Ο τίτλος είναι παρμένος από άρθρο του Κώστα Καλλίτση με μια εξαιρετική ανάλυση της σύγχρονης συγκυρίας οικονομικών γεγονότων και στοιχείων. Φαίνεται η έλλειψη ενδιαφέροντος της κυβέρνησης γενικά και του Κυριάκου Μητσοτάκη που νομίζει πλέον πως μόνο η διατήρηση της εξουσίας έχει σημασία – χωρίς να περνά σε άκρα όπως ορισμένοι άλλοι, θλιβεροί ηγέτες της ΕΕ, σαν τον Ορμπαν της Ουγγαρίας ή τον Σολτς της Γερμανίας.
Αλλά ο δικός μας, με μια πολυετή προϊστορία άριστων σπουδών και εμπειριών στην επιχειρηματική πιάτσα της οικονομίας, θα έπρεπε να γνωρίζει και να πράττει πολύ καλύτερα αντί να σκέφτεται κυρίως το πολιτικό κόστος και τα διάφορα βαρίδια (Καραμανλής, Σαμαράς και άλλοι) της παράταξης. Διαβάστε προσεκτικά. Θα δείτε πάλι τη γη να πρωταγωνιστεί στην κακοδαιμονία – μετά την άγρια άγνοια!
Διότι στην πραγματικότητα τα απωλεσθέντα κέρδη, εκτός από την ανικανότητα των επιχειρηματιών έχουν ως σοβαρή αιτία την αύξηση της Προσόδου, ή κοινώς, των αξιών της γης. Για όμοιο λόγο (την περίκλειση σε απόλυτη ιδιοκτησία και μη-οικονομική χρήση των εδαφών παντού) και οι μισθοί μένουν χαμηλοί σε σχέση με άλλα οικονομικά μεγέθη.
Κώστας Καλλίτσης, Καθημερινή, 06.10.2024.
Γιατί είναι τόσο χαμηλοί οι μισθοί, γιατί είμαστε στην τελευταία θέση των «27», κάτω και από τη Βουλγαρία, με κριτήριο το μέσο ωρομίσθιο σε όρους αγοραστικής δύναμης; Μα γιατί περάσαμε μια υπερδεκαετή οικονομική κρίση που μας πήγε πολύ πίσω, είναι η κυβερνητική –και όχι μόνο– απάντηση. (….)
Η οικονομική κρίση δεν εμπόδισε ούτε τις αξίες γης να αναπληρώσουν τις απώλειές τους ούτε τα επιχειρηματικά και άλλα κέρδη να καλύψουν γοργά την υστέρησή τους. Βεβαίως, οι διαφορετικές τροχιές της αξίας της εργασίας [καθοδική] και των αξιών ακινήτων και επιχειρήσεων [ανοδική] κατ’ αρχήν πυροδοτούνται από το ίδιο το σύστημα της αγοράς.(...) H αγορά μία και μόνη κατηγορία δικαιωμάτων αναγνωρίζει: τα δικαιώματα ιδιοκτησίας. (…) Της στάθηκε η κυβέρνηση. Ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός κερδών και η παγίδευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ήταν δύο κεντρικοί πυλώνες αυτής της βοήθειας.
Τα περί πληθωρισμού κερδών είναι γνωστά. (…) Η Ε.Ε. ορίζει ότι οι συλλογικές συμβάσεις πρέπει να καλύπτουν το 80% των μισθωτών. Στα καθ’ ημάς καλύπτουν το 15%. Ουραγοί κι εδώ…
Αποτέλεσμα είναι ότι το ένα τρίτο των μισθωτών έχει μισθό κάτω από 800 ευρώ μεικτά και το 53% έχει μεικτό μισθό έως 1.000 ευρώ, κι απ’ ό,τι μένει αφαιρείται 24% ΦΠΑ προς τιμήν της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Ενώ τα κέρδη από 40,70% του ΑΕΠ το 2019 ανέβηκαν στο 45,10% το 2023. Υπηρετείται έτσι η ανάπτυξη; Μάλλον όχι.
Η γενικευμένη, ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία παρεμποδίζει την αλλαγή οικονομικού μοντέλου, καθώς διαχέει τα κέρδη σε κάθε «ατσίδα.(…) Και διώχνει εκτός συνόρων μεγάλο μέρος της μορφωμένης μισθωτής εργασίας, που δεν αντέχει να συνεχίσει να μένει εδώ.
Γιατί βαδίζουμε έτσι; Ισως είναι θέμα συσχετισμών δύναμης. Η μισθωτή εργασία (δυστυχώς, όχι μόνο στην Ελλάδα…) έχει περιέλθει σε δεινή θέση, τόσο σε συνδικαλιστικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.(…)
