Προβόπουλος, ο Γιάννης Στουρνάρας, ο Αποστόλης Φιλιππόπουλος, ο Γκίκας Χαρδούβελης.
Ο νεαρός τότε Αλέξης Τσίπρας προφανώς δεν αντιλαμβανόταν το περιβάλλον και την κατάσταση της οικονομίας, αφού η εικόνα της πλατείας Κουμουνδούρου και οι παραστάσεις από το κόμμα δεν τον βοήθησαν… Ακόμη κι όταν το κόμμα τού 4% βρέθηκε έπειτα από πέντε χρόνια στην εξουσία.
Κανείς δεν ήταν έτοιμος, όπως όφειλε, για να αντιμετωπίσει αυτή την κρίση. Το αντίθετο μάλιστα…
Τι εμπόδιζε όμως τους πολιτικούς να προχωρήσουν μόνοι τους, με αποφασιστικότητα, στα αναγκαία μέτρα που ήταν σε όλους γνωστά για να προστατεύσουν την οικονομία από την πολλαπλή χρεοκοπία;
Δεν ήταν τίποτε άλλο από το πολιτικό κόστος, το φθηνό κομματικό συμφέρον και ο έλεγχος πάση θυσία των θέσεων εξουσίας που κατείχαν ή απλά βρέθηκαν.
Τα ερωτήματα είναι απλά.
Γιατί χρειάζονταν τρία μνημόνια για να λειτουργούν τα καταστήματα 7 Κυριακές του χρόνου ή να δοθούν άδειες για φορτηγά διεθνών μεταφορών στους ενδιαφερομένους;
Γιατί χρειάζονταν τρία μνημόνια για να γίνονται (ακόμη δεν αποφασίστηκε) υποχρεωτικά οι συναλλαγές πάνω από ένα ποσό, π.χ. 100 ευρώ, με χρεωστική ή πιστωτική κάρτα, ώστε να μην κλέβουν οι επιτήδειοι τον ΦΠΑ;
Πόσα ακόμη «γιατί» μπορεί να σκεφθεί και να απαριθμήσει κάποιος.
Δυστυχώς οι αυτονόητες αλλαγές, όλα όσα έπρεπε να έχουν προηγηθεί των μέτρων λιτότητας, για να υπάρχει ένα σύγχρονο δημόσιο και μια ανταγωνιστική οικονομία, δεν έγιναν. Θα πάρουν τη μορφή του τρίτου μνημονίου που θα κληθούν να ψηφίσουν όλοι όσοι ως σήμερα αφόριζαν τα μνημόνια.
Καλό καλοκαίρι…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
