1. Στις 10/2/2016 το Βήμα παρουσίασε συνοπτικά άρθρο του Joseph Stiglitz (δίχως λεπτομέρειες ημερομηνίας και τόπου δημοσίευσης). Σε αυτό ο νομπελίστας οικονομολόγος εξετάζει επικριτικά την απόδοση της παγκόσμιας οικονομίας (ειδικά των προηγμένων χωρών της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ) και προτείνει αναδιατύπωση των κανόνων της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς.
Ασχολούμαι κι εγώ με αυτό διότι εδώ βλέπουμε ξανά την ανακολουθία στη σκέψη ενός κορυφαίου ειδικού τον οποίο οι πάντες σπεύδουν να διαβάσουν με σεβασμό και προσοχή.
2. Ο Στίγκλιτς πολύ ορθά επισημαίνει πως ιδιωτικές επενδύσεις σε καμιά χώρα και κυρίως στις ΗΠΑ δεν αναπτύχθηκαν, παρά τα χαμηλά επιτόκια και στην Αμερική και στην Ευρώπη. Η πλημμύρα ρευστότητας κατευθύνθηκε προς χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες παρά σε παραγωγικές επενδύσεις στην πραγματική οικονομία.
Ο οικονομολόγος σημειώνει επίσης πως ακόμα και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα (ΗΠΑ) επιδοτούσε συγκαλυμμένα τον χρηματοπιστωτικό τομέα ο οποίος είχε καταθέσει τεράστια ποσά στην ασφάλεια της Τράπεζας και κέρδισε σε 5 χρόνια 30 δις δολάρια.
Ως εκ τούτου πρέπει, συνεχίζει ο νομπελίστας, να «ξαναγράψουμε τους κανόνες της οικονομίας της [ελεύθερης] αγοράς» για μεγαλύτερη ισότητα και τιθάσευση της χρηματοπιστωτικής δραστηριότητας με ορθή ρύθμιση.
Χρειάζονται αυξήσεις δημοσίων επενδύσεων, συνέχισε, σε υποδομές, εκπαίδευση και τεχνολογία. Αυτές θα καλύπτονται από έσοδα από περιβαλλοντικούς φόρους, από φόρο σε άνθρακα και φόρο μονοπωλίων.
Χρειάζεται χαλιναγώγηση διάχυτων τάσεων στην αγορά (χρηματοπιστωτικών, υποθέτω εννοεί, δραστηριοτήτων) που συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στην ανισότητα και στην μάλλον αργή ανάπτυξη.
3. Μα γιατί, κε. Στίγκλιτς, να επιβάλλεις πρόσθετους φόρους;… Γιατί πρέπει να υπάρχει ο φόρος επί μονοπωλίων αντί να διορθωθούν τα κακώς κείμενα και να μην υπάρχουν μονοπώλια;…
Εσύ, μαζί με τον A. B. Atkinson στο βιβλίο σας Lectures on Public Economics (σ 524, 1980, London, McGraw), γράψατε: «Η Γεωφορολόγηση όχι μόνο δεν είναι στρεβλωτική αλλά είναι ο μοναδικός φόρος αναγκαίος να χρηματοδοτεί τις δημόσιες υπηρεσίες…»!
Και αφού η ιδιοκτησία της γης είναι η βάση για όλα τα μονοπώλια, η Γεωφορολόγηση που καταργεί τα προνόμια των μεγάλο-γαιοκτημόνων θα καταργήσει και κάθε μονοπώλιο και τα συνακόλουθα προνόμιά του.
Μετά, το μόνο που χρειάζεται για τη ρύθμιση της χρηματοπιστωτικής αγοράς είναι ένας υψηλός φόρος σε όλο το φάσμα του χρηματοπιστωτικού τζόγου – διότι περί αυτού πρόκειται. Θα εξαιρούνται φυσικά οι νόμιμες νομισματικές συναλλαγές σε εισαγωγές–εξαγωγές αγαθών και πραγματικές επενδύσεις.
Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
4. Δυστυχώς εκ του πονηρού γράφουν σε πάμπολλα άρθρα και ομιλούν σε συνέδρια και διαλέξεις ακόμα οι νομπελίστες αυτοί μόλις οι μετοχές τους στο επάγγελμά τους ανέβουν – αντί να προωθούν τον φυσικό νόμο που γνωρίζουν πολύ καλά πως συμβάλλει στη δίκαιη κατανομή του πλούτου αλλά καταργεί προνόμια.
Το ίδιο είχε γράψει και ο Μίλτων Φρίντμαν, άλλος νομπελίστας οικονομολόγος, υπέρμαχος της ελεύθερης οικονομίας: «Υπό μια έννοια όλοι οι φόροι ανταγωνίζονται την ελεύθερη οικονομία… Ο λιγότερος κακός φόρος είναι ο φόρος επί της αξίας αβελτίωτου εδάφους», δηλαδή Γεωφορολόγηση! (Στο περιοδικό Human Events, σ 14, 18/11/1978.)
Και στη χώρα μας, χώρα της ανίατης άγνοιας και ξενολατρείας, το θέμα παραμένει ταμπού! Έχω γράψει σε επιφανείς πολιτικούς και σοβαρούς δημοσιογράφους και κανείς δεν έδειξε λίγο έστω ενδιαφέρον να το ερευνήσει. Όσοι απάντησαν, είπαν χαρακτηριστικά πως το μέτρο δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα! Απίστευτη άγνοια!!!
