Tου Στεφανου Κασιματη
Το «λαμπερό» ζεύγος συνάπτει γάμο σκοπιμότητος. Σύντομα διαπιστώνουν όμως ότι τα συμφέροντά τους είναι ασύμβατα και τότε αρχίζει ο πόλεμος: ο καθένας βγάζει τα άπλυτα του άλλου στη φόρα. Ανελέητο ξεκατίνιασμα μέχρι τελικής πτώσεως, ενώ τριγύρω το φιλοθεάμον κοινό κάνει χάζι και σαρκάζει, ώσπου κάποτε κουράζεται και αρχίζει να ψάχνει για νέο χαβαλέ. Κάτι ανάλογο συμβαίνει τώρα στους Ανεξάρτητους Ελληνες.
Οι αποχωρήσαντες του καταλογίζουν «αφερεγγυότητα, υποκρισία, πολυγλωσσία, χαοτική συμπεριφορά», καθώς επίσης ότι «δεν θέλει ευθύνες, δεν θέλει να κρατήσει την καυτή πατάτα και λέει άλλα το πρωί και άλλα το βράδυ». Εστω. Τόσα χρόνια όμως που ήσαν συνάδελφοι βουλευτές με τον Πάνο Καμμένο στο ίδιο κόμμα όλα αυτά δεν τα γνώριζαν; Τον είχαν για συγκροτημένο, μεθοδικό και ψύχραιμο; Επρεπε να τον γνωρίσουν ως ηγέτη για να διαπιστώσουν αυτά που ο καθένας μπορούσε τουλάχιστον να αρχίσει να υποψιάζεται, αν τον έβλεπε έστω μία φορά σε κατάσταση νευρικού παροξυσμού να ωρύεται στη Βουλή; Από την άλλη πλευρά, ο Π. Καμμένος τώρα κατάλαβε ότι ο Γ. Μανώλης ήταν ένας «επαγγελματίας συνδικαλιστής που πληρωνόταν»; Ως τώρα, δηλαδή, τι τον θεωρούσε ακριβώς, ιδιοκτήτη μπουτίκ με νεωτερισμούς; Ψησταριάς μήπως;
Δεν αμφιβάλλω ότι το ξεκατίνιασμα μεταξύ των μέχρι πρότινος εξεχόντων στελεχών των ΑΝΕΛ συμβάλλει στην απαραίτητη ψυχολογική και συναισθηματική εκτόνωση. Κατά τα λοιπά, όμως, τους εκθέτει ανεπανόρθωτα. Διότι αυτά που τώρα προσάπτουν στον πρώην ηγέτη τους δεν αποτελούν είδηση. Το μόνο που πετυχαίνουν αναδεικνύοντάς τα είναι να κατευθύνουν την προσοχή του κοινού είτε στη δική τους αφέλεια, που τόσο καιρό τους έκανε να μην τα βλέπουν, είτε στην υστεροβουλία ή τη σκοπιμότητα που τους έκανε να τα παραβλέπουν.
Πόσο σκληρή όμως είναι η ζωή κάποιες φορές! Τι χτύπημα για τους αποχωρήσαντες η συγκαταβατική γενναιοψυχία της δήλωσης: «Ανθρωποι όπως οι κύριοι Μαρκόπουλος, Ζώης και Μανώλης ήταν πάντα άνθρωποι της Ν.Δ. Το σπίτι είναι μεγάλο»! Μιας δήλωσης μάλιστα την οποία έκανε ο Αδωνις Γεωργιάδης…
Στο καλό!
«Ο άνθρωπος ποτέ δεν ανεβαίνει τόσο ψηλά παρά μόνον όταν δεν ξέρει πού πηγαίνει». Το είπε ο Ολιβερ Κρόμγουελ και, εν μέρει, δεν είχε άδικο. Το πρόβλημα όμως για όποιον ανεβαίνει χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει είναι ότι, αργά ή γρήγορα, θα γκρεμοτσακιστεί. Αυτή είναι η περίπτωση του Πάνου Καμμένου. Με θράσος χιλίων πιθήκων τον θυμόμαστε τον περασμένο Μάιο να διαψεύδει την Προεδρία της Δημοκρατίας για το περιβόητο non paper, με το οποίο έθετε τις προϋποθέσεις για την ψήφο ανοχής των ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση. Ερχονται τώρα οι άλλοτε έμπιστοί του να αποκαλύψουν το ψεύδος του. Ποιος θα διανοηθεί να εμπιστευθεί ποτέ ξανά αυτόν τον άνθρωπο;
Πηγή: Καθημερινή
