του Πάσχου Μανδραβέλη
Εχει απόλυτο δίκιο ο διευθυντής της κεντρικής υπηρεσίας του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ) κ. Θεόδωρος Φλωράτος, που δήλωσε τις προάλλες ότι «δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος» («Alpha 9,89» 11.6.2014). Διότι αν υπήρχε οργανωμένο κράτος δεν θα υπήρχε ΣΔΟΕ. Το Σώμα θα είχε εδώ και καιρό υπαχθεί στη Γενική Γραμματεία Εσόδων, αντί να αποτελεί άθυρμα στα χέρια κάθε υφυπουργού Οικονομικών, όπως του κ. Γιώργου Μαυραγάνη.
Δυστυχώς, το πρόβλημα του ΣΔΟΕ δεν είναι ότι λείπουν τριακόσιοι ελεγκτές, όπως είπε στο ίδιο ραδιόφωνο ο κ. Φλωράτος. Η ιστορία της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα δείχνει ότι και τις εποχές που το ΣΔΟΕ ήταν καλά στελεχωμένο, τα αποτελέσματα άλλοτε ήταν καλά και τις περισσότερες φορές ήταν πενιχρά. Οχι γιατί έχει κακούς ή διεφθαρμένους υπαλλήλους· φυσιολογικά θα υπάρχουν και τέτοιοι, αλλά ας δεχθούμε ότι δεν μπορεί να αποκλίνει κατά πολύ από τον μέσο όρο των άλλων κλάδων του Δημοσίου που διαχειρίζονται λεφτά.
Η πορεία των φορολογικών εσόδων την κρίσιμη για τη χρεοκοπία δεκαετία της χώρας (2000-2009) αποκαλύπτει ότι με ή χωρίς υπαλλήλους του ΣΔΟΕ η φοροδιαφυγή ακολουθούσε τον πολιτικό κύκλο της χώρας. Τα φορολογικά έσοδα είχαν φτάσει το 34,3% του ΑΕΠ το 2000 (όταν ήταν να μπούμε στην ΟΝΕ) και έπεσαν στο 32,3% κατά το προεκλογικό 2003. Με την πολιτική μπαρούφα περί «κατάργησης του ΣΔΟΕ» από την κυβέρνηση της Ν.Δ. τα έσοδα πέφτουν ακόμη περισσότερο: το 2004 είναι 31,5% του ΑΕΠ. Ανεβαίνουν λίγο την πρώτη τριετία της διακυβέρνησης Καραμανλή (32,5% το 2007) για να κατρακυλήσουν πάλι στο 30,5% το προεκλογικό 2009. Η «πολιτική διαχείριση» του ΣΔΟΕ ήταν μια από τις βασικές αιτίες της χρεοκοπίας της χώρας.
Συνεπώς το πρόβλημα της Ελλάδος δεν είναι πως «δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος για να πραγματοποιήσει τους προληπτικούς ελέγχους το καλοκαίρι», όπως δήλωσε ο κ. Φλωράτος. Ετσι κι αλλιώς, η οργάνωσή του ελληνικού κράτους, και σε ό,τι αφορά τη φορολογική διοίκηση, έχει διαφορετικούς στόχους από εκείνους που έχει ανάγκη η χώρα: την εξυπηρέτηση των πελατειακών ομάδων και διά της φορολογικής ανοχής. Γι’ αυτό αποπέμφθηκε ο κ. Χάρης Θεοχάρης (κάτι που θα πληρώσει ακριβά η χώρα στις σχέσεις της με τους εταίρους) και γι’ αυτό άρχισε το επικοινωνιακό σπίνινγκ για να μεταφερθούν οι χωλές αρμοδιότητες της Γενικής Γραμματείας Εσόδων πίσω στο ΣΔΟΕ. Οπως αποδεικνύει, η καμπύλη φορολογικών εσόδων το εν λόγω Σώμα είναι διαχειρίσιμο πολιτικά, κάτι που είναι πολύ φυσιολογικό, αφού η ηγεσία του διορίζεται και παύεται κατά βούληση της κυβέρνησης. Το γεγονός ότι η Γ.Γ. Εσόδων πέτυχε λιγότερα, απ’ όσα μπορούσε οφείλονται στην ακατάβλητη προσπάθεια της κυβέρνησης να την υπονομεύσει. Απόδειξη αυτού είναι ότι το ΣΔΟΕ ακόμη δεν έχει υπαχθεί στη Γραμματεία που είναι επιφορτισμένη για τη συλλογή εσόδων!
Γι’ αυτό καλόν είναι να αφήσουν όλοι τα επικοινωνιακά παιχνιδάκια με το ΣΔΟΕ και τη Γραμματεία Εσόδων και να στρωθεί η κυβέρνηση στα υπόλοιπα, διότι η πρόσφατη ιστορία διδάσκει κι άλλα, πέραν της… κυκλικής αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής. Το άριστο επικοινωνιακό σπίνινγκ που έκανε η κυβέρνηση της Ν.Δ. την περίοδο 2004-2009 (με την αμέριστη βοήθεια πολλών ΜΜΕ, για να τα λέμε όλα), όχι μόνο δεν έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία, αλλά επιτάχυνε την πορεία προς τον γκρεμό.
Πηγή: Καθημερινή
