Αν έχεις ένα καλό, σταθερό Δημόσιο, μπορείς να ζεις ως Έθνος δίχως εκλεγμένη κυβέρνηση για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα – τουλάχιστον όσον αφορά τις λειτουργίες του εσωτερικού. Το είδαμε αυτό πριν λίγα χρόνια στο Βέλγιο.
Από την άποψη όπου η κάθε κυβέρνηση διορίζει, ξεδιορίζει και μεταθέτει ΔΥ, διευθυντές και υπαλλήλους κάθε βαθμίδας, μπορούμε να πούμε πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει πραγματική Δημόσια Υπηρεσία. Η κυβέρνηση έχει κάνει και διατηρεί ως φέουδο της το Δημόσιο.
Το πρόβλημα των «παρακολουθήσεων» κι «επισυνδέσεων» και των άλλων σημείων με τα οποία κυβέρνηση, αντιπολίτευση και ΜΜΕ ασχολούνται με πυρετικό πάθος χωρίς να δίνουν λύση οφείλεται στην ανυπαρξία μιας σταθερής Δημόσιας Υπηρεσίας ανεπηρέαστης από την όποια κυβέρνηση. Έτσι ενώ οι ΔΥ απολαμβάνουν (χωρίς να αξίζουν) μονιμότητα, δεν έχουμε μόνιμο, σταθερό και φιλολαϊκό Δημόσιο.
Το θέμα το έχουμε θίξει στο παρελθόν – αρκετές φορές.
Αν έχεις ένα καλό, σταθερό Δημόσιο, μπορείς να ζεις ως Έθνος δίχως εκλεγμένη κυβέρνηση για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα – τουλάχιστον όσον αφορά τις λειτουργίες του εσωτερικού. Το είδαμε αυτό πριν λίγα χρόνια στο Βέλγιο. Η κυβέρνηση του Charles Michel κατέρρευσε το 2018 και η χώρα έμεινε δίχως εκλεγμένη κυβέρνηση επί 652 ημέρες (σχεδόν 2 έτη)! Δεν ήταν η πρώτη φορά. Είχε συμβεί και προηγουμένως όταν το 2010 ως τον Δεκέμβριο 2011 έμεινε δίχως εκλεγμένη κυβέρνηση επί 541 ημέρες!
Πώς κι έτσι; Διότι, πολύ απλά, όπως στη Βρετανία, τη Γερμανία, τις Βαλτικές χώρες (και άλλες σχετικά πολιτισμένες), οι Δημόσιοι Υπάλληλοι γνωρίζουν την εργασία τους για τους συμπολίτες τους, για το Έθνος τους, και την κάνουν καλά έχοντας εκπαιδευθεί κατάλληλα. Δεν είναι το συνδικαλιστικό (όχι αξιολόγηση) μπάχαλο του ελληνικού κράτους (ή κυβέρνησης) αφενός και του Δημοσίου αφετέρου.
Όλοι όσοι συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν πρόσφατα στο Qatargate σκάνδαλο παρακολουθούνταν επί μήνες. Κανένας και καμιά δεν διαμαρτυρήθηκε στο Βέλγιο – ούτε πολίτες, ούτε αντιπολίτευση, ούτε ΜΜΕ, ούτε συνδικαλιστές παρότι αυτά όλα τα στοιχεία μιας χώρας υπάρχουν κι εκεί!
Είναι δε τρομακτικά παράξενο να διαβάζεις σε πολλές δημοσιεύσεις την επισήμανση φτηνών δημοσιογράφων (δημοκρατικών, ανθρωπιστών, πολιτικώς ορθών κλπ.) πως η Ευρωβουλή δεν λειτουργεί καλά και δεν υπάρχει διαφάνεια όπως για το «πόθεν έσχες» και παρόμοια! Εκεί κολλούν αυτά τα σαΐνια της δημοσιογραφίας και αγνοούν την ουσία!
Η Δώρα Αντωνίου κάνει μια ωραία σύγκριση μεταξύ βελγικών διαδικασιών και ελληνικών (Καθημερινή 16/12/22). Βγάζει ορισμένα συμπεράσματα ορθά, και θίγει το κύριο ζήτημα που είναι απλά η ορθή λειτουργικότητα του βελγικού Δημοσίου και η σαθρή του δικού μας:
«Είναι αδύνατο να κερδίσουμε το οργανωμένο έγκλημα χωρίς υποκλοπές», είπε ο Βέλγος εισαγγελέας Μισέλ Κλεζ, ο άνθρωπος πίσω από την αποκάλυψη του Qatargate! Μίλησε για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων της σύγχρονης τεχνολογίας και για υποκλοπές δεδομένων ως απαραίτητο εργαλείο στη μάχη κατά του οργανωμένου εγκλήματος. Και δεν ξεσηκώθηκε κύμα αμφισβήτησης για παραβίαση δικαιωμάτων των παρακολουθουμένων. Γιατί; Μια πιθανή εξήγηση είναι επειδή, κατά το κοινώς λεγόμενο, οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση πιάστηκαν «με τη γίδα στην πλάτη», με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στην κατοχή τους. Οπότε, ποιος και τι να πει. Τι να υπερασπιστεί κάποιος; Μια άλλη εξήγηση είναι ότι οι διαδικασίες παρακολούθησης, άρσης απορρήτου, καταγραφής συνομιλιών και επικοινωνιών διέπονται από τόσο σαφές πλαίσιο, ώστε κανείς δεν αμφισβητεί την τήρηση κανόνων.
Στη χώρα της τρελής ροδιάς άλλα ανούσια και ανόητα πρωτεύουν!
