Διάβασα την επιστολή ενός Αμερικανού που επισκέφτηκε το Τόκιο για επαγγελματικό λόγο για πρώτη φορά. Έπρεπε από το ξενοδοχείο του να πάει σε μια άλλη περιοχή της πόλης.
Έξω από το ξενοδοχείο περίμενε ένα ταξί. Ο οδηγός στεκόταν κρατώντας την πίσω πόρτα ανοιχτή κι έσκυψε το κεφάλι σ’ ένδειξη σεβασμού. Ο Αμερικανός το σημείωσε μ’ ευχαρίστηση και κάθισε στο καθαρό αμάξι. Ο οδηγός κάθισε στο τιμόνι και οδήγησε. Μα μετά από κάποιο διάστημα, έσβησε το ταξίμετρο και οδηγούσε δίχως χρέωση! Μετά από κάποιο διάστημα (2-3 χλμ.) ενεργοποίησε πάλι το μηχάνημα.
Ο Αμερικανός απόρησε μα δεν μιλούσε Ιαπωνικά κι έτσι δεν μπορούσε να ρωτήσει τον ταξιτζή. Όταν όμως έφτασαν στον προορισμό τους και οι άνθρωποι με τους οποίους θα συναλλασσόταν τον υποδέχτηκαν ευγενικά, τους ρώτησε για το επεισόδιο. Εκείνοι ρώτησαν τον οδηγό κι εκείνος εξήγησε πως είχε πάρει λάθος στροφή κι έκανε αρκετή παράκαμψη και δεν το θεώρησε σωστό να χρεωθεί ο επισκέπτης τα έξτρα χιλιόμετρα.
Θυμήθηκα κι εγώ μια επίσκεψη μου στο Λονδίνο πριν από μερικά χρόνια οπότε πήρα ταξί για να επισκεφτώ γνωστούς σε μια μακρινή περιοχή όπου δεν βόλευε να πας με το μετρό.
Ξάφνου είδα τον ταξιτζή, έναν κάπως ηλικιωμένο άντρα, ν’ απενεργοποιεί το ταξίμετρο.
Τον ρώτησα γιατί το έκανε και μου είπε πως είχε πάρει λάθος στροφή και δεν έπρεπε να πληρώσω το λάθος του.
Σε ορισμένες χώρες υπάρχουν παραδόσεις εντιμότητας ακόμα. Θυμήθηκα κι ένα άλλο επεισόδιο πολλά χρόνια νωρίτερα. Δυο Άγγλοι φίλοι είχαν μια εταιρεία που κατασκεύαζε ορισμένες συσκευές γι’ αγροτικά μηχανήματα. Έπρεπε να παραδώσουν μια αποστολή στη Βαρσοβία, μα τα πλοία τότε έκαναν απεργία. Για να τηρήσουν την υποχρέωση τους, νοίκιασαν αεροσκάφος κι έστειλαν τις συσκευές στην Πολωνία – παρά το έξτρα κόστος.
Οι δικοί μας ταξιτζήδες ανήκουν στον κόσμο της χώρας της “τρελής ροδιάς”. Όπου μπορούν χρεώνουν και διπλά και τριπλά!…Ατσίδες!
