Bλέπουμε τους τοπικούς άρχοντες να αντιδικούν δημοσίως για το ποιος είναι περισσότερο ανεύθυνος για την κατάσταση.
Παρουσιάζω μια σταχυολόγηση Κύριων άρθρων από την Καθημερινή με τις κεντροδεξιές, κάπως φιλελεύθερες μα και σοσιαλδημοκρατικές απόψεις της. Παρότι στηρίζει γενικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νεοδημοκρατική του κυβέρνηση συχνά υποδείχνει και τις διάφορες στραβοτιμονιές αυτών των φανφαρόνων μα και ομάδων απατεώνων του λαού.
Αρχίζω με το σημερινό:
Η Εντολή 27.10.2024. Η κυβέρνηση πήρε καθαρή εντολή πριν από μόλις 16 μήνες. Η εντολή ήταν να εφαρμόσει το πρόγραμμά της – να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις που επαγγέλθηκε. Οχι να ομφαλοσκοπεί και να αναλώνει ενέργεια σε εσωτερικές έριδες και βεντέτες του προηγούμενου αιώνα. Ούτε να κυνηγάει σκιές υποτιθέμενων εθνικών κινδύνων. Οσοι συναισθάνονται την ευθύνη οφείλουν να εργαστούν για την εκπλήρωση της εντολής. Αποτυχία της κυβέρνησης, ή πρόκληση αχρείαστης αστάθειας, ισοδυναμεί με αποτυχία της χώρας.
Ηλεκτρονικές απάτες 19.07.2024. Τα συνεχή κρούσματα ηλεκτρονικής απάτης με στόχο τους καταναλωτές, αλλά και οι απόπειρες εισβολής στα συστήματα νευραλγικών υπηρεσιών του κράτους, καταδεικνύουν την ανάγκη για συνολικό σχέδιο ψηφιακής ασφάλειας. Οι διωκτικές και ελεγκτικές αρχές πρέπει να αποκτήσουν εργαλεία και προσωπικό. Συνολικά η πολιτεία πρέπει να οργανώσει την ηλεκτρονική της θωράκιση με μεθοδικότητα ανάλογη των ζωτικών απειλών που ήδη αντιμετωπίζει.
Tοξικότητα 27.07.2024. Η καθυστερημένη διαγραφή ενός βουλευτή που συστηματικώς χαμηλώνει τον πήχυ της πολιτικής αντιπαράθεσης είναι μια αυτονόητη ενέργεια. Δεν είναι όμως θέμα μόνο ενός προσώπου. Η τοξικότητα του πολιτικού λόγου, με επιταχυντές τα κοινωνικά δίκτυα, στοιχειώνει τη δημόσια ζωή από την εποχή της χρεοκοπίας. Οσοι επιχειρούν να σταδιοδρομήσουν με χολή και λάσπη θα πρέπει να απομονώνονται από τα κόμματά τους και να αποπέμπονται παραδειγματικά.
Το μάθημα της πανώλης 02.08.2024. Η υπόθεση της πανώλης στα αιγοπρόβατα δείχνει ότι κάποιοι βιάστηκαν να αναπληρώσουν το κεφάλαιο που έχασαν πέρυσι στη μεγάλη φυσική καταστροφή. Η βιασύνη αυτή είναι, βέβαια, θεμιτή. Ομως, αν δεν ακολουθηθούν κανόνες και σχέδιο, η αποκατάσταση θα είναι επισφαλής, όπως αποδεικνύεται τώρα. Πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι –παραγωγοί, τοπική αυτοδιοίκηση, κεντρικό κράτος– να εργαστούν μεθοδικά και συντονισμένα. Οχι αυτόνομα και σπασμωδικά.
Ανευθυνότητα 31.08.2024. Οι εικόνες από τον Βόλο πιστοποιούν ότι οι καταστροφές που προκαλεί η κλιματική κρίση είναι αλυσιδωτές και πρωτοφανείς. Για να προστατευθούν η ζωή, η δημόσια υγεία και η οικονομία, χρειάζεται εγρήγορση και επαγγελματισμός από τις Αρχές. Αντ’ αυτού, βλέπουμε τους τοπικούς άρχοντες να αντιδικούν δημοσίως για το ποιος είναι περισσότερο ανεύθυνος για την κατάσταση. Εικόνα αλγεινή, που απλώς επιδεινώνει την ανασφάλεια που νιώθουν ήδη οι πολίτες.
Άναρχη δόμηση 15.09.2024. Είναι παράδοξο αυτό που συμβαίνει με την κυβέρνηση και την προστασία του περιβάλλοντος. Ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα και δεν διστάζει να βάλει φρένο εκεί όπου χρειάζεται. Ταυτόχρονα, όμως, στελέχη του κυβερνητικού μηχανισμού είτε λειτουργούν σαν επικεφαλής γραφείων εξυπηρετήσεων, είτε στηρίζουν την άποψη ότι η δόμηση πρέπει να επεκταθεί στο σύνολο της επικράτειας. Το αποτέλεσμα είναι εμφανές και δείχνει την ανάγκη να μπουν κανόνες και να υπάρξει διαφάνεια, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να λειτουργεί στο σκοτάδι και να ωθεί τη χώρα σε ένα μοντέλο το οποίο στο παρελθόν έχει οδηγήσει σε οικτρά αποτελέσματα.
Το ποινικό οπλοστάσιο 19.09.2024 Το αίσθημα ασφάλειας είναι θεμέλιο κάθε δημοκρατικής, ευνομούμενης πολιτείας. Το αίσθημα αυτό τραυματίζεται όταν κατ’ επάγγελμα εγκληματίες καταφέρνουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι, ακόμη και όταν υποτροπιάζουν. Η επιχειρούμενη ενίσχυση του ποινικού οπλοστασίου κλείνει τα «παράθυρα» που επέτρεπαν αυτήν την εικόνα
Φοιτητές και πανεπιστημιακές αγκυλώσεις 24.10.2024 Η απόρριψη του αιτήματος μπορούσε να καταγραφεί στον κατάλογο με τις ελληνικές πρωτοτυπίες: Οι φοιτητές ζήτησαν να παραταθεί το ωράριο λειτουργίας του αναγνωστηρίου της Νομικής και το Πανεπιστήμιο Αθηνών αρνήθηκε. Τα ΑΕΙ έχουν όντως περιορισμένους πόρους. Θα ήταν καλύτερο για όλους αν μπορούσαν τουλάχιστον να τους διαχειρίζονται με λιγότερη γραφειοκρατική ακαμψία, ώστε να προσαρμόζονται στις ανάγκες, πρωτίστως, των φοιτητών τους.
Αυτά τα λίγα αρκούν για μια (ιμπρεσιονιστική) εικόνα της Πολιτείας μας. Θα επανέλθω με πρόσθετα άρθρα.
